Ακολουθήστε μας στο Google news
Peter Gabriel – I’m Amazing
Δεκατέσσερα ολόκληρα χρόνια έχει να ηχογραφήσει νέο υλικό ο Peter Gabriel αφού από το 2002 και το Up κυκλοφόρησε μόνο τρία άλμπουμ με διασκευές δικών του, αλλά και άλλων τραγουδιών. Έτσι, λοιπόν, η δημοσιοποίηση έστω και ενός μόνο νέου –αν και όχι ακριβώς- τραγουδιού αποτελεί μεγάλη είδηση. Γιατί, ο Peter Gabriel είναι ένας από τους πέντε-δέκα σημαντικότερους μουσικούς από το ’70 μέχρι σήμερα.
Βαθιά πολιτικοποιημένος και κοινωνικά ευαίσθητος, ο Peter δηλώνει ότι συγκινήθηκε από τον θάνατο του Μοχάμεντ Αλι και αποφάσισε να δημοσιοποιήσει ένα τραγούδι που είχε γράψει παλαιότερα και παρέμενε στα συρτάρια εμπνευσμένος από τα κατορθώματα και τη στάση ζωής του μεγάλου πυγμάχου. Και έτσι, μας χάρισε το I’m Amazing.
Ένας ύμνος στην ανθρώπινη δύναμη και τη θέληση, αυτό ακριβώς, δηλαδή, που αντιπροσώπευε και ο σπουδαίος Μοχάμεντ Αλι.
Ας ελπίσουμε ότι αυτό είναι το πρώτο βήμα για μία εξ ολοκλήρου νέα δουλειά.
Paul Mayson ft. John Quarles – Paralyzed
Ο Paul Mayson είναι ίσως ο σημαντικότερος νέος dj και house παραγωγός της ευρωπαϊκής και της παγκόσμιας σκηνής. Εδώ, με τη βοήθεια του John Quarles στα φωνητικά φτιάχνει ένα μελωδικό και ρυθμικό καλοκαιρινό house διαμαντάκι.
Danny Brown - When It Rain
Ο Danny Brown από το Ντριτρόιτ ξεχωρίζει κι αυτός ως ένας από τους πιο ενδιαφέροντες νέους ράπερ. Κι ως προερχόμενος από το Ντιτρόιτ ο τρόπος που φτύνει τις ρίμες του θυμίζει αρκετά τον Eminem. Όμως, υπάρχει και κάτι που τον ξεχωρίζει από την υπόλοιπη σκηνή κι αυτό είναι το πιο πνευματώδες ύφος του παρότι προέρχεται από μία πολυτάραχη εφηβεία με ναρκωτικά και συμμορίες.
Oddisee – Brea
Κι από το Ντιτρόιτ στο Μπρούκλιν για να συναντήσουμε τον Oddisee έναν, τρόπω τινά, ράπερ με επιρροές από τη soul της δεκαετίας του ’60 και του ’70, κυρίως. Τελευταία του κυκλοφορία, ένα EP με ορχηστρικές ηχογραφήσεις. Από εκεί και το εξαιρετικό Brea που κουβαλάει τον αέρα του Booker T και του Isaac Hayes. Μοναδικό και το βίντεό του με έναν άστεγο να χορεύει στους δρόμους με μία μπαλαρίνα που ξεπήδησε από τον Μαύρο Κύκνο.
Phantogram – You Don’t Get Me High Anymore
Αμερικανοί και οι Phantogram, χορευτικοί και αυτοί, αντιπροσωπευτικοί της νέας μουσικής. Ηλεκτρονικοί, σχεδόν απόκοσμοι μερικές φορές. Οι ίδιοι ονομάζουν τη μουσική τους psych pop του δρόμου. Το νέο τους άλμπουμ θα κυκλοφορήσει τον Σεπτέμβρη.
Lydia Plain – Come Here
Απόκοσμή σχεδόν και η δική μας Lydia Plain με τις ιδιόρρυθμες θεατρικές εμφανίσεις της. Στο προσωπικό της blog θα μάθετε περισσότερες λεπτομέρειες γι’ αυτήν. Όσο για το Come Here… Περυσινή η σύνθεση, μα πρόσφατο το βίντεο από ζωντανή της εμφάνιση…
Two Door Cinema Club - Are We Ready?
Καθώς οι ιρλανδοί φίλαθλοι κλέβουν την παράσταση θετικά στο εν εξελίξει Euro οι συμπατριώτες τους Two Door Cinema Club επιστρέφουν τέσσερα χρόνια μετά την κυκλοφορία του δεύτερου άλμπουμ τους…
Lisa Hannigan - Prayer For The Dying
Από την Ιρλανδία και η Lisa Hannigan που την μάθαμε από τη συνεργασία της με τον Damien Rice. Εδώ σε έναν πραγματικό ύμνο, μία προσευχή για τους πεθαμένους που ξεχειλίζει λυρισμό.
Ian Sweet – Slime Time Live
Το Μπρούκλιν δεν σταματά να μας τροφοδοτεί με ενδιαφέρουσα νέα μουσική. Η πιο φρέσκια προσφορά του είναι το τρίο των Ian Sweet που ξεκίνησε στην πραγματικότητα ως σόλο project της Jilian Medford που εμφανιζόταν με το ψευδώνυμο Ian. Το Slime Time Live ακούγεται κάπως παλιομοδίτικο αφού φέρνει στο νου ονόματα σαν τους Romeo Void από τα 80s. Το ντεμπούτο άλμπουμ τους θα κυκλοφορήσει τον Σεπτέμβριο.
Preoccupations – Anxiety
Κι από τις ηχητικές παρεκτροπές των Ian Sweet περνάμε στον σκοτεινό κόσμο των Preoccupations που δεν είναι άλλοι από τους καναδούς Viet Cong.
Eric Copeland - Rip It
Ο Eric Copeland, από την ευρύτερη παρέα των Animal Collective, ναι μεν αρέσκεται στον πειραματισμό, αλλά κινούμενος επάνω στις φόρμες της ποπ ακούγεται πιο γήινος από τα φιλαράκια του. Ίσως, πάλι, όχι. Παραμένει, όμως, ένα πολύ ενδιαφέρον ηχητικό και ρυθμικό παιχνίδι.
Με τα θερμόμετρα στο κόκκινο καλωσορίζουμε τον Peter Gabriel που επιστρέφει με μία ακυκλοφόρητη σύνθεσή του μετά από μιάμιση δεκαετία και αρκετές περισσότερο καλοκαιρινές και ρυθμικές επιλογές από Danny Brown, Oddisee, Phantogram, Paul Mayson…
21 Ιουνίου 2016Το τραγούδι της εβδομάδαςPeter Gabriel – I’m Amazing
Δεκατέσσερα ολόκληρα χρόνια έχει να ηχογραφήσει νέο υλικό ο Peter Gabriel αφού από το 2002 και το Up κυκλοφόρησε μόνο τρία άλμπουμ με διασκευές δικών του, αλλά και άλλων τραγουδιών. Έτσι, λοιπόν, η δημοσιοποίηση έστω και ενός μόνο νέου –αν και όχι ακριβώς- τραγουδιού αποτελεί μεγάλη είδηση. Γιατί, ο Peter Gabriel είναι ένας από τους πέντε-δέκα σημαντικότερους μουσικούς από το ’70 μέχρι σήμερα.
Βαθιά πολιτικοποιημένος και κοινωνικά ευαίσθητος, ο Peter δηλώνει ότι συγκινήθηκε από τον θάνατο του Μοχάμεντ Αλι και αποφάσισε να δημοσιοποιήσει ένα τραγούδι που είχε γράψει παλαιότερα και παρέμενε στα συρτάρια εμπνευσμένος από τα κατορθώματα και τη στάση ζωής του μεγάλου πυγμάχου. Και έτσι, μας χάρισε το I’m Amazing.
Ένας ύμνος στην ανθρώπινη δύναμη και τη θέληση, αυτό ακριβώς, δηλαδή, που αντιπροσώπευε και ο σπουδαίος Μοχάμεντ Αλι.
Ας ελπίσουμε ότι αυτό είναι το πρώτο βήμα για μία εξ ολοκλήρου νέα δουλειά.
Paul Mayson ft. John Quarles – Paralyzed
Ο Paul Mayson είναι ίσως ο σημαντικότερος νέος dj και house παραγωγός της ευρωπαϊκής και της παγκόσμιας σκηνής. Εδώ, με τη βοήθεια του John Quarles στα φωνητικά φτιάχνει ένα μελωδικό και ρυθμικό καλοκαιρινό house διαμαντάκι.
Danny Brown - When It Rain
Ο Danny Brown από το Ντριτρόιτ ξεχωρίζει κι αυτός ως ένας από τους πιο ενδιαφέροντες νέους ράπερ. Κι ως προερχόμενος από το Ντιτρόιτ ο τρόπος που φτύνει τις ρίμες του θυμίζει αρκετά τον Eminem. Όμως, υπάρχει και κάτι που τον ξεχωρίζει από την υπόλοιπη σκηνή κι αυτό είναι το πιο πνευματώδες ύφος του παρότι προέρχεται από μία πολυτάραχη εφηβεία με ναρκωτικά και συμμορίες.
Oddisee – Brea
Κι από το Ντιτρόιτ στο Μπρούκλιν για να συναντήσουμε τον Oddisee έναν, τρόπω τινά, ράπερ με επιρροές από τη soul της δεκαετίας του ’60 και του ’70, κυρίως. Τελευταία του κυκλοφορία, ένα EP με ορχηστρικές ηχογραφήσεις. Από εκεί και το εξαιρετικό Brea που κουβαλάει τον αέρα του Booker T και του Isaac Hayes. Μοναδικό και το βίντεό του με έναν άστεγο να χορεύει στους δρόμους με μία μπαλαρίνα που ξεπήδησε από τον Μαύρο Κύκνο.
Phantogram – You Don’t Get Me High Anymore
Αμερικανοί και οι Phantogram, χορευτικοί και αυτοί, αντιπροσωπευτικοί της νέας μουσικής. Ηλεκτρονικοί, σχεδόν απόκοσμοι μερικές φορές. Οι ίδιοι ονομάζουν τη μουσική τους psych pop του δρόμου. Το νέο τους άλμπουμ θα κυκλοφορήσει τον Σεπτέμβρη.
Lydia Plain – Come Here
Απόκοσμή σχεδόν και η δική μας Lydia Plain με τις ιδιόρρυθμες θεατρικές εμφανίσεις της. Στο προσωπικό της blog θα μάθετε περισσότερες λεπτομέρειες γι’ αυτήν. Όσο για το Come Here… Περυσινή η σύνθεση, μα πρόσφατο το βίντεο από ζωντανή της εμφάνιση…
Two Door Cinema Club - Are We Ready?
Καθώς οι ιρλανδοί φίλαθλοι κλέβουν την παράσταση θετικά στο εν εξελίξει Euro οι συμπατριώτες τους Two Door Cinema Club επιστρέφουν τέσσερα χρόνια μετά την κυκλοφορία του δεύτερου άλμπουμ τους…
Lisa Hannigan - Prayer For The Dying
Από την Ιρλανδία και η Lisa Hannigan που την μάθαμε από τη συνεργασία της με τον Damien Rice. Εδώ σε έναν πραγματικό ύμνο, μία προσευχή για τους πεθαμένους που ξεχειλίζει λυρισμό.
Ian Sweet – Slime Time Live
Το Μπρούκλιν δεν σταματά να μας τροφοδοτεί με ενδιαφέρουσα νέα μουσική. Η πιο φρέσκια προσφορά του είναι το τρίο των Ian Sweet που ξεκίνησε στην πραγματικότητα ως σόλο project της Jilian Medford που εμφανιζόταν με το ψευδώνυμο Ian. Το Slime Time Live ακούγεται κάπως παλιομοδίτικο αφού φέρνει στο νου ονόματα σαν τους Romeo Void από τα 80s. Το ντεμπούτο άλμπουμ τους θα κυκλοφορήσει τον Σεπτέμβριο.
Preoccupations – Anxiety
Κι από τις ηχητικές παρεκτροπές των Ian Sweet περνάμε στον σκοτεινό κόσμο των Preoccupations που δεν είναι άλλοι από τους καναδούς Viet Cong.
Eric Copeland - Rip It
Ο Eric Copeland, από την ευρύτερη παρέα των Animal Collective, ναι μεν αρέσκεται στον πειραματισμό, αλλά κινούμενος επάνω στις φόρμες της ποπ ακούγεται πιο γήινος από τα φιλαράκια του. Ίσως, πάλι, όχι. Παραμένει, όμως, ένα πολύ ενδιαφέρον ηχητικό και ρυθμικό παιχνίδι.
