Επαιζε στην Ουψάλα, στο Konsert Kongres, το Μέγαρο Μουσικής της πόλης κατά κάποιο τρόπο, αλλά... κανένα πρόβλημα. Το Μέγαρο στο τέλος είχε μετατραπεί σε ελληνικό κέντρο διασκέδασης με τους Έλληνες όρθιους να έχουν στήσει χορό και τους λίγους ξένους να κοιτούν με απορία προσπαθώντας να ακολουθήσουν το ρυθμό με παλαμάκια. Και όλα αυτά σε ένα χώρο χωρίς τσιγάρα και, βασικά, χωρίς ποτά. Αλλά το κέφι άναψε, όπως βλέπετε και στις φωτογραφίες που μας έστειλε ο φίλος Γιώργος Μπακούρος. Με τον Χαρούλη να παίζει κοντά στις τρεις ώρες. Την Πέμπτη εμφανίζεται στο Μόναχο και ήδη το live είναι sold out. Να κι ένα εξαιρετικό δώρο: ο Δίεση 101.3 προσφέρει ταξίδια στους ακροατές του για να δουν τον Γιάννη στο εξωτερικό, διαβάστε ΕΔΩ τις λεπτομέρειες.   

 

Διαβάζω επίσης πως ο Σωκράτης Μάλαμας «ξεκινάει για τη μεγαλύτερη ευρωπαϊκή περιοδεία της καριέρας του» και θα παίξει, αρχής γενομένης από το Άμστερνταμ το Σάββατο βράδυ, στις Βρυξέλλες, το Λουξεμβούργο, τη Ζυρίχη, τη Στουτγάρδη, τη Φρανκφούρτη, το Μόναχο και το Βερολίνο. 

 

Επίσης στη συναυλία που έδωσε ο Γιάννης Αγγελάκας στο Λονδίνο ο κόσμος έφευγε με... κόκκινα μάτια από τα δάκρυα και τη συγκίνηση. Τα καταλαβαίνω αυτά τα παιδιά που έκλαιγαν. Είναι ξέδωμα να βλέπεις Αγγελάκα σε έναν ξένο τόπο που βρίσκεσαι πλέον αναγκαστικά. Οχι ως φοιτητής αλλά ως μετανάστης. Να ακούς Τρύπες. Σε όλους τους λείπει η Ελλάδα. Και σε όλες τις συναυλίες η συντριπτική πλειοψηφία του κοινού ήταν και είναι Έλληνες. 

 

Ιδού λοιπόν πεδίον δόξης λαμπρό για τους εγχώριους promoters αλλά και τους ίδιους τους καλλιτέχνες. Συναυλίες στο εξωτερικό. Ευκαιρία να τονωθούν τα πεσμένα οικονομικά τους. Είναι τόσοι πολλοί οι Έλληνες στο εξωτερικό και τόσο διψασμένοι για μία γεύση από Ελλάδα, που ταξιδεύουν ακόμα και 200 χιλιόμετρα για μία συναυλία όταν στην Αθήνα δεν θα... κούναγαν ούτε μέχρι το Σταυρό του Νότου να πάνε. Ευκαιρία να πάρουν όλοι πάνω τους για να μπορέσουν να κρατηθούν ζωντανοί. Μία ανάσα βρε αδελφέ.. 

 

Και ξέρετε, είναι άλλο το συναίσθημα όταν παρακολουθείς δικούς μας καλλιτέχνες στο εξωτερικό. Πιο έντονο. Αξίζει να το ζήσεις. Μεταναστεύουν όλοι και μένουμε εμείς πίσω να ακούμε Coldplay...