Με συμπόνοια γιατί πέρασε καθώς φαίνεται μία ζωή μέσα στο προσωπικό του δράμα, άλλα να πιστεύει ενδόμυχα και άλλα να δηλώνει. Να θέλει να κάνει παρέα με τον Θόδωρο Πάγκαλο στο Μεγάλη Βρετάνια αλλά να... ξεπέφτει στον Χριστόφορο Ζαραλίκο στο MG της Μαβίλη. 

 

Γιατί αν θεωρεί πως ο Στάλιν είναι χειρότερος και από τον Χίτλερ, τι πήγαινε τότε κι έβγαζε cd στην «Protasis» με «Τα τραγούδια του Κόκκινου Στρατού»; «Ο Κόκκινος Στρατός και τα τραγούδια του παραμένουν σύμβολα ζωντανά της εποχής και του αγώνα, υμνώντας αυτούς που έδωσαν και τη ζωή τους στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο για να μην περάσει ο φασισμός» έγραφε στο cd, στο εσώφυλλο. Και να οι ύμνοι από τον Ψαριανό για το τάγμα που «βρέθηκε πολλές φορές κυριολεκτικά πολεμώντας και τραγουδώντας στην πρώτη γραμμή». Είχε επιμεληθεί τότε και ένα ακόμα cd για την «Protasis» ο Ψαριανός, «Τα τραγούδια της Ευρωπαϊκής Αντίστασης» με αντιστασιακά τραγούδια όλων των λαών της Ευρώπης που εναντιώθηκαν στον Άξονα κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Μην κάνετε το λάθος να ρωτήσετε στη δισκογραφική εταιρία «Protasis» τη γνώμη τους τώρα για τον Γρηγόρη γιατί μπορεί να σας πετάξουν έξω με τις κλωτσιές. Η αλήθεια είναι βέβαια πως δεν μπορεί πλέον ο Γρηγόρης να πει τα τραγούδια του Κόκκινου Στρατού, γιατί υπάρχει ο φόβος να... πνιγεί. 

Τι τράβαγε τόσα χρόνια και δεκαετίες ο άνθρωπος... Έπρεπε να φτάσει στα 60 για να απελευθερωθεί. Και από εκεί που λοιδορούσε με τον χειρότερο τρόπο τον  Σημίτη στο Flash 96 (το θυμάστε;) να φτάνει τώρα στο σημείο να τον σέβεται απεριόριστα..