Απόψε στην εκπομπή του Γιώργου Τσάμπρα.
21 Μαΐου 2025Τετάρτη 21 Μαΐου, 9 με 10 το βράδυ.
Γράφει ο Γιώργος Τσάμπρας:
Οι συνεργασίες είναι πολλές και οι ιστορίες ατέλειωτες… Σκέφτηκα ότι ίσως μια τέτοια στιγμή, άξιζε τον κόπο να θυμηθούμε μνήμες του Αχιλλέα Θεοφίλου από τον Μάνο Λοΐζο… Από τη δημιουργία δίσκων και τραγουδιών, από τις συνεργασίες, από το στούντιο, από την καθημερινή ζωή… Με διάφορες αφορμές, είχαμε κάνει πολλές συζητήσεις μέσα από τα χρόνια. Από την πρώτη τους γνωριμία στα μέσα της δεκαετίας του ’60 και μέχρι το τέλος του Λοΐζου. «Θαλασσογραφίες» και Καζαντζίδης. Ο «Σεβάχ ο θαλασσινός» και το «Να ‘χαμε, τι να ‘χαμε». Η μεταπολίτευση, «τα τραγούδια του δρόμου» και «τα νέγρικα». «Τα τραγούδια μας», «Τα τραγούδια της Χαρούλας», το «Για μια μέρα ζωής» και το «Σ’ ακολουθώ» - το τελευταίο τραγούδι, Πάσχα του ’80.
Ο ρόλος του παραγωγού στην ελληνική δισκογραφία, δεν έχει αποκωδικοποιηθεί απολύτως από τον μέσο ακροατή. Έτσι κι αλλιώς, δεν έχουν όλοι οι παραγωγοί την ίδια συμμετοχή. Και βεβαίως, δεν διεκδικούν όλοι οι παραγωγοί το ίδιο μερίδιο στη δημοσιότητα. Κάποτε, κάποιοι, μιλούν και διεκδικούν μερίδιο ίσως μεγαλύτερο από ότι τους αναλογεί στην τελική διαμόρφωση ενός δίσκου, ενός καλλιτέχνη. Άλλοτε πάλι, κάποιοι δεν μιλούν και δεν διεκδικούν. Ακόμη και εύσημα που τούς ανήκουν στη διαμόρφωση μιας δουλειάς ή στην πορεία ενός καλλιτέχνη. Θεωρούν ότι ο ρόλος τους περιορίζεται «πίσω από την μαρκίζα» του καλλιτέχνη. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν ζουν με τον δικό τους τρόπο, δεν έχουν τις δικές τους εμπειρίες από την καλλιτεχνική δημιουργία. Και δεν θυμούνται λεπτομέρειες που μπορεί και να ξεδιαλύνουν πολλά μέσα στη ροή του χρόνου.
Διαβάζοντας κάποιες τέτοιες αφηγήσεις του για τον Λοΐζο αποχαιρετούμε τον Αχιλλέα Θεοφίλου, ακούγοντας φυσικά τα τραγούδια που ήταν η αφορμή.
