Η αλήθεια είναι πως δεν κάθισα μέχρι το τέλος της συναυλίας, μετά από μία ώρα δεν περίμενα να δω κάτι διαφορετικό, ήταν ένα ρεσιτάλ από έναν σπουδαίο συνθέτη, ένα ρεσιτάλ πιάνου σε σκοτεινό ντεκόρ, με χαμηλό φωτισμό και τέρμα ζέστη, οι βεντάλιες πήγαιναν πέρα δώθε. Ενα ρεσιτάλ σε ακατάλληλες συνθήκες.

 

Στην αρχή έπαιζε μόνο πιάνο ο Tiersen, κάποια στιγμή πήρε το βιολί, το πράγμα χειροτέρευε διαρκώς, έμοιαζε πια με τιμωρία. Δεν λέω, βιρτουόζος και χαρισματικός αλλά τουλάχιστον να μας μοίραζε και καμία παρτιτούρα μπαίνοντας ώστε να διαβάζαμε κι εμείς τι έπαιζε (που έπαιζε καλά). Μιάμιση ώρα σκάρτη κράτησε η συναυλία, μετά τους Foo Fighters ήταν η πιο ανώμαλη προσγείωση που μπορούσε να μας τύχει.

 

Δεν ξέρω κάποιοι αν τη βρήκαν με το όλο σκηνικό, μπράβο τους αφού τα κατάφεραν, κερδίζουν το θαυμασμό μου. Μπορείς να το δεις και από τη θετική πλευρά βέβαια: πόσοι έχουν την ευκαιρία να κάνουν σάουνα και να τους παίζει πιάνο ο Yann Tiersen; 

update: Μου ήρθε πληρωμένη η απάντηση. Χάρμα. 

Άξιζε κάθε δευτερόλεπτο...

Πάνω τελευταία σειρά μια χαρά ήταν... https://t.co/6xQQiWeYBp

— Zer❄©ool (@ZeroCoolGR) 14 July 2017