Του Δημήτρη Γιαγτζόγλου (Παραπολιτικά 90.1)



Δεν ήταν και λίγο. Μεγάλη τύχη να είμαι πιτσιρίκι τότε δίπλα σε όλα αυτά τα ονόματα. Πολύ γρήγορα ήρθε και η δική μου εκπομπή. 1η Απριλίου 1995. Σαν ψέμα. Τόσο μικρός με δική μου εκπομπή Σαββατοκύριακα πρωί. Μου είχε τηλεφωνήσει ο Κακαουνάκης, Πέμπτη. «Μικρέ, Σάββατο πρωί ξεκινάς εκπομπή». Δεν πρόλαβα να πω το παραμικρό, έκλεισε αμέσως το τηλέφωνο. Ξεκίνησα. Χάλια ήμουν. Δεν μου άρεσα. Παιδική φωνή! Μάλιστα η Σοφία Μιχαλίτση με φώναξε στο γραφείο της: «Δημήτρη καλά τα λες. Δεν αρχίζεις όμως το κάπνισμα να αλλάξει η φωνή σου λίγο»; Πάντα το θυμάμαι τόσο καιρό μετά και γελάω μόνος μου. 

 

Πέρασαν τόσα χρόνια. Μου έδωσε απίστευτες ευκαιρίες ο Αλαφούζος. Έκανα ό,τι εκπομπή μπορεί να φανταστεί κανείς. Από πρωινή ενημέρωση μέχρι συνεντεύξεις ανθρώπων της τέχνης, από εκπομπή υγείας και αυτοκινήτου μέχρι ραδιοφωνική ταξιδιωτική εκπομπή από όλη την Ελλάδα. 

 

Μια ζώνη μόνο δεν είχα κάνει. Νύχτα. Και το ήθελα πολλά χρόνια. Απλώς δεν μου δόθηκε ποτέ η δυνατότητα. Ειδικά τα τελευταία χρόνια που λόγω των περικοπών τα περισσότερα ραδιόφωνα ούτε βάρδια ηχολήπτη δεν έχουν την νύχτα. Ένα playlist ή επαναλήψεις εκπομπών και αυτό είναι όλο. 

 

Στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ 90.1 πάω στον τέταρτο χρόνο. Τις τελευταίες πέντε εβδομάδες ζω μια πρωτόγνωρη εμπειρία. Κάθε ξημέρωμα 1 με 6, Δευτέρα με Παρασκευή, πέντε ώρες ζωντανό ραδιόφωνο. Πρόκληση, ένα προσωπικό στοίχημα κι ένα επαγγελματικό βήμα που προσωπικά το αξιολογώ ως από τα σημαντικότερα της πολύχρονης ραδιοφωνικής μου πορείας. Από το σινάφι ελάχιστοι το είδαν θετικά. Οι περισσότεροι το θεώρησαν υποβάθμιση. Μέσα μου γελάω με κάτι τέτοια του σιναφιού. Μέχρι ότι δεν μου αξίζει τέτοια κατάντια άκουσα. Εκεί δεν κρατήθηκα, γέλασα δυνατά. Ο διευθυντής μου ο Χουδαλάκης ξέρει καλό ραδιόφωνο μπορεί και αξιολογεί και καταλαβαίνει την σπουδαιότητα της νυχτερινής ζώνης. Με ρώτησε την ημέρα της γιορτής μου. Θαυμάσιο δώρο σκέφθηκα, σιγά μην το έχανα!

 

Μοναδική εμπειρία! Την πρώτη ώρα κάποιος καλεσμένος. Μετά ένα τρίωρο επικοινωνίας! Νυχτερινά επαγγέλματα, επαγγελματίες οδηγοί, ομογένεια, προσωπικές ιστορίες, κουβεντούλα για τα πάντα, παρέα. Και την τελευταία ώρα όλη η επικαιρότητα για να κάνουμε την εισαγωγή μας στην μέρα. Μια ξεκάθαρη, τίμια σχέση. Με όρους ψυχοθεραπείας ένας επαγγελματικός επαναπροσδιορισμός που μάλλον τον είχα ανάγκη. Δεν είναι εύκολο. Είναι πολύ κουραστικό. Πέντε ώρες την ημέρα, εκατό ώρες τον μήνα. Έχω κάνει τη νύχτα, μέρα. Όλη την μέρα πονοκέφαλος, κλειστή φωνή. Δεν πληρώνεται με τίποτα. Αν περνούσε, όμως, από το χέρι μου δεν θα το άλλαζα ποτέ. Γιατί; Γιατί ξαναθυμήθηκα αυτό που είχα ξεχάσει! Τη μαγεία του ραδιοφώνου. Αυτή η μαγεία που μου είχε λείψει από τα χρόνια που άκουγα ραδιόφωνο, είτε όταν διάβαζα για να μπω στο Πανεπιστήμιο, είτε και στα φοιτητικά μου χρόνια. 

Μια ευχή για όλους εμάς του ραδιοφώνου. Να το αγαπάμε, να το ζούμε...

---

Ενα μεγάλο ευχαριστώ στους συνεργάτες μου. Την αρχισυντάκτρια μου Μαρία Καφετζή, την Σταυρούλα Γιαννούτσου η οποία κάθε βράδυ στο τηλεφωνικό κέντρο σας περιμένει, τρέχει για τα πάντα, και γύρω στις 3 μου κάνει έναν υπέροχο διπλό ελληνικό, τους ηχολήπτες μας και τους δύο μοναδικούς μας μουσικούς επιμελητές τον Δημήτρη Σιώτο και τον Θανάση Βούτσινο. Με τον Γιώργο Χουδαλάκη περίμενα χρόνια να συνεργαστούμε. Όλα έρχονται τελικά την κατάλληλη στιγμή. Ένα ιδιαίτερο ευχαριστώ στον Ιωσήφ Καλαμαράκη γιατί στην ουσία του χρωστάω την παρουσία μου στον σταθμό και τέλος στην διοίκηση που με αφήνει και κάνω την δουλειά μου όλα αυτά τα χρόνια όπως εγώ ξέρω.