Η πολιτική σκέψη βρίσκει και πάλι προοδευτικά τη θέση της στη σύγχρονη μουσική κι οι LCD Soundsystem προσπαθούν να αφυπνίσουν συνειδήσεις, οι Ho99o9 ξεσηκώνουν την μαύρη κοινότητα κι οι Forest Swords να προβληματίσουν. Ζούμε μια σκληρή πραγματικότητα κι η τέχνη δεν μπορεί να κλείσει τα μάτια της…
08 Μαΐου 2017Το γτραγούδι της εβδομάδαςLCD Soundsystem: Call The Police – American Dream
Οι καιροί είναι σκληροί, οι εξουσίες αλλάζουν τους κανόνες παιχνιδιού για να σταθούν κι ο James Murphy υπενθυμίζει απεγνωσμένα σχεδόν ότι όλοι ξέρουμε καλά πως όλα αυτά δεν οδηγούν πουθενά. Γνωρίζει, βέβαια, κι ο ίδιος πως κάπου οδηγούν κι αυτό το κάπου είναι σκοτεινό.
Και κάπως έτσι, αναπτύσσει τις σκέψεις και τα συναισθήματά του σε ένα τραγούδι που ξεκινά θυμίζοντας Ultravox, συνεχίζει ως Neil Young, συμπεριφέρεται στο μικρόφωνο ως Julian Casablancas, αγαπάει τους Human League, αναμφίβολα, φτάνει στο κρεσέντο του να αγγίξει τον David Bowie και τους U2 και το Soundsystem του Murphy εγκαταλείπει τη διασκέδαση ή, ίσως, την κάνει όχημα επανάστασης και διαμαρτυρίας με ένα patchwork ιδεών και επιρροών.
Η ροκ και πολιτική στροφή του James Murphy είναι καλοδεχούμενη…
Forest Swords: Panic
Κι αν ο James Murphy γίνεται περισσότερο ροκ για να εκφράσει τις ανησυχίες του ο Matthew Barnes παραμένει πιστός στις downtempo ηλεκτρονικές φόρμες του για να κυκλοφορήσει ένα εξαιρετικό άλμπουμ (Compassion) από όπου και το Panic, μία από τις καλύτερες στιγμές του.
Ho99o9: War Is Hell
Διαβάζεται Horror, τα εννιάρια στη θέση των “r” ασφαλώς κι είναι παιχνίδι αντεστραμμένων εξαριών, το ντεμπούτο άλμπουμ τους φέρει τον τίτλο United States Of Horror, ο ήχος τους είναι η τέχνη του θορύβου και δεν αφήνουν πολλά περιθώρια αμφισβήτησης για τα πιστεύω τους.
Shabazz Palaces - Shine a Light (feat. Thaddillac)
Οι Shabazz Palaces δεν είναι τρομοκράτες ούτε και πειραματιστές μα αυτό δεν αφαιρεί από την αξία τους αφού συνεχίζουν να είναι από τα πιο ενδιαφέροντα και απελευθερωμένα από φόρμες, ραπ σχήματα. Εδώ φτιάχνουν ένα τραγούδι που θυμίζει λίγο τον Madlib, σαμπλάροντας το I Really Love You της Dee Dee Sharp από τη δεκαετία του ’60.
HAIM: Right Now
Οι τρεις αδελφές HAIM που είναι ό,τι κοντινότερο στους Fleetwood Mac βγήκε ως σήμερα, επιστρέφουν με νέα δουλειά και τα δύο πρώτα δείγματα μας επιτρέπουν να αισιοδοξούμε.
Chris Stapleton: I Was Wrong
Για τον Chris Stapleton έχουμε ξαναγράψει, όπως, άλλωστε και ο αμερικανικός μουσικός Τύπος αναφέρεται συνεχώς σ’ αυτόν αφού τον θεωρούν και τον σημαντικότερο νέο country μουσικό. Εδώ ο Chris σε ένα country-blues του αμερικανικού νότου μας πηγαίνει τέσσερις δεκαετίες πίσω…
The Strypes: Oh Cruel World
Κι οι ιρλανδοί Strypes μας πάνε κατευθείαν στη δεκαετία του ’60 και στα rhythm ‘n’ blues της british invasion και συγκροτημάτων όπως οι Animals και οι Stones.
Harry Styles: Sweet Creature
Για τον Harry Styles έγραψε κι ο Δ. Κανελλόπουλος εδώ χαρακτηρίζοντας το Sign Of The Times ένα απ’ τα τραγούδια της χρονιάς και είναι σίγουρα. Όμως, από ό,τι φαίνεται ο κάποτε έφηβος των One Direction έχει να μας προσφέρει πολλά ενδιαφέροντα και να γίνει μία από τις εκπλήξεις της χρονιάς.
The Mountain Goats: Rain In Soho
Αν κάτι χαρακτηρίζει τον John Darnielle είναι το ιδιαίτερο έως και αδιόρατο για πολλούς, χιούμορ του. Κι αυτό, ως τώρα, αποτυπωνόταν κυρίως στους παράξενους στίχους του και τη θεματολογία του. Και έτσι συνεχίζει μόνο που στο νέο άλμπουμ των Mountain Goats ανοίγει τους ενορχηστρωτικούς του ορίζοντες κι εδώ μας παρουσιάζει ένα διαμαντάκι συμφωνικής folk-pop με ολίγη γοτθική γραμμή. Κι η συμβολή της χορωδίας της συμφωνικής του Nashville είναι σημαντική.
Ray Davies: The Deal
Ο Ray Davies αποφάσισε να ασχοληθεί με την Americana κυκλοφορώντας ένα άλμπουμ που φέρει για τίτλο αυτό το μουσικό… ιδίωμα. Κι όταν ο Ray το αποφασίζει κανείς δεν μπορεί να το κάνει καλύτερα απ’ αυτόν.
