Του Γιώργου Μυζάλη

 

Η Κατερίνα Πολέμη γεννήθηκε στο Λονδίνο από Βραζιλιάνα μητέρα και Έλληνα πατέρα και έχει σπουδάσει μουσική στο φημισμένο Berklee College στην Αμερική. Όλα αυτά τα εγγενή και επίκτητα «εφόδια» είναι παρόντα στην τραγουδοποιία και το performance της. Έχει γράψει μουσικές για το θέατρο και τον κινηματογράφο, ενώ έχει ταξιδέψει και εμφανιστεί σε αρκετές χώρες του κόσμου. Η μουσική της για την παράσταση «Ευριδίκη» (2012) του Δημήτρη Τάρλοου απέσπασε το βραβείο μουσικής από τα βραβεία κοινού του Αθηνοράματος. Έχει γράψει επίσης μουσική για τις παραστάσεις «Τρωικός Πόλεμος», «Blasted», για την ταινία «Μικρά Αγγλία» του Παντελή Βούλγαρη, αλλά και για την φετινή παράσταση του θεάτρου Πορεία σε σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου με τίτλο «Η μεγάλη χίμαιρα». Αυτή η τελευταία κυκλοφορεί και σε cd από τη Minos EMI. Η Κατερίνα Πολέμη εμφανίζεται στο Ρυθμός Stage τις Δευτέρες 2 και 9 Μαρτίου και μας προσκαλεί.

 

Τι θα περιλαμβάνουν οι εμφανίσεις σας στο Ρυθμός Stage;
Θα είμαστε τέσσερις μουσικοί πάνω στη σκηνή. Θα παίξουμε και θα τραγουδήσω τη jazz, τη gypsyjazz, τη samba και τη bossanova, το blues… Δικά μου κομμάτια αλλά και άλλων συνθετών πάντα περιτυλιγμένα από χιούμορ, θεατρικότητα, μεράκι και πολύ αυτοσχεδιασμό! 

 

Γράφετε μουσικές για κινηματογράφο, αλλά και μικρότερες φόρμες, όπως είναι αυτή του τραγουδιού. Πόσο σας βοηθά η μουσική σας κατάρτιση να παράγετε όλα αυτά τα διαφορετικά είδη και, τελικά, πόσο απαραίτητο ή όχι είναι για έναν συνθέτη/τραγουδοποιό να είναι καταρτισμένος και όχι αυτοδίδακτος; Είναι απαραίτητη συνθήκη η γνώση;
Δεν ξέρω αν είναι απαραίτητη συνθήκη, αλλά σίγουρα είναι μία πρόσθεση στην προσωπική και μουσική μας πλευρά. Είναι ένα ακόμα εργαλείο στη διάθεσή μας να δημιουργήσουμε. Είναι σημαντικό, πιστεύω να κρατάμε τον εαυτό μας ενήμερο ως προς το πότε έχουμε ανάγκη να εξερευνήσουμε καινούριους δρόμους γνώσης, είτε είναι μέσω κάποιου συστήματος (σχολείο, πανεπιστήμιο κτλ.) είτε είναι μέσω του δικού μας προσωπικού κόσμου και «συστήματος». 

 

Παλαιότερα, οι γυναίκες δημιουργοί ήταν λίγες και αποτελούσαν την εξαίρεση στον κανόνα. Παρότι υπήρχε ανέκαθεν ισορροπία μεταξύ τραγουδιστριών και τραγουδιστών, οι γυναίκες δημιουργοί ήταν αισθητά λιγότερες. Έχετε κάποια εξήγηση για το φαινόμενο αυτό; Αισθάνεστε ότι στα χρόνια που διανύουμε έχει καταρρεύσει αυτό το στερεότυπο;
Η εξήγηση η δική μου είναι ότι ο άνθρωπος, η ανθρωπότητα, είναι εδώ στη γη ως μία ευκαιρία και ανάγκη της ψυχής να ζήσει μέσω του σώματος τις δεξιότητες και τα προσόντα του και ταυτόχρονα για να γιάνει τις πληγές του, να ανοίγει μέρα με τη μέρα τους ορίζοντες του με αποτέλεσμα να εξελίσσεται. Κάποια στιγμή λοιπόν, η εξέλιξη του ανθρώπου βρισκόταν στο επίπεδο όπου «η γυναίκα ήταν υποδεέστερη σε σχέση με τον άντρα». Τώρα νιώθω πως ζούμε μια περίοδο μεγαλύτερης εξέλιξης σε αυτό το συγκεκριμένο επίπεδο ή θέμα. 

 

Πολλοί παρομοιάζουν τους καλλιτέχνες με προφήτες. Ένας τέτοιος χαρακτηρισμός ίσως είναι υπερβολικός, οπότε δεν θα σας ρωτήσω τι προβλέπετε να γίνει στη χώρα με την αλλαγή της κυβέρνησης, αλλά θα σας ρωτήσω τι θα θέλατε να γίνει;
Εγώ πιστεύω πως όλοι μέσα μας κουβαλάμε αυτή τη στιγμή τον σπόρο του προφήτη. Έχουμε όλοι την δύναμη που έχουμε ανάγκη, την διαύγεια, την καλοσύνη και εύχομαι πραγματικά πως όλοι μας (οπότε και οι πολιτικοί είναι μέσα) να την βρίσκουμε κάθε στιγμή και να την αξιοποιούμε για το κοινό καλό και όχι για το «εγώ».

 

Στις δύσκολες αυτές εποχές που διανύουμε, όπου όλα τα επαγγέλματα και μαζί με αυτά και η μουσική βιομηχανία αντιμετωπίζουν την κρίση, ποιος είναι ο ρόλος των καλλιτεχνών; Πρέπει να παίρνουν θέση; Και επίσης, πως αντιμετωπίζετε εσείς τις δυσκολίες του επαγγέλματός σας;
Προσπαθώ κάθε φορά που αντικρίζω μια δυσκολία να έρθω σε επαφή μαζί της, έτσι ώστε να βρω κάποια λύση μέσα από αυτή, αντί να παρακάμπτω το πρόβλημα και να ρίχνω το φταίξιμο σε άλλους. 

 

Ακούσατε κάτι ενδιαφέρον από νέες κυκλοφορίες και νέες παραγωγές στο έτος που πέρασε; «Ζηλέψατε» κάτι;
Ήμουν τόσο«μέσα» στη δουλειά που δεν πήρα είδηση τίποτα φέτος.

 

Ποια είναι τα (ανακοινώσιμα) μελλοντικά σας σχέδια;
Μόλις κυκλοφόρησε ο νέος μου δίσκος με τίτλο «Η μεγάλη χίμαιρα», το soundrack δηλαδή της ομώνυμης παράστασης, που παίζεται  στο θέατρο Πορεία. Και τώρα είμαι στην αρχή μιας καινούριας μουσικής δουλειάς που θα εμπεριέχει καινούριες συνθέσεις με ενορχήστρωση τύπου «world music». Θα περιλαμβάνει από αφρικάνικους έως κρητικούς ρυθμούς, από παιδική χορωδία ορφανοτροφείου έως... Θα δούμε που θα με πάει η ίδια η μουσική. Θέλω να ανακαλύψω και να συνδέσω κόσμους μέσω της μουσικής.

 

Αρκετοί νεότεροι Έλληνες δημιουργοί επιλέγουν τον αγγλικό στίχο για να εκφραστούν στα τραγούδια τους. Πως αντιμετωπίζετε αυτό το ρεύμα; Τελικά, πόσο εύκολο είναι για κάποιον να γράφει σε γλώσσα πέραν της μητρικής του;
Δεν νομίζω πως είναι εύκολο, γιατί για μένα καλό είναι να είσαι αυτό που κάνεις ή γράφεις και όχι να προσπαθείς να είσαι. Οπότε με αυτή τη βάση νομίζω πως πρέπει να μπεις πολύ βαθιά μέσα σε αυτό που κάνεις για να είναι κάτι που θα μείνει.

 

Πέρυσι ανεβήκατε στην σκηνή του TedXAthens. Ήταν η παρουσία σας εκεί βοηθητική για την καριέρα σας τελικά; Τι αποκομίσατε από αυτή την εμπειρία;
Ήταν μια ωραία εμπειρία. Βλέπω πολλά ΤedTalks και σέβομαι πολύ το πρότζεκτ αυτό. Είναι καλό που γίνεται και στην Ελλάδα. Δεν ξέρω πόσο με βοήθησε στη καριέρα μου, αλλά γνώρισα κάποιους δημοσιογράφους και άλλους ανθρώπους με ενδιαφέρον.