Ακολουθήστε μας στο Google news
Με ένα άγνωστο ως σήμερα τραγούδι του Dylan ξεκινά η τελευταία εβδομάδα του Οκτωβρίου. Και για να είμαστε πιο ακριβείς, όχι τραγούδι του Dylan, αλλά ηχογράφησή του μέσα από τη σειρά των θρυλικών Basement Tapes με την τότε μπάντα του που, αργότερα, θα γινόταν γνωστή ως απλώς The Band γράφοντας τη δική της μεγάλη ιστορία στο ροκ. Το 900 Hundred Miles είναι ένα παραδοσιακό τραγούδι των εργατών των σιδηροδρόμων που ο Dylan μετέφερε με δικά του λόγια που συμπλήρωναν τα κενά μνήμης του… Ακούστε το εδώ.
Panda Bear - Mr Noah
Ο κύριος Noah Lennox των Animal Collective κρύβεται στη δική του δημιουργική κιβωτό με το όνομα Panda Bear εδώ και κάποια χρόνια. Την εβδομάδα που μας πέρασε, επέστρεψε με ένα από τα καλύτερα τραγούδια του και ένα που θα ζήλευαν και οι Animal Collective, καθώς θα μπορούσε να τους κάνει λίγο πιο κατανοητούς.
Ariel Pink - Black Ballerina
Ο Ariel Pink, πάλι, αδιάφορος για σωτηρίες και κιβωτούς, δημιουργεί στον δικό του χιουμοριστικό και καθόλα απολαυστικό, ακόμα και στις σκοτεινές γωνιές του, κόσμο. Τελευταία του προσφορά η μαύρη μπαλαρίνα του.
John Southworth - Ode To The Morning Sky
Η αναγέννηση του folk-rock δεν θα μπορούσε να αφήσει αδιάφορο αυτό τον παράξενο καναδό μουσικό που δεν λέει να κάτσει σε μια μεριά ή σε ένα είδος συγκεκριμένο.
Viet Cong - Continental Shelf
Οι επίσης, καναδοί, Viet Cong με πολύ πιο… άγριες διαθέσεις και συγκεκριμένους προσανατολισμούς έρχονται να μας συστήσουν τον δικό τους post punk (κατά προσέγγιση) ήχο με το ντεμπούτο τους που κυκλοφορεί το Νοέμβριο. Κάποιοι τους αποκαλούν και λαβυρινθώδεις.
Superfood – Mood Bomb
Αν, πάλι, είστε λάτρεις του βρετανικού κιθαριστικού ροκ των 90s, τότε θα χαρείτε ιδιαίτερα ακούγοντας την αναβίωση των Supergrass μέσα από τη μουσική των Superfood. Το ΝΜΕ, φυσικά, τους αγκάλιασε.
The Twilight Sad - Last January
Οι Twilight Sad, όμως, δεν είναι μία τόσο απλή υπόθεση. Το σκοτσέζικο τρίο μοιάζει να έχει πολύ βαθύτερες καλλιτεχνικές ανησυχίες που τις αποτυπώνει στο νέο του άλμπουμ, Nobody Wants To Be Here and Nobody Wants To Leave, το οποίο κυκλοφορεί αύριο Τρίτη.
Grouper – Holding
Κάτι ανάλογο θα μπορούσαμε να πούμε και για την Liz Harris που ως Grouper προσπαθεί να αποτυπώσει τον ήχο της σιωπής που θα έλεγαν κι οι Simon & Garfunkel. Βασικότερο όργανο η φωνή της.
Drake - How About Now
Η φωνή είναι και το βασικό όργανο κάθε ράπερ κι ο Drake είναι μάστορας της ρίμας. Με τρία καινούρια τραγούδια επέστρεψε αυτή την εβδομάδα.
Tiga – Bugatti
Κι αν ο Drake είναι μάστορας της ρίμας ο Tiga James Sontag είναι ένας θαυματοποιός των ήχων και των ρυθμών στο στούντιο. Το Bugatti θα μπορούσαν κάλλιστα να το είχαν γράψει κι οι φοβεροί Yellow Magic Orchestra, για να θυμόμαστε οι παλιοί και να μαθαίνουν οι καινούριοι.
Εν έτει 2014 και εξακολουθούμε να θεωρούμε σημαντικό νέο το ότι ανακαλύψαμε ένα τραγούδι του Bob Dylan από τα 1967; Μα, μιλάμε, για τον σημαντικότερο συνθέτη του 20ού αιώνα στη φολκ και τη ροκ. Ετσι, τον συναντάμε δίπλα στους επιγόνους του χωρίς να μας ξενίζει διόλου…
27 Οκτωβρίου 2014Bob Dylan – 900 Hundred Miles From My HomeΜε ένα άγνωστο ως σήμερα τραγούδι του Dylan ξεκινά η τελευταία εβδομάδα του Οκτωβρίου. Και για να είμαστε πιο ακριβείς, όχι τραγούδι του Dylan, αλλά ηχογράφησή του μέσα από τη σειρά των θρυλικών Basement Tapes με την τότε μπάντα του που, αργότερα, θα γινόταν γνωστή ως απλώς The Band γράφοντας τη δική της μεγάλη ιστορία στο ροκ. Το 900 Hundred Miles είναι ένα παραδοσιακό τραγούδι των εργατών των σιδηροδρόμων που ο Dylan μετέφερε με δικά του λόγια που συμπλήρωναν τα κενά μνήμης του… Ακούστε το εδώ.
Panda Bear - Mr Noah
Ο κύριος Noah Lennox των Animal Collective κρύβεται στη δική του δημιουργική κιβωτό με το όνομα Panda Bear εδώ και κάποια χρόνια. Την εβδομάδα που μας πέρασε, επέστρεψε με ένα από τα καλύτερα τραγούδια του και ένα που θα ζήλευαν και οι Animal Collective, καθώς θα μπορούσε να τους κάνει λίγο πιο κατανοητούς.
Ariel Pink - Black Ballerina
Ο Ariel Pink, πάλι, αδιάφορος για σωτηρίες και κιβωτούς, δημιουργεί στον δικό του χιουμοριστικό και καθόλα απολαυστικό, ακόμα και στις σκοτεινές γωνιές του, κόσμο. Τελευταία του προσφορά η μαύρη μπαλαρίνα του.
John Southworth - Ode To The Morning Sky
Η αναγέννηση του folk-rock δεν θα μπορούσε να αφήσει αδιάφορο αυτό τον παράξενο καναδό μουσικό που δεν λέει να κάτσει σε μια μεριά ή σε ένα είδος συγκεκριμένο.
Viet Cong - Continental Shelf
Οι επίσης, καναδοί, Viet Cong με πολύ πιο… άγριες διαθέσεις και συγκεκριμένους προσανατολισμούς έρχονται να μας συστήσουν τον δικό τους post punk (κατά προσέγγιση) ήχο με το ντεμπούτο τους που κυκλοφορεί το Νοέμβριο. Κάποιοι τους αποκαλούν και λαβυρινθώδεις.
Superfood – Mood Bomb
Αν, πάλι, είστε λάτρεις του βρετανικού κιθαριστικού ροκ των 90s, τότε θα χαρείτε ιδιαίτερα ακούγοντας την αναβίωση των Supergrass μέσα από τη μουσική των Superfood. Το ΝΜΕ, φυσικά, τους αγκάλιασε.
The Twilight Sad - Last January
Οι Twilight Sad, όμως, δεν είναι μία τόσο απλή υπόθεση. Το σκοτσέζικο τρίο μοιάζει να έχει πολύ βαθύτερες καλλιτεχνικές ανησυχίες που τις αποτυπώνει στο νέο του άλμπουμ, Nobody Wants To Be Here and Nobody Wants To Leave, το οποίο κυκλοφορεί αύριο Τρίτη.
Grouper – Holding
Κάτι ανάλογο θα μπορούσαμε να πούμε και για την Liz Harris που ως Grouper προσπαθεί να αποτυπώσει τον ήχο της σιωπής που θα έλεγαν κι οι Simon & Garfunkel. Βασικότερο όργανο η φωνή της.
Drake - How About Now
Η φωνή είναι και το βασικό όργανο κάθε ράπερ κι ο Drake είναι μάστορας της ρίμας. Με τρία καινούρια τραγούδια επέστρεψε αυτή την εβδομάδα.
Tiga – Bugatti
Κι αν ο Drake είναι μάστορας της ρίμας ο Tiga James Sontag είναι ένας θαυματοποιός των ήχων και των ρυθμών στο στούντιο. Το Bugatti θα μπορούσαν κάλλιστα να το είχαν γράψει κι οι φοβεροί Yellow Magic Orchestra, για να θυμόμαστε οι παλιοί και να μαθαίνουν οι καινούριοι.
