Μου θύμισε λίγο το Brixton Academy (την... Ακαδημία του Μπρίξτον όπως το είχε γράψει ένας άσχετος στην Ελευθεροτυπία) αλλά στο πιο μικρό (και, φυσικά, στο λιγότερο επιβλητικό). Τεράστιο stage, ηχητικό σύστημα εξαιρετικό, το ίδιο και ο φωτισμός, νιώθεις σαν να παρακολουθείς συναυλία σε εξωτερικό χώρο όπου εκ των πραγμάτων η σκηνή είναι πιο μεγάλη.

 

Είναι και κατηφορικός ο χώρος, κάπως αμφιθεατρικός νομίζω πως έτσι βλέπουν όλοι, ακόμα και οι πιο κοντοί (συγγνώμη, κιόλας). Το Brixton Academy βέβαια μια και το ανέφερα, είναι μία τεράστια ιστορία από μόνο του, κάποια στιγμή πρέπει να τα πούμε.

 

Τρεις λοιπόν οι ροκ χώροι για συναυλίες, πλέον στην Αθήνα. Το πάντα αγαπημένο Gagarin, το Fuzz που έχει ανέβει φέτος αρκετά και, πλέον, το Piraeus Academy. Και το καθένα τους με διαφορετική χωρητικότητα. Χωράνε στην πόλη; Θα δείξει, ας ελπίσουμε πως ναι.

 

Για την ιστορία, βρέθηκα την Κυριακή στο Piraeus Academy και είδα τον Sivert Hoyem (ΕΔΩ η ανταπόκριση από τη συναυλία του Σαββάτου). Η αλήθεια είναι πως πήγα κυρίως για το χώρο παρά για το live. Πόσο λάθος είχα, όμως. Ο Hoyem ήταν καταπληκτικός, ένας πολύ καλός performer και με πολύ φανατικό κοινό. Ξέρετε πολλούς που μπορούν να μαζέψουν στην Ελλάδα τέσσερις χιλιάδες κόσμο; 

 

Βέβαια, πόση επιτυχία έχει ο Sivert Hoyem αλλού, εκτός Ελλάδας;