Του Γιάννη Αγγελάκα

Πολλοί συνάδελφοι μίλησαν και μιλάνε τελευταία για την σκανδαλώδη, εγκληματική και για κάποιους »αναγκαία» ΑΕΠΙ. Να πω κι εγώ μια κουβεντούλα. Εδώ και αρκετά χρόνια δεχόμουν τις εκκαθαρίσεις και τα ποσά που μου δίναν κάθε εξάμηνο χωρίς διαμαρτυρία παρ’ ότι τις περισσότερες φορές ήταν εξωφρενικά μικρά και δυσανάλογα σε σχέση με το πως κινιόμουν δημιουργικά, δισκογραφικά, συναυλιακά. Λειτουργούσα ως προβατάκι (προβατάκια, σκυλιά ή λιοντάρια ήμασταν, σύμφωνα με την εύστοχη μεταφορά του κυρίου Γλέζου, όλοι εμείς τα μέλη της εν λόγω Α.Ε αναλόγως με το πως αντιδρούσαμε στους παραλογισμούς και τις αδικίες της).

 

Βέβαια μου ακούγονταν πάντα σουρεαλιστικό να θεωρούμαι μέλος μιας Α.Ε, ο σωστός όρος είναι πως ήμουν πελάτης και μάλιστα από αυτούς που δεν έχουν ποτέ δίκιο. Προτιμούσα λοιπόν το λιοντάρι μου να ασχολείται με τα τραγούδια και μιας και ζούσα αξιοπρεπώς με τις συναυλίες μου, άφηνα το προβατάκι ήσυχο και ευχαριστημένο να αποδέχεται τα βίτσια της αχόρταγης κυρίας ΑΕΠΙ. Βέβαια το προβατάκι είχε αρχίσει να νοιώθει κάπως άβολα με την τελευταία εκκαθάριση του β’ εξαμήνου του 2016, όταν μετά από μια χρονιά γεμάτη συναυλίες, πολλές εκ των οποίων μεγάλες (περίπου πενήντα) και όλη μου την δισκογραφία μου εκκαθάρισαν το γενναίο ποσό των 1.500 ευρώ (καθαρά). 

 

Σκέφτομαι λοιπόν μήπως είμαστε μπροστά σε μια μεγάλη ευκαιρία όλοι εμείς οι δημιουργοί, μουσικοί -στιχουργοί να σταθούμε στο ύψος της τέχνης μας, ως αληθινοί καλλιτέχνες που δίνουν φως στην κοινωνία, την εξελίσσουν και της ανοίγουν καινούργιους δρόμους ομορφιάς, ομόνοιας, δικαιοσύνης και απελευθέρωσης. Μήπως τώρα είναι η στιγμή να αποδείξουμε πως μπορούμε με τη καθαρή σκέψη, τη συνεργασία και την πίστη στο γενικό καλό και όχι στη λατρεία του τομαριού μας να μεταμορφώσουμε μια άρρωστη εκτρωματική Α.Ε σε έναν διάφανο, καθαρό, υγιή και δίκαιο οργανισμό αυτοδιαχείρισης των δικαιωμάτων μας;

 

Ας δούμε όμως πρώτα τις πληγές μας.
Ας μου δώσει κάποιος να καταλάβω πως γίνεται εμείς τα «μέλη» της εν λόγω Α.Ε. να μην έχουμε πρόσβαση στο πως, σε ποιους και με ποιον τρόπο μοιράζονταν όλα αυτά τα εκατομμύρια που εισπράττονταν όλα αυτά τα χρόνια.
Ας βγουν επιτέλους τα ποσά που εισπράξαμε όλοι μας από δικαιώματα και προκαταβολές τουλάχιστον τα τελευταία 20 χρόνια κι αν δούμε πως όλα γίνονταν με δίκαιο και σωστό τρόπο να ζητήσουμε και συγγνώμη για τις υποψίες μας.

 

Δεν πρέπει να υπάρχουν προσωπικά δεδομένα ανάμεσά μας. Είναι δυνατόν να ταυτιζόμαστε με πολιτικούς και επιχειρηματίες που τα ονόματά τους βγαίνουν στη φόρα μέσα από τις διάφορες λίστες; Αν είμαστε καλλιτέχνες οφείλουμε να στεκόμαστε γυμνοί μπροστά στη κοινωνία και αναμεταξύ μας.

 

Ελπίζω πως αυτή τη φορά η κυβέρνηση θα καταφέρει να καθαρίσει την σαπίλα που είχε το θάρρος να πλησιάσει και να αποκαλύψει (και άλλες βρομιές ως τώρα πάλεψε να καθαρίσει όμως με ένα μαγικό τρόπο της κοβόταν πάντα η φόρα) και να μη ζήσουμε άλλον ένα ξεθυμασμένο συμβιβασμό με χλωμούς επόπτες και συνδιοικήσεις με τους γνωστούς λύκους που από παράδοση φυλάνε πάντα τα πρόβατα σ’αυτή τη τρελοχώρα.

 

Να μην πάει και χαμένο το ευχαριστώ που είπε ο καθ’ όλα έξοχος κύριος Ξαρχάκος στον πρωθυπουργό.