Πιο συγκεκριμένα, την Παρασκευή, ο δημοφιλής τραγουδοποιός μαζεύει «το καλό συναπάντημα» των φίλων του, προκειμένου να μας προσφέρει μια «ξενάγηση» στα τραγούδια και την – έως τώρα – πορεία του. Μαζί του, επί σκηνής, και οι: Γεράσιμος Ανδρεάτος, Βασίλης Καζούλλης, Γιώτα Νέγκα, Γιάννης Νικολάου, Σταμάτης Χατζηευσταθίου, Νανά Μπινοπούλου και Βασίλης Σκουλάς. «Το καλό συναπάντημα» στάθηκε αφορμή για μια ενδιαφέρουσα συζήτηση με τον Παντελή Θαλασσινό.

 

Ποιες ομοιότητες και ποιες διαφορές θα έχει η συναυλία στην Τεχνόπολη από άλλες προηγούμενες;

Νομίζω η παρουσία των καλεσμένων μου, από μόνη της, κάνει τη διαφορά. Και το ότι είναι μια συναυλία που θα είναι τα πάντα οργανωμένα, με λεπτομέρεια. 

 

Προτιμάτε τα χειμερινά μαγαζιά ή τις καλοκαιρινές συναυλίες και για ποιο λόγο;

Έχουν και τα δυο την ομορφιά τους Είναι ωραίο να παίζεις έξω και να έρχεται πολύς κόσμος, αλλά είναι και πιο ζεστά σε μικρότερους χειμωνιάτικους χώρους. Ένας μουσικός πρέπει να παίζει παντού τη μουσική του, και να βρίσκει τρόπο να εκφράζεται σε όλες τις συνθήκες.

 

Με τις συνεχόμενες εμφανίσεις, πρόβες και λοιπές υποχρεώσεις, μένει χρόνος για το καθαρά δημιουργικό κομμάτι; Πότε γράφετε συνήθως;

Γράφω πάντα. παλιά δεν μπορούσα όταν δούλευα την ίδια εποχή. Αυτό μ' ανησυχεί μήπως έχω γίνει εκπτωτικός στα τραγούδια μου, αλλά πιστεύω ότι οφείλεται στο ότι μπορώ πιο καλά πλέον, να διαχειριστώ τους χρόνους μου και τη διάθεση δουλειάς. Είναι και λίγο φάρμακο, το να δημιουργείς. 

 

Η τραγουδοποιία στη χώρα μας, για κάποιο(υς) λόγο(υς), εκπροσωπείται περισσότερο από άνδρες δημιουργούς. Λίγες είναι οι γυναίκες δημιουργοί. Αντίθετα, οι τραγουδίστριες είναι όσες και οι τραγουδιστές...

Εγώ θα έλεγα πως οι γυναίκες στιχουργοί είναι αρκετές. Και δεν ξεχωρίζω τη στιχουργία από τη μουσική στη δημιουργία. Όμως ναι, τραγουδοποιοί ίσως είναι περισσότεροι οι άνδρες, αλλά σε λίγο καιρό νομίζω ότι οι γυναίκες θα είναι περισσότερες. Ίσως είναι λιγότερες, επειδή δημιουργούν πιο σημαντικά πράγματα, όπως π.χ. ένα παιδί, κι αυτό, όπως η κάθε δημιουργία, προϋποθέτει δόσιμο. 

 

Πρόσφατα, σε μια συνέντευξή του ο Διονύσης Σαββόπουλος, απαντώντας στην ερώτηση γιατί δεν έχει γράψει εδώ και χρόνια καινούργια τραγούδια, είπε ότι μπορεί και να μην έχει κάτι άλλο να πει ή κάτι άλλο να γράψει. Ότι ίσως να ήταν ως εδώ η δημιουργική του πορεία. Με αφορμή αυτή την άποψη, θα ήθελα να σας ρωτήσω αν – κατά τη γνώμη σας – καταλαγιάζει ο δημιουργικός οίστρος με το πέρασμα των χρόνων.

Νομίζω πως τρώγοντας ανοίγει η όρεξη. Συμφωνώ πως όσο μεγαλώνεις, δε γράφεις εύκολα, αλλά αυτό οφείλεται όχι στην απουσία έμπνευσης, ή στο ότι δεν έχεις κάτι να πεις, αλλά στο ότι προσπαθείς να χαρείς πολλά πράγματα, από αυτά που σου προσφέρει η ζωή, κι ενδεχομένως τα προσπερνάς. 

 

Παλαιότερα, οι δημιουργοί σχηματίζανε ντουέτα και κάνανε έναν ολοκληρωμένο δίσκο με έναν ερμηνευτή ή και περισσότερους. Πλέον, αυτό έχει αντιστραφεί. Ο ερμηνευτής του δίσκου είναι ένας και οι δημιουργοί περισσότεροι. Που οφείλεται αυτό κατά την άποψή σας; 

Οι εταιρείες το δημιούργησαν αυτό όταν «έχτιζαν» τραγουδιστές. Η δημιουργία είναι το παν. Για σκεφτείτε τον Μπιθικώτση χωρίς Θεοδωράκη, και τον Πουλόπουλο χωρίς τον Πλέσσα. 

 

Στην εποχή της κρίσης, θα περίμενε κανείς να ανθίζει το πολιτικό τραγούδι. Εντοπίζεις αυτή την τάση ή μήπως «επαναπαυόμαστε» στην δημιουργία του παρελθόντος; Είναι το πολιτικό τραγούδι «μονοπώλιο» της Αριστεράς; Αν ναι, για ποιο λόγο;

Όχι δεν είναι μονοπώλιο της αριστεράς. Εξ άλλου ότι κάνουμε είναι πολιτική πράξη. Το τραγούδι ήταν πάντα πολιτικό. Πολιτική πράξη είναι να κάνεις ένα χαζοσουξέ, για να οικονομήσεις εσύ κι εταιρία. Το πολιτικό τραγούδι είναι λίγο κρυφό σήμερα, αλλά υπάρχει. Κι είναι κρυφό γιατί κρυφή είναι κι η Τυραννία. 

 

Ποιος ο ρόλος της τέχνης, και του τραγουδιού ειδικότερα, σε εποχές κρίσης;

Η τέχνη από μόνη της είναι καταδικασμένη να υπάρχει και στα δίσεκτα χρόνια της χολέρας. Πάντα παίζει ρόλο επικοινωνιακό και παρηγορεί, αλλά ένα λόγο παραπάνω, σε εποχές που δεν βοηθιέται, και δεν προτείνεται απ’ την ίδια την πολιτεία. 

 

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα των πρόσφατων ευρωεκλογών, όλοι έχουμε ακροδεξιούς στον κοινωνικό μας περίγυρο. Εσείς γνωρίζετε ανθρώπους που ψήφισαν Χ.Α. και, αν ναι, ποια η συμπεριφορά σας απέναντί τους;

Η αλήθεια είναι ότι κανένας στον περίγυρό μου δεν ψηφίζει Χρυσή Αυγή, αλλά το πρόβλημα κατ’ εμέ δε βρίσκεται εκεί. Το πρόβλημα βρίσκεται στο ότι η άνοδος της ακροδεξιάς εξυπηρετεί μόνο την συγκυβέρνηση, που την πριμοδοτεί. Μια κυβέρνηση που φέρεται φασιστικά, που διευκολύνει τη δουλειά των Μπράβων, των μιζαδόρων, και επιβάλλεται με το παρακράτος, δεν μπορεί να επικαλείται τον κίνδυνο του Φασισμού. 

 

Ο Ράινε Μαρία Ρίλκε (Γράμματα σε ένα νέο ποιητή) έλεγε ότι το χειρότερο πράγμα που συνέβη ποτέ στην τέχνη είναι η κριτική...

Μου έχει τύχει να πάρω και καλές και κακές κριτικές. Στην αρχή επηρεαζόμουν θετικά ή αρνητικά. Αργότερα κατάλαβα ότι δεν πρέπει να στεκόμαστε στο τι λέει ο ένας κι ο άλλος, ούτε να καθόμαστε πάνω στις καλές κουβέντες, ή να απογοητευόμαστε από τις κακές. Θα φτάσουμε στο σημείο να δημιουργούμε για τις  κριτικές.. Πολλοί είναι, άλλωστε, εκείνοι που κρίνουν την τέχνη για να δείξουν ότι είναι γνώστες.

 

Γιάννης Βιλιώτης, Λαούτο-μπουζούκι

Δημήτρης Γάσιας, βιολί,

Φίλιππος Λευκαδίτης, κρουστά,

Γιώργος Μακρής, πνευστά- γκάιντες – τσαμπούνες,

Γιάννης Μπελώνης πιάνο-πλήκτρα,

Γιάννης Πλαγιανάκος, Κοντραμπάσο

 

Τεχνόπολη, Παρασκευή

Τιμές Εισιτηρίων

Προπώληση

9 ευρώ (τα πρώτα 500 εισιτήρια)

Μετά την εξάντλησή τους η τιμή θα είναι 12 ευρώ

Ταμείο: 15 ευρώ