Και κάπου ανάμεσα σε προβολείς που ίσα που έσπαγαν το απόλυτο σκοτάδι, ανάμεσα σε καπνούς και γνωστές φάτσες, στο σχεδόν γεμάτο ισόγειο,  είδαμε τους Sonic Jesus αλλά και τους Bonnie Nettles!

 

Κανονικά, θα ξεκινούσαμε με τους headliners, αν ευσταθεί τέτοιος όρος σε ένα τόσο underground περιβάλλον. Όμως η έκπληξη της βραδιάς ήταν οι support-ers, οι Bonnie Nettles. Είχαμε ακούσει γι αυτούς και είχαμε βρει και κομμάτια τους online, αλλά αυτό που είδαμε ήταν άλλο πράγμα. Καταρχάς έπαιξαν αμιγώς δικά τους κομμάτια (Mrs Dazed Hudson, Bonnie, Crawling in the Dessert, When She ‘s Blue). Και σαν συνθέτες τα σπάνε! Με set up αλά BJM και έναν frontman σε στυλ Ian Curtis, μας άφησαν άφωνους. Οπότε αναμένουμε το δίσκο τους και φυσικά ένα live δικό τους· κατά-δικό τους.

 

Οι γείτονες Sonic Jesus ταίριαξαν απόλυτα στο σκηνικό, μιας και θα μπορούσαν άνετα να βρίσκονται στο playlist του Death Disco. Έπαιξαν περίπου μιάμιση ώρα (sic) με μπόλικο new wave, πολλά dark στοιχεία, με κιθάρες, εμφανέστατα bass riffs και drums. Κι ενώ αρχικά ήταν κάπως μονότονοι, το τελευταίο μισάωρο μας αποζημίωσαν με πιο έντονα tracks από τον καινούργιο τους, Grace. Εμφανίστηκαν κατά το ήμισυ, βέβαια, δηλαδή πιο συγκεκριμένα on stage είχαμε μόνο τον Tiziano Veronese και μουσικούς από άλλες μπάντες. Παρ’ όλ’ αυτά ήταν πολύ δεμένοι μεταξύ τους, και κατάφεραν να μας κερδίσουν έστω και προς το τέλος της συναυλίας τους.

Εκεί που ίσως έχασαν σοβαρά points ήταν στη μικρή παραμόρφωση της υπέροχης χροιάς του Tiziano. Όταν την ακούς στα album τους, σου προκαλεί ανατριχίλα ενώ χθες χάθηκε κάπου, ίσως λόγω της θέσης του stage σε σχέση με το κοινό. Μπορούμε να πούμε ότι το live τους στο AN Club, την Άνοιξη του ’15, μας είχε αφήσει με πολύ καλύτερες εντυπώσεις.

Φωτογραφίες: Αλεξάνδρα Κατσαρού