Της Ζωής Νικολάου

Φωτογραφίες: Αλεξάνδρα Κατσαρού

Γενικώς υπήρχε μια εφορία παιδικού party στην Τεχνόπολη εχθές. Ο Asaf Avidan έχει όντως πολύ ιδιαίτερη και χαρακτηριστική χροιά όπως έχει χιλιο-ειπωθεί. Τόσο που κάποιες φορές αναρωτιόμασταν- εμείς οι μη fans- τι ακριβώς ακούμε. Δεν αμφισβητείται το ταλέντο του βέβαια να κάνει γυρίσματα και εναλλαγές στη φωνή του, αλλά άλλο να το κάνει αυτό ο Ray Charles και άλλο ο –καθόλα συμπαθής- Mickey Mouse. Τα γνωστά του κομμάτια τα ερμήνευσε όπως περίπου τα ακούμε και στη ραδιοφωνική τους εκτέλεση, κι αυτό είναι προς τιμήν του, αλλά άλλο να τον ακούς σε playlist και άλλο σε συναυλία. Παρόλο που προς το τέλος του live έγινε πιο ζωηρό το πρόγραμμα και πιο rock, δεν μπορούμε να παραλείψουμε ότι ήταν γενικά μια μονότονη παρουσία τουλάχιστον από την ακουστική πλευρά του πράγματος. Γιατί στο οπτικό κομμάτι, ήταν αρκετά θεατρικός, με πολύ στυλάτη κίνηση και έναν αέρα μεγάλου pop star στη σκηνή. Φτάνει όμως για τόσο ενθουσιασμό άραγε;


 

Μοιράστηκε μαζί μας στιγμές από την παραμονή του στην –πολύπαθη- Αθήνα, στα σοκάκια, στα μεθυσμένα βράδια της, στην Ακρόπολη. Μας είπε πόσο του θυμίζει το Τελ Αβίβ και πόσο οικεία ένιωθε. Αλλά επειδή οι μέρες είναι δύσκολες και αρκετά δυσοίωνες, και ακόμα κι από ένα συναυλιακό review είναι αναπόφευκτο το πολιτικό-κοινωνικό σχόλιο, ας μας επιτραπεί να πούμε ότι ήταν λίγο εκτός τόπου και χρόνου. Όσο κι αν προσπάθησε να φέρει την παιδική ανεμελιά στην Τεχνόπολη, όσο κι αν το ποικίλο σε ηλικίες κοινό, κάποιες φορές νομίζαμε ότι είναι σε άλλη συναυλία –πολύς ενθουσιασμός ρε παιδί μου- απείχε παρασάγγας από την πραγματικότητα που εμείς ζούμε. Και για να μη γίνουμε μεμψίμοιροι και ξεφύγουμε από το θέμα, να αναφέρουμε απλώς ότι το να «νιώθουμε ελεύθεροι επειδή μπορούμε να χοροπηδάμε και να αντιστεκόμαστε στη βαρύτητα», όπως ο ίδιος μας προέτρεψε, στο μακρόσυρτο τέλος του live, εξάντλησε λίγο την υπομονή αυτών που, εκτός από ξεφαντώματα, κάνουν και μια στοιχειώδη σκέψη και έρευνα για το τι μέλλει γενέσθαι στα εγχώρια χωράφια.
 

Δε φτάνει να είσαι διαφορετικός λόγω φυσικών χαρακτηριστικών, όπως της φωνής, για να συγκινήσεις με τη μουσική σου. Δε φτάνει να είσαι προσηνής στο κοινό για να παρασύρεις κι άλλους στο ρυθμό σου. Δε φτάνει η στήριξη του life-style για να έχεις στο ιστορικό σου ένα πραγματικά αξιόλογο live. Ευτυχώς. Πάλι καλά, πηδήξαμε τις φωτιές αμέσως μετά στον Κλήδωνα της Ακαδημίας Πλάτωνος και κάπως συνήλθαμε.