Του Σωτήρη Μανιάτη  

 

Αλλά η κατάσταση στη μικρή οθόνη με τις όποιες εναπομείνασες κυρίως πρωινομεσημεριανές ενημερωτικές εκπομπές έχει καταντήσει ανυπόφορη.

 

Προσπαθείς να παρακολουθήσεις πρωινή ενημερωτική εκπομπή στη μικρή οθόνη και όταν υπάρχουν φιλοξενούμενοι πολιτικοί είναι σχεδόν αδύνατον. Παίρνει ο καθένας φόρα, έχει αποφασίσει να πει τα δικά του ο κόσμος να χαλάσει και αγνοεί πλήρως όσους έχει απέναντί του, πολιτικούς και δημοσιογράφους. 

 

Για… διάλογο ούτε λόγος να γίνεται. Τις περισσότερες φορές έχουμε παράλληλους μονολόγους ενώ συχνά ο ένας μιλά πάνω στον άλλο και όταν δημοσιογράφοι προσπαθούν να μαζέψουν τα ασυμμάζευτα το αποτέλεσμα είναι κανείς να μην καταλαβαίνει τίποτα! Οι πολιτικοί καταλήγουν συχνά σε κάποιους προσωπικούς χαρακτηρισμούς και ορισμένες … εξυπνακίστικες ατάκες πιστεύοντας ότι έχουν πείσει το ακροατήριό τους και έχουν αφήσει ελάχιστα να ακουστεί ο άλλος.  

 

Δεν είναι λίγες οι φορές που η κατάσταση ξεφεύγει αλλά ακόμα κι όταν δεν συμβαίνει αυτό το πιο πιθανό είναι στο τέλος να μην σου έχει αποτυπωθεί τίποτα περισσότερο από τους διαπληκτισμούς. Οσο για τους δημοσιογράφους, συνήθως παραμένουν σε ρόλο «τροχονόμου» παρεμβαίνουν κυρίως θέλοντας να φροντίσουν να μην ξεφύγουν από τον… προκαθορισμένο χρόνο. Κι αυτούς ελάχιστα τους ενδιαφέρει τι λένε οι προσκεκλημένοι τους. Το χρόνο να μην παραβιάσουν, να πέσουν στην ώρα τους οι διαφημίσεις και ούτε γάτα ούτε ζημιά…

 

Κάποια στιγμή το πολιτικό προσωπικό της χώρας (και οι δημοσιογράφοι βεβαίως βεβαίως) θα πρέπει να μάθει να τοποθετείται επί της ουσίας και σύντομα. Να τηρούν κάποιους βασικούς κανόνες. Είναι για παράδειγμα ξεκάθαρο ότι για να απαντήσεις σε μια ερώτηση δε χρειάζεται περισσότερο από ένα, άντε ενάμιση λεπτό. Όποιοι μακρηγορούν ή δεν ξέρουν να απαντήσουν ή δεν θέλουν να απαντήσουν ή αποσκοπούν στο να ξοδέψουν οι ίδιοι όσο χρόνο γίνεται περισσότερο αφήνοντας ελάχιστα περιθώρια στους πολιτικούς αντιπάλους τους. Δεν είναι δυνατόν να μην περιμένεις τη σειρά σου κρατώντας σημειώσεις για να απαντήσεις αλλά να προτιμάς να μην αφήνεις τον άλλο να διατυπώσει τις δικές του ή τουλάχιστον να μην ακουστούν καθαρά.

 

Όχι ότι δεν υπάρχουν εξαιρέσεις. Και σε εκπομπές. Και σε πολιτικούς. Και σε δημοσιογράφους. Αλλά απλά αποτελούν τις εξαιρέσεις που επιβεβαίωνουν τον κανόνα...

 

Αναζητείται πολιτισμένος διάλογος απέναντι σε πολίτες που βιώνουν επί σχεδόν μια δεκαετία τις επιπτώσεις της κρίσης και είναι σε όλα τα επίπεδα… κουρασμένοι. Δεν αντέχουν άλλο κοκορομαχίες άνευ ουσίας, χωρίς να υπάρχει κάποιο συμπέρασμα. Απαιτείται επιτέλους ολίγη σοβαρότητα...