Ένα οπτικοακουστικό δρώμενο στον πολυχώρο ΚΕΤ της Κυψέλης, με τους Unsample, τη Βέρα Λυνν και τον Χρήστο Τσαμή και με βάση την ηλεκτρονική μουσική σε αλληλεπίδραση με οπτικά ερεθίσματα. Μίλησαν και οι δύο στο e-tetRadio και μοιράστηκαν μαζί μας τις ανησυχίες που τους ενέπνευσαν για το εγχείρημα αυτό, και όχι μόνο.

«Η κατάσταση επιδεινώνεται από την κατευθυνόμενη πληροφορία, με άλλα λόγια την προπαγάνδα, που είναι σε θέση να δημιουργεί μια, κυριολεκτικά, πλαστή πραγματικότητα, με την οποία καλούμαστε να συνομιλήσουμε» λένε. «Βρισκόμαστε σε αυτόν τον "κεκλεισμένων των θυρών" κυβερνοχώρο, από όπου κανείς μπορεί να διαφύγει μόνο προς την απάνθρωπη πραγματικότητα, με αποτέλεσμα να βραχυκυκλωνόμαστε ανάμεσα σε μία δύστροπη φυσική ζωή και μία αυστηρά περιορισμένη εικονική ζωή. Το κατά πόσον μπορούμε να συγχωρεθούμε για το σκοτάδι που απλώνεται και το κατά πόσον μπορούμε να συγχρονιστούμε για να εκφράσουμε μια γενική επιταγή ρυθμικής αναγέννησης, είναι πάντα ένα ανοιχτό ζήτημα. Η performance που παρουσιάζουμε μένει σε αυτό ερώτημα και δεν απαντάει τίποτα».
 

Αυτοσχεδιάζοντας και συνδέοντας ήχο και εικόνα, τελικός στόχος είναι η «προσομοίωση της αστικής πραγματικότητας», όταν η διαφορετικότητα του κάθε προσώπου συνθέτει την ολότητα στην οποία όλοι ανήκουμε και όλους μας παρασύρει ως ένα βαθμό. 
 

«Το θέμα δεν είναι τι οπτικές και τι ηχητικές πληροφορίες θα λάβει κάποιος, αλλά το σε ποια αφήγηση θα τις τοποθετήσει και με ποια απόχρωση. Η χαοτική, τρόπον τινά, δόμηση της παράστασης προσπαθεί να δημιουργήσει έναν εξομοιωτή της καθημερινής επαφής ενός μέσου ανθρώπου με την πληροφοριακή καταιγίδα. Όπως στην συνθήκη του συνεχούς τυχαίου της ζωής, ο άνθρωπος θεωρεί ότι συνεχίζει την προσωπική του αφήγηση, αντλώντας μοτίβα από τους πλέον ετερόκλητους πομπούς πληροφορίας, έτσι και στον +Χωροχρόνο, ο θεατής καλείται να φτιάξει την δική του αφήγηση, με τον πλέον ελεύθερο τρόπο».
 

Για όσους αναρωτιούνται πως επιτυγχάνεται ένας αυτοσχεδιασμός σε τόσο ευρέα πλαίσια και μεταξύ τόσο ξεχωριστών ερεθισμάτων, μας απαντούν άμεσα μιλώντας μας για την πολυπόθητη και ακριβοθώρητη αλληλεγγύη. «Από τη στιγμή που τίθεται ένα τέτοιο πλαίσιο, το οποίο για να το πούμε με θεατρικούς όρους, είναι σαν να βγαίνουν κάποιοι ηθοποιοί και να λένε στον ίδιο χώρο και χρόνο διαφορετικούς  μονολόγους, χωρίς, όμως, να ξεχνούν να ακούγονται μεταξύ τους, η συνεργασία γίνεται εύκολη. Είναι σαν μια άσκηση εμπιστοσύνης. Αφήνεσαι να πέσεις και ελπίζεις πως κάποιος θα σε πιάσει. Εκεί συναντάμε ξανά το κοινωνικό και πολιτικό σχόλιο του +Χωροχρόνου, όπου σε μια υποτιθέμενη κοινωνία όπου η αλληλεγγύη θα ήταν απαγορευμένη, δεν θα μπορούσε ποτέ να πραγματοποιηθεί».
 

Σημειώνουμε δε ότι δεν είναι η πρώτη φορά που παρουσιάζουν αυτή τη δουλειά και ακριβώς επειδή μιλάμε για ένα ζωντανό δρώμενο που εκτυλίσσεται για αρκετές ώρες, δε θα μπορούσε να μην παίζει ρόλο και  η σημασία των αντιδράσεων του κοινού. «Είχαμε ανάμεικτες αντιδράσεις. Κάποιοι θεατές έβλεπαν το όλο πράγμα σαν μια στεγνή αναπαράσταση της σύγχυσης και ένιωθαν ασφυκτικά, ενώ άλλοι δημιουργούσαν μια δική τους αλληλουχία νοημάτων, σαν να έβλεπαν μια ταινία που δεν κατευθυνόταν κάπου συγκεκριμένα, αλλά θα μπορούσε να συνεχίζεται αέναα».
 

-Και η αλληλεπίδραση με τους θεατές;

«Είμαστε στο κέντρο του χώρου που εξελίσσεται η performance και ο θεατής μπορεί να έρθει να δει τι κάνουμε, πώς και πότε. Σίγουρα, μπορεί να μας μιλήσει, όπως και εμείς του απευθυνόμαστε μέσω των ηχητικών και οπτικών σημάτων που εκπέμπουμε. Το κατά πόσον αυτή είναι μια ισότιμη σχέση, είναι μέρος των ερωτημάτων που ανιχνεύει ο +Χωροχρόνος. Η ψευδαίσθηση της αλληλεπίδρασης είναι παρούσα, αλλά ο αληθινός συντονισμός του θεατή και του θεάματος καραδοκεί πάντα».
 

Όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας είναι κομμάτια της πραγματικότητας που ζούμε κατά τον ίδιο τρόπο που ο καθένας από μας είναι κομμάτι της κοινωνίας που εμείς οι ίδιοι, κατά μόνας και παράλληλα συλλογικά, δημιουργούμε.  Το πραγματικό ζητούμενο είναι να δώσουμε τη χροιά που επιλέγουμε στη ζωή μας, φιλτράροντας τα καταιγιστικά ερεθίσματα που δεχόμαστε κάθε λεπτό και κρατώντας αυτά που μας προάγουν ή πιο απλά αυτά που γεμίζουν έμπνευση και όνειρα τον νου του καθένα. Την Πέμπτη, λοιπόν, από τις 8 το απόγευμα και μετά, θα μπορείτε να παρακολουθήσετε τον «+Χωροχρόνο», μια δημιουργία χωρίς στεγανά!

Info: Κέντρο ελέγχου τηλεοράσεων (Κύπρου και Σικίνου στην Κυψέλη)

Πέμπτη 26 Νοεμβρίου, είσοδος ελεύθερη