Θυμάστε πέρυσι το «Νησί των Θησαυρών» σε σκηνοθεσία του Θωμά Μοσχόπουλου στο Μέγαρο Μουσικής; Ε ήταν μία μεγάλη μουσικοθεατρική επιτυχία της σειράς «Το Μέγαρο των παιδιών». Λογικό ήταν ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Μεγάρου Γιώργος Κουρουπός να αναζητά και φέτος κάτι ανάλογο όπως εξομολογήθηκε χθες στην παρουσίαση του φετινού προγράμματος του Μεγάρου. Κι έτσι, σπάζοντας το κεφάλι του για το ποιος θα μπορούσε να κάνει ένα μουσικοθεατρικό θέαμα για παιδιά που θα είναι η κεντρική πρόταση της σειράς «Το Μέγαρο των Παιδιών» και θα διαρκέσει από τον Δεκέμβριο ως τον Απρίλιο, που πήγε λέτε το μυαλό του; Στην Ξένια Καλογεροπούλου; Όχι. Στην Κάρμεν Ρουγγέρη; Όχι. «Θυμήθηκε» μία παλιά πρόταση της Τατιάνας-«Το τρένο στο Ρουφ»-Λύγαρη. Την αναζήτησε και συμφώνησαν εκείνη να σκηνοθετήσει και μάλιστα... αφιλοκερδώς μία μουσικοθεατρική διασκευή του «Γύρου του Κόσμου σε 80 Ημέρες», με τη μουσική του Μηνά Αλεξιάδη. Όσοι ήταν στη χθεσινή παρουσίαση απόλαυσαν ένα απρόβλεπτο «χάπενινγκ» με έξι ηθοποιούς της παράστασης να εμφανίζονται ξαφνικά μέσα στο κοινό για να δώσουν μία γεύση ενός από τα τραγούδια της παράστασης, σε χαρούμενο, «κηλαηδονικό» ύφος.

 

Ωραία. Και πού είναι το πρόβλημα; Κανένα πρόβλημα αν σκεφτεί κανείς ότι η Λύγαρη έχει μια εμπειρία στα παιδικά θεάματα. Και μπορεί ως τώρα να μην είχε αφήσει σχεδόν ποτέ τη βάση της  στο «Τρένο στο Ρουφ», αλλά όπως και να 'χει, το Μέγαρο είναι μία καλλιτεχνική πρόκληση. Γιατί όμως δέχτηκε να σκηνοθετήσει «αφιλοκερδώς» μία εποχή οικονομικά δύσκολη για όλους τους καλλιτέχνες; Μάλλον για να μην σκεφτεί κανείς ότι ο πρόεδρος του Μεγάρου Γιάννης Μάνος ευνοεί την σύντροφό του. Γιατί η Τατιάνα Λύγαρη είναι γνωστό ότι είναι η σύντροφός του. Μερικές φορές πρέπει να κρατάμε και τα προσχήματα... 

 

Απ΄την άλλη το Μέγαρο Μουσικής περνά μία από τις χειρότερες περιόδους του. Με το γιγαντιαίο χρέος του να παραμένει ως τεράστια απειλή, με τις τράπεζες να διακόπτουν το δανεισμό, με την κυβέρνηση να επεμβαίνει πυροσβεστικά κάθε τόσο ώστε ο Οργανισμός να μπορεί να πάρει φορολογική ενημερότητα (αυτή που δεν παίρνουν όσοι πολίτες χρωστούν), το Μέγαρο δεν ξέρει ποιο σενάριο θα επικρατήσει (αυτό που το θέλει να περνά στα χέρια του Δημοσίου ή το άλλο που το θέλει να πουλιέται σε ιδιώτη με την υποχρέωση της διατήρησης της χρήσης;) Οι υπάλληλοι με κομμένους μισθούς ζουν με την ανασφάλεια του αύριο-όπως και τα τρία τέταρτα της Ελλάδας-και κάνουν μεγάλες «αυτοθυσίες» όπως είπε ο κ.Μάνος. 

 

Αυτή τη χρονιά διάλεξε λοιπόν το Μέγαρο να φωνάξει την Τατιάνα Λύγαρη να σκηνοθετήσει; Ναι θα απαντούσε κάποιος γιατί μόνον εκείνη θα δεχόταν να σκηνοθετήσει αφιλοκερδώς για να βοηθήσει την κατάσταση. Απ΄την άλλη αυτό σημαίνει ότι και η ίδια, μαζί με τους συνεργάτες της (που απολύτως λογικά και θεμιτά, θα πληρώνονται) θα περάσει το κατώφλι ενός προβεβλημένου και σπουδαίου φορέα. Και το δικό της «αφιλοκερδώς» άλλος μπορεί να το αντιμετωπίσει ως «ευγενική προσφορά» και άλλος ως «αθέμιτο ανταγωνισμό». Όλο αυτό είναι βέβαια νόμιμο. Είναι όμως και ηθικό;