Αν ήσασταν ένα από τα Σάββατα του χειμώνα στο Σταυρό του Νότου θα το βλέπατε, θα το ζούσατε κι εσείς, θα το νιώθατε σίγουρα. Κατάμεστος ο χώρος, σχέση λατρείας ανάμεσα στο κοινό και τον Μίλτο, ο τελευταίος πάντοτε σεμνός και μάγκας ταυτόχρονα στη σκηνή, ένας συνδυασμός μοναδικός που ελάχιστοι το(ν) καταφέρνουν. Μία συνωμοτική σχέση αλλά εξωστρεφής, άλλο ένα παράδοξο και γοητευτικό γύρω από τον Μίλτο. Και δεν είναι μόνο μουσικός αλλά γράφει και καταπληκτικά. Τον αγαπώ τον Πασχαλίδη για πολλούς και διάφορους λόγους, για την τέχνη του και τον χαρακτήρα του, γι αυτό που είναι ο ίδιος (το κυριότερο), για την ταπεινοφροσύνη και τον τρόπο που μιλάει (και... τραγουδάει) και για πολλά ακόμα. Είναι ο Μίλτος, τελεία και παύλα.   

 

Και μια και το έφερε η κουβέντα, το Σαββατοκύριακο 17 και 18 Μαρτίου, στο «και μισή» κάθε ώρας, θα τον ακούμε στο Μέντα 88 μέσα από αποσπάσματα σημαντικών συνεντεύξεών του.