Sold out χθες το βράδυ ο Σταυρός και είχαμε μία διαφοροποίηση: ο Παυλίδης και η μπάντα του έπαιζαν καθιστοί. Στο τέλος βέβαια αυτοί παρέμεναν καθιστοί αλλά το κοινό είχε σηκωθεί όρθιο! Ανάποδα απ' ότι συνήθως. Ένας κόσμος ενθουσιασμένος που έμοιαζε σαν να ήθελε να ανέβει στη σκηνή. Και το κατάλαβε γρήγορα ο Παύλος, το ένιωσε και το... πήγε αλλού. Μέχρι και το set list άλλαξε, έπρεπε να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις του κοινού. Και καλά έκανε. Το ακουστικό στυλ που έχει αυτή η σειρά συναυλιών (τις επόμενες Παρασκευές του Ιανουαρίου) έγινε στην πρεμιέρα πιο ηλεκτρικό, ελεγχόμενα ηλεκτρικό θα έλεγα. Μόνο η ενέργεια του κοινού δεν ήταν ελεγχόμενη. 

 

Δεν έχει να.... φοβάται πάντως ο Παυλίδης, είναι τόσο νεανικό το κοινό του που θα ζήλευε κάθε καλλιτέχνης με τόσα χρόνια στη μουσική. Αν αλλάζεις γενιές ακροατών διατηρείσαι πάντα φρέσκος και δυνατός. Κι εμπνευσμένος. Είναι θέμα αισθητικής πάνω απ' όλα και αυτό κρατήστε το να το συζητήσουμε κάποια στιγμή, είναι το σπουδαιότερο. 

 

Ακούσαμε και κάποια από τα καινούργια του τραγούδια. Ήταν και η μόνη ώρα που ο κόσμος έκανε σχετική φασαρία. Ε, θέλουμε το χρόνο μας για να συγχρωτιστούμε μαζί τους. Λάθος του Παυλίδη που τα έπαιξε -σχεδόν- όλα μαζί. Ήταν η μοναδική «κοιλιά» του προγράμματος. Εντάξει, λεπτομέρειες. Μην το(ν) χάσετε, σας προειδοποιώ. 

 

Α, ναι, σας το είπα πως ήταν sold out ή όχι; Δεν χώραγες να μπεις μέσα στο μαγαζί. Ναι, σας το είπα. Αλλά δεν πειράζει, το επαναλαμβάνω.