Και εξηγούμαι: την ώρα που τη Δευτέρα το βράδυ η Κατερίνα Πολέμη «έχανε» από τον Αλέξανδρο Βούλγαρη το βραβείο Μουσικής της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου, την ώρα που είχαμε τη γιορτή του ελληνικού σινεμά στη Στέγη, λίγα χιλιόμετρα μακρύτερα, προς Γκάζι μεριά, η ίδια η Κατερίνα έδινε μια εξαιρετική συναυλία. Ολόδική της, προσωπική, στο Gazarte. 

 

Εχασε μεν από τον Αλέξανδρο, τον περίφημο Boy της ελληνικής εναλλακτικής σκηνής, αλλά και τι έγινε; Η μουσική της για τη «Μικρά Αγγλία» του Παντελή Βούλγαρη δεν χάνει ούτε στο ελάχιστο από την αξία της. Αλλωστε και η μουσική τού Boy για τους «Αισθηματίες» του Νίκου Τριανταφυλλίδη είναι υπεράνω κάθε σύγκρισης. Στο Gazarte, βέβαια, η Κατερίνα δεν (μας) έπαιξε το σάουντρακ, δεν ήταν ένα μυσταγωγικό live προσαρμοσμένο στο κλίμα της Μεγάλης Εβδομάδας. Κάθε άλλο, σαν πάρτι έμοιαζε· άλλα τραγούδια επέλεξε η μικρή (μόλις 25 ετών!). Αποσπάσματα από το πρώτο της άλμπουμ «Spread the Music, not the Name» και πολλές διασκευές σε γνωστά κομμάτια. Αμαρτία, το ξέρουμε, αλλά στο τέλος χορέψαμε και λίγο. 

 

Η ίδια φορτσάτη και ορεξάτη, με όπλο τον αυθορμητισμό και τον ενθουσιασμό της ηλικίας της, απολάμβανε κάθε λεπτό. «Θα μπορούσα να παίζω μέχρι το πρωί», είπε κάποια στιγμή. Φορώντας ένα καουμπόικο καπέλο, καθισμένη σταυροπόδι σ' ένα σκαμπό, τραγουδούσε (με μία «γεμάτη» και «ώριμη» φωνή) κι έπαιζε και κιθάρα. Μαζί της ένα κοντραμπάσο, μία τρομπέτα και τα απαραίτητα ντραμς. Δεν χρειάζονται πολλά, οι καλές μουσικές στήνονται από απλά υλικά. 

Από «Εφημερίδα των Συντακτών», Φωτογραφίες: Θοδωρής Λιανόπουλος