Του Νίκου Παπαδογιάννη

 

Προχωρήσαμε και δοκιμάσαμε να αγοράσουμε τις πρώτες μπύρες της βραδιάς. Αλλά τζίφος. «Δεν πουλάμε αυτή τη στιγμή. Εχουμε κλείσει επειδή μιλάει ο γραμματέας». Ο Δημήτρης Κουτσούμπας, μπροστά σε μία μικρή θάλασσα από κόκκινες σημαίες.
Κόσμος πολύς, όχι αστεία. Κι ας έβρεχε καρέκλες όλο το μεσημέρι.
«Δεν μπορώ να φανταστώ τι θα πει, με τρώει η αγωνία», σάρκασε ο κυνικός της παρέας. Τον αγνοήσαμε και προχωρήσαμε, ντριμπλάροντας το κιόσκι της ελληνοκουβανικής φιλίας (μουσική, «Μοχίτο» και «Κούμπα Λίμπρε») και προσπερνώντας τη λαϊκή σκηνή.
Γιώτα Βέη, Γιώργος Μάγκας και Γιώργος Μαργαρίτης; Μονολεκτικώς, όχι. Περιφραστικώς, φέρτε μου ωτασπίδες.
Η θρυλική πια ζεϊμπεκιά του Κουτσούμπα είχε αρχειοθετηθεί από την προηγούμενη βραδιά και βρισκόταν στο τραπέζι της διαβούλευσης.
 

Να τη δώσουμε στη δημοσιότητα ή παραείναι «προχώ» για το Κόμμα; Επιτρέπεται να παρουσιάζεται ο γραμματεύς ως κανονικός –συμπαθέστατος- άνθρωπος ή πρέπει να ακολουθήσουμε τη σοβιετική διδαχή των γηραλέων ρομπότ;
Εν τέλει, την ανέβασε κάποιος αιρετικός στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ίσως να ήμουν κι εγώ. Πρώτη μου φορά σε φεστιβάλ κομματικής νεολαίας, και δη της αεικίνητα ακίνητης ΚΝΕ, δεν γνώριζα δα τα «πρέπει» και τα «απαγορεύεται» του καταστατικού.

Αλλά δεν πήγα στο Πάρκο Τρίτση για να ακούσω την ομιλία του Κουτσούμπα ούτε για να τραγουδήσω τη «Διεθνή» με υψωμένη την αριστερή γροθιά όπως έκαναν νέοι και ηλικιωμένοι στην κορύφωση της γιορτής.
Πήγα επειδή ο φίλτατος Θάνος Μικρούτσικος (οι φωτογραφίες από το 902.gr) υποσχέθηκε μία παράσταση με τα άπαντα του δικού του Καββαδία: «Λυπήσου αυτούς που δεν ονειρεύονται». Με Κώστα Θωμαϊδη, Αφροδίτη Μάνου, Άννα Λινάρδου. Και με Μίλτο.
Αυτή η τελευταία προσθήκη έριξε τον κύβο. Ο Πασχαλίδης να τραγουδάει «Εσμεράλδα» και «Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα», υπό την καθοδήγηση του ανθρώπου που μελοποίησε με εμβληματικό τρόπο τα εμβληματικά ποιήματα της θάλασσας.
Όνειρο ακουγόταν και υπέροχο όνειρο ήταν. Φθινοπωρινής, βροχερής, πλην όμως ζεστής, νυκτός.

Στα παρασκήνια έμαθα ότι ο Μικρούτσικος (που μετράει 32 συμμετοχές στα 41 φεστιβάλ ΚΝΕ-Οδηγητή μολονότι αποστασιοποιήθηκε εδώ και δεκαετίες από το κόμμα) ετοιμάζει μουσικοθεατρική παράσταση αφιερωμένη στον Καββαδία, τον χειμώνα στο «Μπάντμιντον». Με το ίδιο, περίπου, τιμ τραγουδιστών, αλλά και με συμμετοχή σημαντικών ηθοποιών.
Μικρούτσικος και Πασχαλίδης θα συνεργαστούν ξανά στη σκηνή το καλοκαίρι του 2016, ενώ αχνοφαίνεται στον ορίζοντα και μία συνάντηση του μαέστρου με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου.
Ελπίζω ότι κάπου, κάπως, κάποτε, θα εμφανιστεί στο προσκήνιο και ο Γιάννης Κούτρας. Η δική του φωνή «κουμπώνει» με τον Σταυρό του Νότου καλύτερα από κάθε άλλη.
Θα τον δούμε σύντομα στο Upstage του «Γυάλινου», μαζί με με τον Γιώργο Μεράντζα, της «Δίκοπης Ζωής». Αυτό δεν χάνεται με τίποτε, όπως δεν χάνεται το «Χρονικό» του Γιάννη Μαρκόπουλου στο Μέγαρο, με Πασχαλίδη-Μποφίλιου, στις 31 Οκτωβρίου.
 

Ο Μίλτος έκλεισε το φεστιβάλ με ένα δικό του δίωρο, με γκεστ εμφανίσεις από τους Μπάμπη Στόκα, Γιώτα Νέγκα. Εκλεκτικός, όπως πάντα, με ένα πέρασμα από τη «Δίκοπη Ζωή» λίγο πριν το φινάλε. Και με τα ωραία τα δικά του.

Δικαίως είπε ο Μικρούτσικος, ότι το Φεστιβάλ της ΚΝΕ παρουσιάζει πια τη δική του, ολοκληρωμένη –και όχι απαραίτητα στρατευμένη- πολιτιστική πρόταση. Το κοινό ήξερε τι άκουγε, μοιραζόταν τους στίχους (ακόμα και τους δύσκολους, π.χ. στη «Μαρέα») και σεβόταν τους καλλιτέχνες, κάτι που δεν συναντά κανείς παντού και πάντοτε.
Τα φώτα τα έσβησαν οι «Ιμάμ Μπαϊλντί», με το μικρό τους πάρτυ. Τους αγνοήσαμε όμως, προτιμώντας μία μεταμεσονύκτια βότκα-πορτοκάλι με τους έντεχνους στο πλάι της σκηνής.
Ποια βότκα, όμως; Δεν υπήρχε διαθέσιμο στον χώρο του φεστιβάλ το αγαπημένο ποτό του Μιλτιάδη! Ευτυχώς, κάποιος πετάχτηκε σε κοντινό μπαρ για να φέρει τη λευκή «βενζίνη».
Είναι, ασφαλώς, σημείο των καιρών. Φεστιβάλ της ΚΝΕ δίχως βότκα. Σε τι κόσμο θα γεννήσουμε τα παιδιά μας, σύντροφοι;