Του Γιώργου Μυζάλη

Ακόμα πιο ευχάριστο ήταν που το χθεσινοβραδινό πρόγραμμα φανέρωνε κομμάτια από την προσωπική της αισθητική, μιας και ήταν καταρτισμένο από δικές της επιλογές: τραγούδια από την προσωπική της δισκογραφία (λιγότερα), αλλά και τραγούδια που γνωρίσαμε από άλλους τραγουδιστές (τα περισσότερα), με το προσωπικό ερμηνευτικό της στίγμα. Αυτή είναι σίγουρα μια μικρή ένσταση που έχω σχετικά με το πρόγραμμα, μιας και πάντοτε θα περιμένω να ακούσω ζωντανά το αγαπημένο μου «Όλα θα γίνουν» (μουσική: Θάνος Μικρούτσικος – στίχοι: Οδυσσέας Ιωάννου). Μικρή η ένσταση, πάντως, που «πέφτει στο κενό» από το συνολικό συναίσθημα της βραδιάς και τη γλυκιά γεύση που μου άφησε.

 

Ακόμα ηχούν στα αυτιά μου, μερικές εξαιρετικές στιγμές από χθες. Στιγμές, όπως το «Απ’ τα κουμπάκια ανάμεσα» (μουσική: Νίκος Κυπουργός – στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου) που καθήλωσε, ή το «Πίσω μη μ’ αφήνεις» (μουσική: Θάνος Μικρούτσικος – στίχοι: Οδυσσέας Ιωάννου) με την χατζιδακική παρουσίασή του ή – φυσικά – ο «Μικρόκοσμος» (μουσική: Θάνος Μικρούτσικος – ποίηση: Ναζίμ Χικμέτ / απόδοση: Γιάννης Ρίτσος) με τον οποίο έχει «κερδίσει τη μάχη και το στοίχημα» πια η Αντωνοπούλου. Στα θετικά της βραδιάς, η εξαιρετική τριπλέτα μουσικών που συνοδεύει την τραγουδίστρια. Κι αν η παρουσία και τα παιξίματα του Σταύρου Καβαλιεράτου στο κοντραμπάσο δεν ενθουσιάζουν, όντας απλά και δωρικά, οι άλλοι δύο σολίστες (Μανόλης Ανδρουλιδάκης – κιθάρες, Παναγιώτης Τσεβάς – ακορντεόν) χαρίζουν δυνατές και συγκινητικές στιγμές στο live. Ο Ανδρουλιδάκης είναι δεξιοτέχνης κιθαριστής που του ταιριάζει περισσότερο η κλασική (παίζει εξάλλου με τα δάχτυλα αποκλειστικά) από την ακουστική κιθάρα (την δεύτερη σε πολλά τραγούδια δεν την ακούγαμε καθαρά), ενώ ο Τσεβάς είναι μουσικός που χαρακτηρίζει τα σχήματα στα οποία συμμετέχει. Η διασκευή τους στο εναρκτήριο «Καραντί» (μουσική: Θάνος Μικρούτσικος – ποίηση: Νίκος Καββαδίας) έδωσε μια άλλη οπτική στο τραγούδι. Στα συν και οι ωραίες και πάντοτε κουρδισμένες δεύτερες φωνές και των δύο.

 

Ψάχνω να βρω αρνητικά και στέκομαι στις «προσωπικές παραξενιές» μου. Ναι, μερικά (λίγα) από τα τραγούδια του προγράμματος έχουν ακουστεί πολλές φορές. Και, ναι, εμένα ορισμένα με κουράζουν. Εκεί όμως που πάω να ξεκινήσω τη «γκρίνια» έρχεται το «Βροχή τα παράπονα» (μουσική: Τάκης Σούκας – στίχοι: Γιώργος Μίτσιγκας) και με κάνει να σωπάσω. Δεν την περίμενα αυτή την επιλογή και δεν την περίμενα αυτή την ερμηνεία. Δεν περίμενα να μπορέσει η – συνήθως δυναμική και δωρική – Αντωνοπούλου να καταφέρει όλες τις «τσαλκάντζες» της μελωδικής γραμμής. Κι όμως διαψεύστηκα. Και χαίρομαι για αυτό. Είδα μια άλλη πτυχή της τραγουδίστριας. 
 

Στα θετικά της βραδιάς, η εφαρμογή της απαγόρευσης του καπνίσματος εντός του χώρου και η εντυπωσιακή προσήλωση του κοινού στα επί σκηνής τεκταινόμενα. Στα αρνητικά, η μεγάλη ζέστη και ο πρακτικά ανύπαρκτος χώρος ορθίων. 

Παίζει και απόψε η Αντωνοπούλου στον ίδιο χώρο. Σας την συστήνω ανεπιφύλακτα. Και θα πρότεινα στην ίδια, να εμφανιστεί περισσότερο μόνη της. Με αυτό το σχήμα, να… «πάρει τους δρόμους». Θα κάνει καλό στον εαυτό της, αλλά και στο κοινό που θα την γνωρίσει καλύτερα.