Που όλα αυτά; Στην παράσταση «Εννέα και πέντε» που ανέβηκε στο θέατρο «Διάνα». Σε θέατρο, σε θέατρο ναι, όχι σε κάποια μουσική σκηνή. Καλύτερα. Ο Παντελής Βούλγαρης λοιπόν σκηνοθετεί το μουσικοθεατρικό «9:05» με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, τον Χρήστο Θηβαίο και τον Οδυσσέα Ιωάννου. Πήγα την Κυριακή το απόγευμα στις 7, λαϊκή απογευματινή. Γεμάτο το θέατρο, sold out. Ήταν κι ένα σχολείο εκεί, πιτσιρικάδες.

 

Στην ουσία δεν πρόκειται για θεατρικό έργο, μία μουσική παράσταση είναι αλλά κάπως διαφορετική. Με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου να δεσπόζει. Με αυτή τη μαγική φωνή. Τον πήρε ο Παντελής Βούλγαρης, τον... ωρίμασε, τον έφερε στην ηλικία που πρέπει να είναι, εκμεταλλεύτηκε αυτή τη μεστή φωνή και τον έβαλε να τραγουδήσει μεγάλα κομμάτια, Χατζιδάκι, Θεοδωράκη, Λοϊζο κ.ο.κ. Βάλσαμο. Ούτε «εφηβικές υπερβολές», ούτε περιττές κινήσεις, ούτε συνθήματα. Απλώς, μεγάλες ερμηνείες. 

 

Στο πλευρό του ο Χρήστος Θηβαίος, σαφέστατα μικρότερου βεληνεκούς, καλός συνοδοιπόρος όμως και με χιούμορ. Χρειαζότανε στη συγκεκριμένη παράσταση, έκανε κάποιες μικρές πρόζες που κέρδισαν το κοινό. Στο ρόλο του αφηγητή ο Οδυσσέας Ιωάννου. Άσχετο. Ωραία τα κείμενα που έγραψε, αποτύπωναν έστω και με μελό τρόπο σε κάποιες περιπτώσεις την ιστορία της Ελλάδας στο πέρασμα των (νεότερων) χρόνων, αλλά δεν κατάλαβα γιατί έπρεπε να τα διαβάζει ο ίδιος στη σκηνή. Ένας ηθοποιός θα έκανε καλύτερη δουλειά, δεν είναι όλοι για όλα, πως να το κάνουμε. 

 

Στο βιολί η όμορφη Μαίρη Μπρόζη, συμμετείχε και στο... σασπένς της υπόθεσης. Καλή και κεφάτη επίσης όλη η μπάντα. Συμμετείχε πολύ και ο κόσμος. Στο τέλος τραγούδησαν όλοι όρθιοι το «της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ». Τους (ξε)σήκωσε ο Βασίλης που, αν κι έμοιαζε κρυωμένος, τα έβγαλε πέρα μια χαρά. Μεγάλος καλλιτέχνης, τον είχα χάσει για χρόνια. Δεν έχει αλλάξει και πολύ εδώ που τα λέμε, τα... μαλλιά του (το χρώμα τους) σίγουρα όχι.