Θυμάμαι επίσης τη Θωμαή Απέργη να ξεκινάει ως μία ελπιδοφόρα νεαρή τραγουδίστρια της τζαζ. Τζαζ και όχι μόνο. Την είχα δει live και σε μία συναυλία της στο μακρινό Grand Resort Lagonissi να παίζει ένα βράδυ άλα «το πλοίο της αγάπης», ενώ την πέτυχα κι ένα καλοκαίρι στο Tinos Jazz Festival να συμμετέχει στο φεστιβάλ - η Τήνος είναι η  γενέτειρά της. Θυμάμαι να τη μεταδίδουν και τα ραδιόφωνα του είδους - ο Pepper 96.6 που ψάχνει ανάλογα ταλέντα την είχε εντάξει στο playlist του σταθμού. 

 

Μετά άρχισαν τα Αθηνών Αρένα (Ρέμος, Ρόκκος, Φουρέιρα), Posidonio (Αργυρός, Μαρτάκης, Σάλτη) και ΘΕΑ (Βανδή, Ρόκκος κτλ). Διολίσθησε από τις τζαζ πίστες στις πίστες σκέτο. Σκέτη «μπόμπα» επίσης με «μπούστο που ξεχειλίζει» όπως έγραψε το sport-fm.gr ένα site που, ως γνωστόν, του αρέσει η μουσική τζαζ. Μία νέα καριέρα ανοίχτηκε μπροστά της, πιο λαμπερή και, φυσικά, περισσότερο αποδοτική. Σε αυτά η (εταιρία της)  Panik Records είναι αχτύπητη στην Ελλάδα. Εδώ καταφέρνει και φτιάχνει σταρ εκ του μηδενός χωρίς να υπάρχει καν πρωτογενές υλικό (Μαρτάκης π.χ. που διαθέτει όλα τα «Α» μαζί, όπως ατάλαντος, άφωνος, αδιάφορος κ.ο.κ.), στην Απέργη θα κόλλαγε που είναι και ταλαντούχα και καλή; 

 

Δεν μπορώ πάντως να πω ό,τι αποφασίζοντας να παίξει τζαζ η Θωμαή Απέργη θα έπαιρνε τη σωστή απόφαση στη ζωή της. Ειλικρινά το λέω, όχι ειρωνικά. Άλλωστε μία, τέτοια... σκέτη «μπόμπα» ήταν δύσκολο να περιοριστεί στο «μπαράκι του Βασίλη» στα Εξάρχεια με ένα σαξόφωνο από δίπλα να... κλαίει, να κλαίμε κι εμείς από απελπισία. 

 

Σήμερα η Θωμαή Απέργη έβγαλε το καινούργιο της κομμάτι. Ήταν να διασκευάσει Miles Davis αλλά τελικά λέει ένα καινούργιο του Νίκου Βέρτη.