Ήταν ωστόσο το πρώτο μεγάλο live του καλοκαιριού (έστω και με χειμωνιάτικο καιρό): οι Depeche Mode ήρθαν κι έπαιξαν στη λασπωμένη Μαλακάσα για δύο ώρες και μπροστά σε ένα κοινό 10-12 χιλιάδων περίπου. Καινούργια τραγούδια αλλά και παλιά, καλός ήχος, επιτυχίες και μη, μία τυπική-τυπικότατη συναυλία που την ξεχνάς δύο μέρες μετά. Ξέρετε τώρα...
Από το «Where's The Revolution» στο «Never Let Me Down Again» και από το «World In My Eyes» στο «Enjoy The Silence» που, επιτέλους, ξύπνησε τον κόσμο. Διασκεύασαν και David Bowie.

 

Είναι λίγο περίεργο για όσους δεν είναι φανατικοί του γκρουπ ώστε να «χαθούν» σε στίχους και μουσική: σκέφτεσαι τη βροχή, την κατάσταση στη Μαλακάσα, τις απεργίες της ημέρας, την κίνηση, όλα αυτά που δεν σε βάζουν και τόσο σε συναυλιακό κλίμα. Δεν έβρεξε πάντως, ψιχάλισε λίγο προς το τέλος κι ευτυχώς δηλαδή γιατί μας έκανε καλό θα έλεγα, αν έβρεχε μάλιστα πιο δυνατά θα ήταν ακόμα καλύτερα γιατί θα μας έβγαινε λίγο περισσότερο πάθος. Το Terra Vibe είχε 13 βαθμούς θερμοκρασία, ήταν τόσο λασπωμένο όσο να μη λερωθείς πολύ (ούτε αυτό...), νιώσαμε λίγο Glastonbury χωρίς όμως το line up. Κόσμος αποκλειστικά thirty/fortysomething, κόσμος δηλαδή που συνεχίζει να πηγαίνει σε συναυλίες.

 

Από το κέντρο της Αθήνας μέχρι τη στιγμή που μπήκα στο χώρο χρειάστηκα ακριβώς μιάμιση ώρα. Και πάρκαρα και κοντά. Ευτυχώς που δεν χρειάζεται να πηγαίνουμε συχνά στο Terra Vibe. 

Φωτογραφίες: Θοδωρής Μάρκου