Είχε πρόβλημα με την καρδιά μεγάλο, ο Κώστας. Γνωρίζαμε όλοι πως κάποια στιγμή είναι πολύ πιθανό να πεθάνει. Και οι πιθανότητες ήταν απείρως πιο πολλές να πεθάνει από το να συνεχίσει να ζει. Αλλά δεν πιστεύαμε ποτέ πως θα φύγει από τη ζωή και μάλιστα τόσο γρήγορα. Βασικά κάναμε πλάκα και γελούσαμε με την κατάστασή του, παρά ανησυχούσαμε. 

 

Το τελευταίο διάστημα το φιλοσόφησε αλλιώς το πράγμα. Άφησε λίγο στην άκρη αυτό το... χάος που είχε στο μυαλό (σκεφτόταν χίλια διαφορετικά πράγματα ταυτόχρονα και τα εκτελούσε μάλιστα σε τρεις Η/Υ ανοιχτούς μπροστά του!) και αποφάσισε επιτέλους να δώσει λίγη σημασία και στον ίδιο. Και λίγο περισσότερο χρόνο στην οικογένειά του. Ανταλλάξαμε και χθες το βράδυ αργά κάποια sms για δουλειά αλλά σε χαλαρή κατάσταση. Καμία σχέση με τους ρυθμούς του παρελθόντος. Αλλά το... χάος στην καρδιά δεν ήταν σαν το άλλο του μυαλού, ωραίο και δημιουργικό, ήταν χάος θανατηφόρο. 

 

Την τελευταία φορά που τα λέγαμε σε φάση μη δουλειάς ήταν στο πάρτι του Γιάνη Βαρουφάκη. Έπαιζε μουσική, του έδινα οδηγίες, γελούσαμε. Ηταν και η Γρανέτα μαζί, η γυναίκα του, αλληλοπειραζόμασταν. Τώρα η Γρανέτα τον αποχαιρέτησε έτσι:

 

Επιμένω: η ζωή είναι για να πηγαίνουμε με τα γκάζια στο τέρμα και όπου μας βγάλει. Δεν γαμιέται κιόλας.