Τυχεροί κι εμείς όπως οι θεατές σε άλλες πρωτεύουσες που παρακολουθούν σπουδαίες συναυλίες, όλες τις εποχές του χρόνου. Μία μεγάλη και άρτια παραγωγή, Νοέμβριο μήνα, ημέρα Πέμπτη, καθημερινή δηλαδή. Το Ταε Κβον Ντο ήταν γεμάτο από νωρίς. Η συναυλία ξεκίνησε στις 10 παρά τέταρτο αλλά ο κόσμος ήταν εκεί από τις 8 και μισή. Ποιες αστραπές και ποια νεροποντή εκείνη την ώρα στην Αθήνα, εμείς ήμασταν σε ένα άλλο σύμπαν. Με ένα κοινό αποτελούμενο από αγόρια και κορίτσια όλων των ηλικιών. Ενα κοινό εκστασιασμένο και ανυπόμονο, τόσα χρόνια είχαμε να τον δούμε...

 

Αεικίνητος ο Cave απολάμβανε την επιστροφή του στα... πάτρια εδάφη. Δυόμιση ώρες πάνω στη σκηνή. με χαμηλότονα και πιο δυνατά τραγούδια (το setlist είναι το ίδιο σε όλες τις συναυλίες του χωρίς παραλλαγές), παλιότερα και πιο καινούργια. Και με έναν κόσμο να τον παρακολουθεί ευλαβικά, να μην ακούγεται καν ψίθυρος όταν δεν έπρεπε.
 

Κορυφαία στιγμή το «The Weeping Song» που ο Cave κατέβηκε ανάμεσα στο κόσμο και το τραγούδησε από την αρένα. Και αμέσως μετά στο «Stagger Lee» όταν ανέβασε τους θεατές on stage αφήνοντας τους εκεί, δίπλα του, μέχρι το τέλος της συναυλίας. Το κάνει και αλλού βέβαια αλλά σκέφτομαι μήπως εδώ είναι κάπως... διαφορετικά. Στο «Into My Arms» τραγουδούσαν όλοι, πανικός στο «Red Right Hand» και «The Mercy Seat» κ.ο.κ. . 

 

Τρεις οθόνες, ήχος δυνατός και καθαρός (ο καλύτερος που έχουμε ακούσει εκεί μαζί με μία, πολύ παλιότερη, εμφάνιση του Marc Anthony), ήταν ένας αληθινός θρίαμβος του Nick Cave μαζί με 9 χιλιάδες κόσμο. Θα έρθει ξανά το καλοκαίρι ως γνωστόν, στο Ejekt Festival. Είναι από τις ελάχιστες φορές που ανακοινώνεται μία δεύτερη συναυλία μετά από μήνες πριν να γίνει καν η πρώτη. Ήδη η προπώληση πάει γκανιάν (1500 εισιτήρια την πρώτη, μόλις, μέρα!), μετά το χθεσινοβραδινό θα απογειωθεί. Ποιος δεν θα θέλει να τον δει ξανά (και ξανά) το καλοκαίρι; 

 

Μία μεγαλειώδης βραδιά.