Τέλος πάντων, Τρίτη βράδυ και ο Kamasi Washington βρέθηκε στην Τεχνόπολη για μία συναυλία αρκούντως εκλεκτική και η οποία απευθυνόταν σε πιο ειδικό κοινό. Γι΄ αυτό και οι (σκάρτοι) 2 χιλιάδες θεατές (όχι σκάρτοι οι... θεατές) πρέπει να θεωρείται ένα ικανοποιητικό νούμερο. Πόσοι παραπάνω να πάνε σε μία τζαζ συναυλία; Έστω και αν είχαμε χιπστεροσυγκέντρωση, ο Kamasi αρέσει σε πολύ κόσμο που δεν είναι τζαζ.

 

Μιάμιση ώρα έπαιξε, πληθωρικός επί σκηνής, δεκάλεπτες και πλέον εκτελέσεις, πολλά σόλο. Μουσικάρα και ο ίδιος αλλά και η μπάντα του, σαξόφωνο τρελό, αν ήσουν μουσικός έπαιρνες επ' ευκαιρίας δωρεάν μαθήματα. Ήταν το κάτι άλλο ο τύπος, δεν είναι τυχαίο που έφτασε τόσο γρήγορα, τόσο ψηλά. 

 

Τη διοργάνωση της συναυλίας την έκανε η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση και είχε τη φάση της έτσι όπως πρόσεχαν τον κόσμο τα κορίτσια του Ιδρύματος, λες και βρισκόμασταν μέσα στη Στέγη. «Μην κάθεστε εδώ», «σηκωθείτε από εκεί», επαναλαμβάνω είχε τη φάση του, ήταν πολύ ευγενικές. Οι VIP και οι δημοσιογράφοι βρίσκονταν μπροστά στο stage με το υπόλοιπο κοινό να κάθεται πιο πίσω και αυτό ήταν λάθος, έπρεπε να συμβαίνει το αντίθετο, ο... κανονικός κόσμος να βρίσκεται μπροστά-μπροστά κι εμείς οι υπόλοιποι προς την άκρη. Μικρή σημασία έχουν όλα αυτά όμως, ειδικά όταν ο Kamasi θέριζε on stage. Μετά από λίγο ήμασταν όλοι χαμένοι στη μουσική.

 

Θέλω να σας πω ότι ανάμεσα στο κοινό (στους VIP) ήταν και ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος. Με τρεις σωματοφύλακες να στέκονται διακριτικά πιο πίσω.  Είναι φιλόμουσος, φαίνεται πως παίζει και αυτός τις αρμονίες των μνημονίων. Συμπαθής πάντως, εννοείται.