2. Εντάξει, εντάξει, φυσικά και οι Last Drive. Οι αγαπημένοι Drive, αρκεί και μόνο που τους βλέπεις live και νιώθεις έως και ευτυχία.

 

3. Με κούρασε πια ο Γιάννης Αγγελάκας και το μπαγλαμαδάκι του. Οκ, έχει προσθέσει ηλεκτρονικά στοιχεία στον ήχο του, αλλά και αυτή η εικόνα, με τις καρέκλες στο πάλκο της ρεμπέτικης κομπανίας και τους μουσικούς να κάθονται, πόσο να την αντέξεις πια; Καιρός δεν είναι να επιστρέψει στο ροκ; 

 

4. Δεν πρέπει να υπάρχει άλλος σαν τον Γιάννη Νάστα (και τους Xaxakes), δεν υπάρχει άλλος τέτοιος καλλιτέχνης, παγκοσμίως. Μοναδικός, μοναδικό και αυτό που παρουσιάζει. Μόνο ο Bryan Ferry θα μπορούσε να συγκριθεί μαζί του, αλλά ούτε καν αυτός. Στη σκηνή του UP (όπως βλέπετε και στο photo gallery της Μαρίζας Καψαμπέλη) βγήκε με ένα κατακόκκινο κοστούμι. Respect.

 

5. Οι Burger Project δεν μου αρέσουν διόλου αλλά οφείλω να ομολογήσω πως ξεσήκωσαν τον κόσμο. Πάρτι έστησαν εκεί.

 

6. Μεγάλη η ανταπόκριση και για τον Leon που βγήκε πολύ κεφάτος on stage και με καλή μπάντα. Και όπως σας είχα πει ΕΔΩ, ο Leon έχει βγάλει κατά τη γνώμη μου το καλύτερο αγγλόφωνο άλμπουμ φέτος.  

 

7. Στις καλές εμφανίσεις του τριημέρου και αυτή των Baby Guru, αν και αδικήθηκαν αρκετά από τον κακό ήχο της πρώτης ημέρας. 

 

8. Πάρα πολύ κόσμος, κάθε βράδυ πρέπει να περνούσαν από το χώρο του φεστιβάλ γύρω στα 1500 άτομα. Σούπερ. Αποκορύφωμα, το Σάββατο φυσικά με το πιο πολυπληθές κοινό. 

 

9. Είχε και pre show party με Moa Bones σε ένα μικρό μπαράκι του νησιού την Τετάρτη αλλά και after festival party σε άλλο μπαρ, την Κυριακή, αλλά με χάλια μουσική, με Βίσση και Καρβέλα. Συμβαίνουν κι αυτά καμιά φορά, θέλει και το indie κοινό ένα άλλοθι μερικές φορές....

 

10. Ραντεβού για το Saristra τώρα, στην Κεφαλλονιά. Να δούμε αν θα πάμε κι εκεί.