String Demons, ένα συμφωνικό πανηγύρι

String Demons, ένα συμφωνικό πανηγύρι
Ακολουθήστε μας στο Google news

Ένα τσέλο και ένα βιολί αρκούν; Φυσικά, είναι η απάντηση. Για τους πιο δύσπιστους η απόδειξη έχει ονοματεπώνυμο: String Demons. Οι δαίμονες των εγχόρδων, λοιπόν. Ο Κωνσταντίνος και η Λυδία Μπουντούνη που συνθέτουν ένα δυναμικό δίδυμο ικανό να μετατρέψει μια «καθωσπρέπει» αίθουσα σε συμφωνικό πανηγύρι, μιξάροντας τη rock με την κλασική, την pop με τη metal και τη δημοτική με τη μπαρόκ. 

11 Φεβρουαρίου 2016
Κάτι τέτοιο συνέβη στην πρόσφατη εμφάνισή τους στο Παλλάς, στο πλαίσιο του TEDxAthens 2016 και κάτι αντίστοιχο αναμένεται να συμβεί το Σάββατο 13 Φεβρουαρίου στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης. H καλύτερη αφορμή για μία συνέντευξη στο e-tetRadio.

Του Γιώργου Μυζάλη
 
Πως έγινε η πρόταση να εμφανιστείτε στο TedXAthens και τι σας έκανε να την αποδεχτείτε; 
Στο Tedx, που φέτος είχε το θέμα τις «Roots», παρουσιάσαμε ένα μικρό μέρος του stringdemoνικού μας προγράμματος, το οποίο έχει ούτως ή άλλως να κάνει με τις «ρίζες» μας και με το πώς αυτές μπορούν να λειτουργήσουν ως βάση και να «χρησιμοποιηθούν» για να δημιουργηθεί το νέο, το πρωτάκουστο, το «απ’ αλλού φερμένο». Οπότε, καθώς οι μουσικοί πυλώνες πάνω στους οποίους στηριζόμαστε για να συνθέσουμε ή να διασκευάσουμε είναι η Κλασική, η Heavy Metal και η Παραδοσιακή μουσική, αυτό που κάνουμε είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τις ρίζες από τη μία και με το καινούργιο από την άλλη. Πάντως περάσαμε πάρα πολύ ωραία πάνω στη σκηνή το Παλλάς, το ίδιο και ο κόσμος και ήταν ένα άψογα οργανωμένο Tedx που θα μας μείνει αξέχαστο!
 
Πως επιλέγετε τα τραγούδια που διασκευάζετε από αυτό το ευρύ φάσμα του ρεπερτορίου; Οι επιλογές σας σχετίζονται με τα αγαπημένα σας ακούσματα ή επεισέρχονται και άλλοι παράγοντες (δημοφιλία, μόδες κλπ);
Γνώμη μας είναι ότι το να ξεκινά κανείς να κάνει το οτιδήποτε βασισμένος στο τι είναι μόδα, είναι λάθος, δε θα του βγει, δε θα είναι ποτέ κάτι το ωραίο, κάτι το καλό. Και λέγοντας καλό εννοούμε το καθαρό, το αληθινό, αυτό που προέρχεται από την ψυχή, αυτό που δεν το δημιουργεί κανείς «έτσι, επειδή είναι μόδα και lifestyle», αλλά επειδή η φωτιά που καίει μέσα του δε θα έσβηνε εάν δεν το δημιουργούσε. Αυτό είναι η Μουσική Τέχνη. Και αυτό που υποστηρίζουμε είναι ότι αυτό που κάνει ένας καλλιτέχνης, πρέπει πρώτα απ’ όλα να αρέσει στον ίδιο! Αλλιώς δεν γίνεται! Και εμείς λοιπόν αυτό κάνουμε! Όποια μουσική, μοτίβο ρυθμικό ή μελωδικό, μελωδία, κομμάτι, τραγούδι φτάσει στα αυτιά μας και μας αρέσει πολύ, μας καταβάλλει μία ακατανίκητη επιθυμία να πιάσουμε τα όργανα και να το παίξουμε. Και βγαίνει με τον δικό μας τρόπο. Και περιέχει και τελείως δικά μας στοιχεία μέσα. Στοιχεία σύνθεσης δηλαδή. Γι’ αυτό και τις περισσότερες από τις διασκευές που κάνουμε, τις ονομάζουμε διασκευές – συνθέσεις, γιατί πάνω σε αυτές προσθέτουμε, πλάθουμε καινούριο υλικό, πάντα ανάλογα με τη δική μας αισθητική και φαντασία! Κύριος και υπέρτατος κριτής για τις επιλογές μας λοιπόν είναι… το αυτί μας!!
 
Ποια είναι η πιο τολμηρή (κατά τη γνώμη σας) διασκευή ή mush up που έχετε κάνει; Πόσο εύκολο είναι να εξασφαλίσετε άδειες διασκευών για τα κομμάτια που παίζετε και που κυκλοφορείτε στη δισκογραφία;
Το πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να εξασφαλίσει κανείς άδεια εξαρτάται πάντα απ’ αυτόν που έχει στα χέρια του τα δικαιώματα. Αλλού είναι πιο εύκολο, αλλού πιο δύσκολο. Μπορούμε ίσως να πούμε ότι η πιο τολμηρή διασκευή που έχουμε κάνει είναι τα «Καγκέλια» ή ο «Χορός των Καγκελιών», όπως το λέμε εμείς, γιατί και αυτό περιέχει πολλά δικά μας μέρη μέσα. Προκάλεσε αντιδράσεις και από τη μεριά των «κλασικών» και από τη μεριά των «παραδοσιακών»! Ήταν περισσότερο όμως αντιδράσεις βασισμένες σε προκαταλήψεις, στεγανά και ταμπέλες, και όχι καθαρά στην ίδια τη μουσική που βγήκε από δύο έγχορδα που λέγονται τσέλο και βιολί! Η ουσία όμως είναι ότι είχε πολύ θετική ανταπόκριση, άρεσε σε ένα φάσμα πολλών διαφορετικών ανθρώπων και είμαστε πολύ ευχαριστημένοι γι’ αυτό! Εμάς είναι από τα αγαπημένα μας κομμάτια που έχουμε δημιουργήσει, ευχαριστιόμαστε να το παίζουμε! Όπως όλα, έτσι και αυτό το φτιάξαμε αβίαστα, χωρίς πολλή σκέψη, με πολλή δουλειά, με σεβασμό και πάντα αγάπη για τη μουσική! Φυσικά το πρόγραμμά μας περιλαμβάνει και άλλα τολμηρά κομμάτια, όπως ένα που λέγεται Domino! Περισσότερες πληροφορίες… πάνω στη σκηνή!!
 
Πρόσφατα, παρακολούθησα στο youtube μια τηλεοπτική σας εμφάνιση («Στα καλά καθούμενα»). Πόσο «αναγκασμένοι» είστε να πραγματοποιείτε τέτοιες εμφανίσεις (που ίσως ξενίζουν το ακροατήριο) προκειμένου να επικοινωνήσετε την δουλειά σας;
Η συγκεκριμένη εμφάνιση που αναφέρατε πρέπει να έγινε με αφορμή τις παραστάσεις που κάναμε στη «Αθηναίδα» με τον Στεφανο Κορκολή. Πάντα πρέπει λοιπόν να υπάρχει μία σημαντική, συγκεκριμένη αφορμή. Το λάθος είναι να εμφανίζεται κανείς χωρίς να έχει να πει τίποτα ουσιαστικό και συγκεκριμένο. Και η τηλεόραση δυστυχώς είναι γεμάτη από τέτοιους ανθρώπους (εννοείται ότι υπάρχουν εξαιρέσεις!). Δεν πιστεύουμε ότι είμαστε αναγκασμένοι να κάνουμε το οτιδήποτε, ίσως μόνο… να δουλεύουμε! Πάντα μπορείς να επιλέξεις. Η τηλεόραση είναι αλήθεια ότι προφέρει μία δυνατή διαφήμιση – προβολή αυτού που κάνεις και εμείς έχουμε συμμετάσχει, σε έναν πολύ μικρό βαθμό. Από τη στιγμή όμως που έχει γίνει με πολύ συγκεκριμένες αφορμές και με… τα δυο έγχορδα στο χέρι, που ουσιαστικά υπαγορεύουν αυτό που είμαστε, δε θεωρούμε πως είναι κάτι κακό!
 
Μελετάτε ακόμα τα όργανά σας και, αν ναι, πόσο χρόνο σας παίρνει σε καθημερινή βάση αυτή η διαδικασία;
Φυσικά υπάρχει αυτό που λέμε… λιώσιμο στη μελέτη και στην πρόβα! Το καλό γενικά είναι να υπάρχουν κάποιες σταθερές ώρες κάθε μέρα και εμείς αυτό προσπαθούμε να κάνουμε, με όλα τα… «τριγύρω» του επαγγέλματος!

Αυτή την εποχή, πόσο εύκολο είναι για έναν μουσικό/εκτελεστή/σολίστα να βιοπορίζεται αποκλειστικά από την τέχνη του; Εσείς τα καταφέρνετε, δεδομένου μάλιστα του ιδιαίτερου χαρακτήρα της performance σας;
Καλώς ή κακώς, έτσι όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα στην Ελλάδα, η χώρα αυτή δεν μπορεί να προσφέρει τρομερή ασφάλεια σε κανένα επάγγελμα τελικά. Αυτό δηλαδή που κάποτε ίσχυε για τη μουσική, τώρα ισχύει για όλα, ανεξαιρέτως! Το σημαντικό είναι να κάνει κανείς αυτό που αγαπά, γιατί αυτός είναι και ο μόνος τρόπος να το κάνει καλά! Εμείς μέχρι τώρα έχουμε λάβει πολλή καλή ενέργεια και ενθουσιασμό από τους ανθρώπους και μία «δίψα» για ωραία μουσική, οπότε είμαστε ευχαριστημένοι και αισιόδοξοι! Δουλεύουμε πολύ γι’ αυτό, το κάνουμε με καθαρό τρόπο και καθαρό βλέμμα και, απ’ ότι βλέπουμε «πιάνει», και μάλιστα σε μία αρκετά δύσκολη χώρα απέναντι στην οργανική μουσική, όπως είναι η Ελλάδα και αυτό μας χαροποιεί. Πλάθουμε μουσική όπως θα θέλαμε να την ακούσουμε εμείς και έχουμε δει ότι η αισθητική αυτή βρίσκει ανταπόκριση, σε ανθρώπους ηλικίας από 5 μέχρι 95 χρόνων, κυριολεκτικά!
 
Στην πρόσφατη επίσκεψή τους στη χώρα μας, οι 2cellos γέμισαν την Τεχνόπολη. Σας εξέπληξε αυτό; Υπάρχει κοινό στη χώρα μας που να αναζητά αυτό το είδος της μουσικής; 
Η οργανική και καλά παιγμένη μουσική αποκτά όλο και περισσότερο έδαφος, αυτό είναι αλήθεια και δε μας εκπλήσσει καθόλου!
 
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Μετά την κυκλοφορία του πρώτου μας δίσκου «String Demons», ακολουθεί ένας ακόμη, που είναι ακόμα πιο τρελός και «stringdemoνικός»! Κλειστήκαμε στο υπόγειο του σπιτιού μας, μαζί με τον «επιστήμονα των υπολογιστών» Δημήτριο Ντούλια και ηχογραφήσαμε τον δεύτερο δίσκο, ο οποίος θα εμπεριέχει… πολλά και διάφορα, μουσικά, περίεργα, «Φόβους του Μπαχ», αλλά και «Φόβους του Σκοταδιού» και… δε λέμε άλλα! Σύντομα πάντως θα κυκλοφορήσει ανάμεσά μας! Επίσης, μετά τις συναυλίες μας σε Κύπρο, Βερολίνο, Gazarte, ακολουθούν και άλλες, όπως στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης στις 13 Φεβρουαρίου, στο Δημοτικό Θέατρο Ιωαννίνων στις 27/2 και στο Θέατρο Απόλλων Σύρου στις 19/3.
 
Τι θα παρουσιάσετε στο Μέγαρο, λοιπόν; Σας δημιουργεί μια διαφορετική προσμονή ή προσέγγιση ο χώρος και η όποια επισημότητά του;
Θα είναι μία συναυλία που θα περιέχει κυριολεκτικά τα πάντα, ρυθμό, μουσική, διονυσιακή ατμόσφαιρα, κρουστά, πολύ τρέλα και φυσικά… έγχορδα! Πολλά είδη μουσικής θα μπλέκονται, όπως πάντα, rock, κλασσική, ποπ, λαϊκή, μπαρόκ, παραδοσιακή και θα βγαίνουν από δικά μας κομμάτια και διασκευές, παιγμένα με τον τρόπο μας πάντα. Δε λειτουργούμε ποτέ διαφορετικά αναλόγως της σκηνής, γιατί αυτό θα ήταν και μια μικρή υποκρισία! Σεβόμαστε το ίδιο τους χώρους και τις σκηνές όπου παίζουμε. Ειδικά για το Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, ξέρουμε ότι είναι φανταστικό και οι αίθουσες καταπληκτικές και ανυπομονούμε  να ξεδιπλώσουμε και εκεί το «Συμφωνικό μας Πανηγύρι»!