Η Πάολα έπαιζε στο Εναστρον, ένα μαγαζί στην Πειραιώς και στη συζήτηση που είχαμε μέσα στην εβδομάδα με την Panik Records (τη δισκογραφική εταιρία της) αποφάσισα να τους ακολουθήσω. «Ελα το τραπέζι μας θα είναι πίσω, μπορείς όποια στιγμή να φύγεις» μου είπαν, αλλά οκ, δεν υπήρχε λόγος. Ήταν και ο Μπάμπης Στόκας στην παρέα, αράξαμε και οι δύο στον καναπέ να το... απολαύσουμε. Σάββατο βράδυ λοιπόν στην Πάολα αφού πρώτα προηγήθηκε η συναυλία του Gramatik στο Gazi Music Hall κι ένα μικρό πέρασμα από τη Μαρίζα Ρίζου στο Passport. Όλα αυτά σε μία ακτίνα ενός χιλιομέτρου μόνο, ακόμα και με τα πόδια πήγαινες.

 

Ευτυχώς στο Εναστρον έφτασα μετά τη 1 οπότε απέφυγα τα προηγούμενα, ένα τραγούδι μόνο άκουσα (άκουσα; τρόπος του λέγειν...) από τον Στ. Ρόκκο που είναι Στέλιος και όχι Στέφανος τελικά. Μπήκα κατευθείαν στην έναρξη του προγράμματος που έβγαινε η Πάολα στη σκηνή. Ηθελα να δω από κοντά πως είναι αυτή για την οποία μιλούν όλοι οι λαϊκοί. Να σας πω ότι μου άρεσε θα είναι ψέματα, να σας πως ότι ήταν χάλια δεν θα το κάνω γιατί δεν ήταν. Μία λαϊκή τραγουδίστρια, αυθεντική όπως όλοι ξέρουν, με καλές κι ενδιαφέρουσες ιστορίες από πίσω της. Είναι και ΚΚΕ νομίζω. Μέχρι και Σαββόπουλο διασκεύασε με έναν τρόπο όμως που αν το(ν) άκουγε ο Σαββόπουλος, πάει, θα τον χάναμε. Μία ώρα έπαιξε, θα ξανάβγαινε πιο αργά, ακολούθησε ο Μαζωνάκης για τον οποίο μιλούσαμε πριν από μερικές ημέρες. Δύο σε ένα μαζί, διπλό το χτύπημα.
 

Ήταν και ο Σταμάτης Σπανουδάκης εκεί! Κάθισε σε ένα τραπέζι στην αρχή, μετά σε ένα άλλο, «τι ζούμε...» σκεφτόμουν, περιφερόταν. Ξέρετε, τα πράγματα δεν έχουν αλλάξει και πολύ σε αυτά τα μαγαζιά. Παρέες μεγάλες, γυναίκες πολλές με την κατάλληλη ενδυμασία, δίλιτρες Belvedere, πανεράκια με λουλούδια, χορός σε τραπέζια κ.ο.κ. Κοιτούσα τον κόσμο και αναρωτιόμουν πως διασκεδάζουν όλοι αυτοί. Από την άλλη καταλάβαινα πως τα ίδια θα έλεγαν κι εκείνοι για εμάς αν μας έβλεπαν, όρθιους, στριμωγμένους, να χορεύουμε με τη μουσική ενός dj από τη Σλοβενία. Τρεις χιλιάδες κόσμο μάζεψε ο Gramatik, πιτσιρικαρία στο Gazi, ελάχιστοι οι δημοσιογράφοι, το κοινό τον απόλαυσε πραγματικά. «Γίνεται της πουτάνας!» μου έγραψε μία φίλη σε sms. 

 

Όσο για τη Μαρίζα Ρίζου, ήταν το δεύτερο ή τρίο sold out Σάββατο στο Passport. Το γεμίζει το μαγαζί, η ίδια κάνει show στη σκηνή. Δεν μπορώ να σας πω και πολλά γιατί δεν την είδα περισσότερο από μία ώρα. Μου φάνηκε πάντως πως η ίδια ζούσε πιο έντονα την εμφάνισή της απ΄ ότι το κοινό από κάτω.

 

Σκέφτηκα κατά τις 4 το πρωί να περνούσα για μία ώρα και από το Steam Athens για λίγο techno αλλά έδιωξα τη σκέψη από το μυαλό μου και χώθηκα γρήγορα σε ένα ταξί. Αυτά τα πράγματα είναι επικίνδυνα, αν τα σκεφτείς δεύτερη φορά τα κάνεις.   



Ιδού και το setlist από τους Paradise που γέμισαν με αρκετό κόσμο το Gagarin όπως μου μετέφεραν.