«Όλα τα ωραία -και όχι μόνο θα πρόσθετα- έχουν ένα τέλος».
29 Ιουνίου 2025
Ο Θανάσης Γεωργακόπουλος μετά από 20 χρόνια έριξε τίτλους τέλους στην (καλή) ραδιοφωνική του εκπομπή «Μεγεθύνσεις» και κάνει έναν απολογισμό ζωής γι' αυτήν.
Εκείνο που σφράγισε περισσότερο το πέρασμά μου από το ραδιόφωνο της ΕΡΤ ήταν η εκπομπή ΜΕΓΕΘΥΝΣΕΙΣ που έκλεισε τον κύκλο της έπειτα από 20 χρόνια και κάτι, έπειτα από 706 εκπομπές. Δεν έφτασα όσες είχε κάνει ο μακαρίτης πατέρας μου Νίκος με την «Ώρα της Υπαίθρου» στο τότε ΕΙΡ αλλά... κάτι έκανα.
Η εκπομπή ξεκίνησε -πειραματικά θα έλεγα- το 2002 ως έκτακτη για τα μεγάλα θέματα που προέκυπταν στην επικαιρότητα. Από την επόμενη χρονιά, το 2003, έγινε τακτική εβδομαδιαία εκπομπή αρχικά για λίγες χρονιές το Σάββατο, τις περισσότερες, εδώ και πολύ καιρό, την Παρασκευή.
Ποια ήταν, όμως, η βασική ιδέα, το concept που λέμε στη νεοελληνική, της εκπομπής; Πίστευα -από τον καιρό που διηύθυνα την ΕΡΑ-1- πως το συνηθισμένο στυλ των ραδιοφωνικών εκπομπών που εξαντλείτο στο να έχει καλεσμένους -σχεδόν αποκλειστικά- βουλευτές ή πολιτικά στελέχη όλων ή των περισσότερων κομμάτων για να αναπτύξουν τις απόψεις του ήταν παρωχημένο. Δεν έκανε καλό ούτε στα ενημερωτικά ραδιόφωνα ούτε στην ίδια την πολιτική.
Πίστευα πως υπάρχουν στην επικαιρότητα θέματα -μεγάλα και μικρά- που πρέπει να αντιμετωπίζονται δημοσιογραφικά με διαφορετικό τρόπο και μέθοδο. Αναζητώντας την ουσία τους, τα βαθύτερα αίτια, τις προεκτάσεις τους.
Με αυτό τον στόχο, λοιπόν, καλεσμένοι της εκπομπής ήταν: Καθηγητές/ριες, επιστήμονες, διανοούμενοι, αναλυτές, δημοσιογράφοι, Έλληνες και Ελληνίδες όλων των ειδικοτήτων σε χώρες του κόσμου εφόσον μπορούσαν να μας ενημερώσουν για τις εξελίξεις σε αυτές. Ελάχιστες φορές, γύρω στις 5-6 αν θυμάμαι καλά, φιλοξενήθηκαν πολιτικοί κι αυτοί ήταν κυρίως ευρωβουλευτές. Οι συζητήσεις ήταν ως εκ τούτου πάντα ψύχραιμες, επί της ουσίας, χωρίς κραυγές και καταγγελίες, χωρίς εθνικιστικές -ή άλλου είδους- κορώνες.
Επιπλέον, οι ΜΕΓΕΘΥΝΣΕΙΣ φρόντισαν να αποφύγουν ένα άλλο κουσούρι των ενημερωτικών ραδιοφωνικών εκπομπών. Να μετατρέπουν τους καλεσμένους τους σε... «μαϊντανούς», να τους καλούν, δηλαδή ξανά και ξανά. Το απέφυγαν, καθώς διαρκώς ψάχναμε και ανακαλύπταμε καινούρια πρόσωπα με τα οποία συνομιλούσαμε.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό που μισούσα πάντα στα ραδιόφωνα και εν γένει τα ηλεκτρονικά, ιδιαίτερα, media της χώρας, ήταν ο αφόρητος επαρχιωτισμός και εθνοκεντρισμός τους. Η αγνόηση σημαντικών διεθνών εξελίξεων, οι οποίες, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, επηρεάζουν, την εποχή της παγκοσμιοποίησης και την πατρίδα μας. Σε αυτό τον τομέα οι ΜΕΓΕΘΥΝΣΕΙΣ τα πήγαν καλά, ίσως σε βαθμό υπερβολής, ειδικά τα τελευταία χρόνια, κατά τα οποία, επειδή προηγείτο οικονομική εκπομπή, τα θέματα της οικονομίας, με τα οποία ασχολούμασταν κατά κόρον προηγουμένως, βγήκαν από τη φαρέτρα της θεματολογίας μας.
Έλεγα αρκετές φορές στην εισαγωγή της εκπομπής πως οι ΜΕΓΕΘΥΝΣΕΙΣ γίνονται «δια γυμνού οφθαλμού» ή «δια μεγεθυντικού φακού» ή «δια μικροσκοπίου» και πως ο χαρακτηρισμός τους σχετίζεται με τη …. «μεγεθυντική ισχύ που χρειάζεται να καταβληθεί από μέρους μας, η οποία είναι αντιστρόφως ανάλογη με τη θέση που έχουν καταλάβει στην ελληνική δημοσιότητα τα περί οις ο λόγος θέματα /// ως τη στιγμή που ασχολούμασταν μ' αυτά». Δεν ξέρω αν τα καταφέραμε, ειδικά με τις δια μικροσκοπίου ΜΕΓΕΘΥΝΣΕΙΣ. Θα ήθελα να είχαμε αναδείξει και άλλα θέματα που πέρναγαν, αρχικά τουλάχιστον, απαρατήρητα αλλά κάτι κάναμε. Θα θυμάμαι, για παράδειγμα, όταν το 2007 αμέσως μετά την παρουσίαση του πρώτου I Phone από τον Steeve Jobs, συνομιλώντας στην εκπομπή με τον Θόδωρο Καρούνο ειπώθηκε πως η ζωή μας θα αλλάξει ριζικά, όντας διαρκώς συνδεδεμένοι στο Internet. Αυτό έγινε αρκετά μετά ευρύτερα κατανοητό και σήμερα, βέβαια, το ξέρουμε πολύ καλά.
Δεν ξέρω αν το στυλ της εκπομπής επηρέασε και πόσο. Θα το ευχόμουν -και υπάρχουν τέτοια δείγματα- αλλά όρκο δεν παίρνω. Πάντως πιστούς ακροατές ξέρω πως είχε και μάλιστα όχι μόνο στην Ελλάδα κι αυτό κάτι υποδηλώνει.
