Το Σάββατο το βραδάκι στο υπόγειο της Σολωμού, ζήσαμε στιγμές schoolwave. Μέσος όρος ηλικίας περίπου 20, μέσος όρος σοβαρότητας αδιάφορος κι όπως καταλαβαίνετε η εικόνα στα live τους δεν αλλάζει όλη αυτή τη δεκαετία. Γίνεται χαμός. Το κοινό περιλαμβάνει από μαθητές ως και γονείς, από straight μέχρι gay κι από ροκάδες μέχρι λαϊκούς. Σαν beach party, ένα πράγμα. Στου Ντε Λα Φου, Πατητές και Μακροβούτια, Εντάξει Κική,  Λιώνω, Για λόγους Ταξικούς, Ο δάσκαλος κι Εγώ, Σχολείο, Κνίτισσα, Σαν ποίημα Σουρεάλ και η λίστα δεν τελειώνει. Έπαιξαν τρεις ώρες και ήταν το live που χρειαζόμασταν για να ξαλεγράρουμε από τη ρουτίνα της Αθήνας. Οι τύποι προσφέρουν άπειρο γέλιο, τόσο που πολλές φορές νιώθεις ότι είσαι σε μουσικό stand up comedy session.

 

Βαγγέλης Χατζηγιάννης και Πάνος Φραγκιαδάκης, λοιπόν επί σκηνής, και γύρω γύρω να πλανώνται τα γνωστά-άγνωστα τυπάκια: το Μαράκι, η φραπού, η νταφού, το μωράκι τ’ ουρανού, η Κατερίνα, τα ταξικά προβλήματα. Όλα αυτά που λένε οι Χατζηφραγκέτα και απογειώνουν το κέφι σου από εκεί που δεν το περιμένεις. Ρέγκε και ροκάκια, που λένε και οι ίδιοι, λίγο funk και λίγο ντέρτι και κάπως έτσι βγήκε και πάλι ένα απολαυστικό set list που αποτελεί εμπειρία να παρακολουθήσεις έστω μία φορά –αν μην τι άλλο. 

 

Μιας και άνοιξε ο καιρός θα κρατήσουμε κάτι σχετικό για τον αποχαιρετισμό:
 

Έλα πάμε παραλία για νυχτερινό μπανάκι,
θα σου φέρω κόκα-κόλα, θα σου φέρω και σουβλάκι,
θα μας ρίχνουνε γιαούρτια, πατητές και μακροβούτια,
φτάνει να μου πεις σ’ αγαπώ.

 

Έλα πάμε παραλία ήρθε το καλοκαιράκι,
να το ξέρεις σ’ αγαπάω, σ’ αγαπώ πολύ Μαράκι,
μόνο κάνε μου χάρη, μη φορέσεις την περούκα,
αυτή που πας για τρεβελότσαρκές.

Φωτογραφίες: Αλεξάνδρα Κατσαρού