Location καταπληκτικό λοιπόν, ο σταθμός τραίνων Πελοποννήσου, εξαιρετική ιδέα τα εύσημα σε εκείνον που τη σκέφτηκε, ο χώρος θα αναδειχθεί ακόμα περισσότερο, το word of mouth σε αυτές τις περιπτώσεις λειτουργεί πάρα πολύ. Ντυμένος όλος με τα χρώματα του Εν Λευκώ, δύο stages, ο κόσμος να κυκλοφορεί στις αίθουσες αλλά και στην πλατφόρμα, πολύ κόσμος θα έλεγα, σε κάποιες περιπτώσεις δεν μπορούσες να μπεις στα stages, στις δύο πιο μεγάλες αίθουσες, της αναμονής και των εμπορευμάτων αν θυμάμαι καλά τότε που λειτουργούσε ο σταθμός και παίρναμε τραίνο για Καλαμάτα. 

 

Μουσικές έπαιζαν οι παραγωγοί του σταθμού, κορυφαίος όλων (προσωπικά γούστα είναι αυτά) ο Ντέιβιντ, το πήγαινε αλλού το πράγμα. Οι άλλοι έπαιζαν πιο εμπορικά, λογικό, πάρτι ήταν όχι άσκηση ύφους. Μπαρ πολλά, κίνηση διαρκής, το πάρτι που μίλαγε όλη η Αθήνα. Τα πιάνεις στον αέρα αν κυκλοφορείς στην πόλη, «σκάνε» SMS, πέφτουν τηλέφωνα, το συζητούν στα στέκια. Το πάρτι του Εν Λευκώ ήταν το talk of the town των ημερών. Και, όπως σας λέω στην αρχή, θύμισε κάτι από τα πάρτι της Klik Records (που επανέρχεται, πότε; την Ανάσταση! θα σας πούμε σχετικά, save the date) με τις καλές μουσικές και τον άπειρο κόσμο.

Μέχρι τις 4 έμεινα, ήταν ακόμα γεμάτο κι ερχόταν κόσμος. Πάρκαραν διαρκώς αυτοκίνητα.  Περίμεναν να ξεπαρκάρουμε για να μπουν στη θέση μας.