Της Ζωής Νικολάου
Φωτογραφίες: Αλεξάνδρα Κατσαρού
 

Πόσο ωραίο όταν ανακαλύπτουμε καινούριες μπάντες, και πόσο πιο χαρμόσυνο όταν στα live τους, γουστάρεις που έμεινες Αθήνα και την έβγαλες στο 6dogs, παρά τον καύσωνα. «Το ακροατήριο χαρακτήρισε τον ήχο μας “Cretan-thrash post-Punk” και κάπως έτσι γεννήθηκε η φράση “Cretan Music from Hell”».

 

 Είναι δοκιμασμένη η συνταγή της «παντρειάς» παραδοσιακού με νεωτεριστικού, απλά σε αυτή την περίπτωση υπάρχει κι ένας αέρας διαφορετικών επιρροών στο μείγμα. «Ο Pav είναι αρκετά επηρεασμένος από  την pop/rock σκηνη των 60ς κ 90ς, o Steve γουστάρει πολύ drummer απ τα 90s όπως ο Dave Grohl, o Νίκος έχει επηρεαστεί αρκετά από την Κρητική  και την Ηπειρωτική παράδοση και την σύγχρονη Jazz» λένε στο e-tetRadio. Tο αποτέλεσμα ήταν πολύ καλό. Κρητικά με distortion στο λαούτο, γκρουβάτα τύμπανα και ωραίο μπάσο. Απολαυστικοί. Δηλαδή τους φανταστήκαμε σε fest τύπου Resistance, κι εμείς από κάτω με μπύρες και τα ανάλογα, να είμαστε μέσα στο κέφι.

 

«Εννοείται ότι παίζουμε κομμάτια που απλά γουστάρουμε( π. χ. κοντυλιές Ανωγείων) αλλά  διαλέγουμε αυτά στα οποία βρίσκουμε ενδιαφέρον μουσικά ή δομικά. Και εμείς απλά προσθέτουμε τον ήχο μας. Αν εξαιρέσεις τον Steve, παίζουμε συνεχώς Κρητικά και έχουμε εμβαθύνει αρκετά στην μουσική και την ποίηση την Κρήτης». Βάλτε στο νου σας το Μαγικό Χαλί των Locomondo, για να μπείτε στο νόημα των vibes, προσθέστε οργανοπαίχτες που τα σπάνε ο καθένας στο είδος του, φανταστείτε αντί για τα Ηπειρώτικα των VIC, Κρητικά, και για το δέσιμο δώστε βάση στο psych-punk στοιχείο, που είναι και ο χαρακτήρας της μπάντας. Ωραία φάση, ε; Ναι, ήταν! Θυμίζουν εκείνο το θαυμάσιο εγχείρημα των Xylouris White, αν κατεβάσεις το fader του παραδοσιακού element και δώσεις γκάζι σε όλα τα υπόλοιπα.

 

Πως και κρητικά, όμως; «Δεν νιώθουμε ότι γυρνάμε προς τα πίσω, εξ ου και ο ήχος που έχουμε. Για εμάς η μουσική είναι 'μία'. Επηρεαζόμαστε απ’ όλα τα ακούσματά μας και παίζοντας στις πρόβες ο καθένας φέρνει τις δικές του ιδέες. Με την Κρητική μουσική συχνά βρίσκεις μελωδίες που ταυτίζονται με μελωδίες και ρυθμούς από άλλες παραδόσεις ή σύγχρονες μουσικές. Για παράδειγμα μπορεί να παίζουμε ένα Κισσαμίτικο συρτό και να μας έρθει μια αφρικανική μπασογραμμή η groove και να τα συνδυάσουμε. Αυτό που προσπαθούμε σίγουρα είναι το αποτέλεσμα να μας εκφράζει». Και ιδού και το setlist: 

 

Garden (Ριζίτικο)
Anogeia (Κοντυλιές)
Major (Συρτός)
Punk-Thrash-syrta
Sharp Knife (Χανιώτικα συρτά)
Drum nbass - Karpathiko
Ahi (Ψαραντώνης)
Worried Bird (Μερακλίδικο πουλί)
Waves  (Κισσαμίτικα συρτά)
Hugging  (Αγκαλιαστός)

 

Τα παιδιά κατοικοεδρεύουν στο Λονδίνο, και δεν θα γινόταν να μη ρωτήσουμε περί του θέματος.. «Σίγουρα οι πολιτικές εξελίξεις επηρεάζουν την καλλιτεχνική ζωή άμεσα και έμμεσα. Δεν μας τρομάζουν οι πρόσφατες επιθέσεις. Τα δυτικά κράτη και τα εκάστοτε θύματα τους έχουν κάνει την τρομοκρατία επάγγελμα και έχουν δημιουργήσει έναν κύκλο αίματος όπου τα θύματα είναι πάντα ο λαός, οι απλοί καθημερινοί άνθρωποι, οι δικοί μας άνθρωποι και αυτό μας εξοργίζει και μας παθιάζει ακόμα περισσότερο σε αυτό που κάνουμε. Μας κάνει να θέλουμε να παίζουμε όσο πιο συχνά μπορούμε, να περνάμε τα μηνύματα μας μέσα από το στίχο μας, μέσα απ’ τον τρόπο που ζούμε». 

 

Πολύ καλοί οι Balothizer, θα τους ξαναδούμε τον Αύγουστο στη Ζήρεια Κορινθίας και σίγουρα θα τους πηγαίνει και ο βουνίσιος αέρας και το εξωτερικό περιβάλλον εν γένει. Μοιάζουν να είναι το καινούριο στην ελληνική σκηνή που πειραματίζεται με τα «παλαιά», κι ας μένουν Λονδίνο. Οι μουσικοί, έτσι κι αλλιώς, ή καλύτερα οι δημιουργοί, είναι αυτό που λέμε πολίτες του κόσμου.