Μουσική και διαφήμιση, μια σχέση αγάπης και μίσους.
16 Μαρτίου 2009Ten Years After , Νο1 τραγούδι στην Ελλάδα του 2009!!!
Αν παρακολουθούσε κάποιος αλλοδαπός τα ελληνικά chart και έβλεπε ότι το Μάρτιο του 2009 μεγάλη επιτυχία στην Ελλάδα(και στα ραδιόφωνα και σε πωλήσεις) είναι ένα συγκρότημα που φτιάχτηκε στο Νότιγχαμ το 1968 και όχι μόνο αυτό αλλά με ένα τραγούδι του 1971, σίγουρα θα έκλεινε ραντεβού με τον ψυχολόγο του.
Μιλάω φυσικά για το “I’d Like To Change The World” των Ten Years After που κάνει «νέα» καριέρα χάρη στην εντυπωσιακή και ακριβοπληρωμένη –όπως φαίνεται- καμπάνια της Cosmote. Αν και αυτό το “νέα καριέρα” είναι σχετικό γιατί ουδέποτε υπήρξε μέγα χιτ στην ελληνική αγορά –θα λέγαμε ότι ήταν πάντα ένα από τα πολλά classics που έχει ο χώρος της ροκ- ενώ δε κυκλοφόρησε ποτέ ως single στην Αγγλία και στην Αμερική, το 1971 έφθασε μόλις ως το νούμερο 40!
Δεν είναι η πρώτη φορά που ένα τραγούδι ξαναγνωρίζει μεγάλη επιτυχία γιατί μπήκε σε ένα τηλεοπτικό προϊόν- σε τόσο έντονο βαθμό όμως είχε πολλά χρόνια να συμβεί. Θα έλεγα μάλιστα ότι τα τελευταία χρόνια το φαινόμενο είχε κάπως ατονήσει αφού πολλά αξιόλογα τραγούδια μπήκαν σε τηλεοπτικά σποτς χωρίς αυτό να εξασφαλίσει μια έξτρα ώθηση στις πωλήσεις τους. Πρόσφατα παραδείγματα αυτά των Kaiser Chiefs & Matisse( spots What’s Up), Cyanna (Elite), Leonard Cohen (New York Times), Kooks (Γερμανός), κλπ. Σε καλύτερη θέση είναι σχετικά η Katy Perry με την καμπάνια της Wind.
H σχέση μουσικής και διαφήμισης είναι πολύ παλιά, οι μεγαλύτεροι καλλιτέχνες σε όλο το κόσμο δεν είπαν ποτέ όχι –δες Dylan πιο κάτω- αφού στις περισσότερες περιπτώσεις τα λεφτά είναι κάτι παραπάνω από «καλά»...το αν το αποτέλεσμα θα είναι τέτοιο που ο θεατής θα τρέξει προς αναζήτηση της μουσικής είναι άλλο κεφάλαιο και οι παράμετροι που επηρεάζουν πολλοί: το πόσο ταιριάζει με την εικόνα, το πώς ακούγεται, το πόσο διαρκεί το σποτ, το αν υπάρχει σπηκάζ, κοκ. Για να το κάνω πιο κατανοητό το αρχικό σποτ της Cosmote είχε διάρκεια 1 λεπτό και 15 δεύτερα, όταν ο μέσος όρος είναι τα 10-15 δεύτερα και φυσικά το ακόμη πιο σημαντικό ήταν ότι ΔΕΝ υπήρχε σπηκάζ άρα η μουσική και οι στίχοι ήταν ο πρωταγωνιστής (μαζί με την εξαίσια εικόνα που γυρίστηκε στη Νότιο Αφρική).
Σε μια πρόσφατη έρευνα που δημοσιεύτηκε στο Music Week, το Φεβρουάριο του 2009 μια σειρά από λιγότερο ή περισσότερο γνωστά τραγούδια διεκδικούν μια δεύτερη ευκαιρία από το βρετανικό κοινό: “Ain’t Nothing Like The Real Thing”( Marvin Gaye & Tama Terrill) για pet προιόν, “Can’t Get Out Of Bed”(Charlatans) για φάρμακο, “Sign Your Name”(Terence Trent D’Arby) για δημητριακά, “There She Goes”(LA’s ) για έπιπλα, “Videotape”( Radiohead) για αστέγους , Relax (FGTH) για τα 25χρονα της Virgin Atlantic, “Come Together”(Primal Scream) για τίτλους τηλεοπτικής σειράς και λοιπά και λοιπά.....
Μουσική και διαφήμιση, σχέση αγάπης και μίσους. Όλοι οι μουσικοί την μισούν μέχρι να καταφέρουν να την αποκτήσουν!
Βίντεο: ο Bob Dylan στην Cadillac
