Η αιώνια λιακάδα ενός καθαρού μυαλού.
06 Σεπτεμβρίου 2018Του Δημήτρη Κανελλόπουλου
Θυμάμαι τον Αλέξη Σπυρόπουλο στο αθλητικό τμήμα της Ελευθεροτυπίας. Πήγαινα πάντα εκεί κι έβλεπα live τους αγώνες μαζί με τους αθλητικούς. Ήταν ωραίο να παρακολουθείς μπάλα με μεγάλα ονόματα του αθλητικού ρεπορτάζ δίπλα σου να σχολιάζουν. Από τον Φίλιππο Συρίγο και τον Γιάννη Ξενάκη (αγαπημένοι και οι δύο, μας λείπουν) έως τον Αλέξη Σπυρόπουλο, τον Αντώνη Φουντή, τον Νίκο Παπαδογιάννη και άλλους.
Ακουγα λοιπόν τον Αλέξη Σπυρόπουλο (αλλά και τους υπόλοιπους) και ένιωθα ποδοσφαιρικά πανάσχετος. Τόση μπάλα έχω δει, τόσα χρόνια διαρκείας στην ΑΕΚ και μόλις κάτσεις δίπλα του(ς) νιώθεις... αναλφάβητος.
Παίζει ο Αλέξης να κάνει τις καλύτερες μεταδόσεις στην Ελλάδα. Τι παίζει δηλαδή, σίγουρα θα έλεγα. Μοναδικός. κορυφαίος σπορτκάστερ. Αλλά το καλό με τον Σπυρόπουλο, το σημαντικότερο εννοείται, είναι οι ευρείες γνώσεις που διαθέτει. Δεν είναι ένας μονοκόμματος αθλητικός συντάκτης να γνωρίζει παίχτες, κανονισμούς και αποτελέσματα αγώνων. Αν ήταν μόνο αυτό, όσες εξαιρετικές μεταδόσεις και αν έκανε, δεν θα μετρούσε και πολύ. Τώρα, όμως, ξεχωρίζει...
(Ο Αλέξης Σπυρόπουλος θα μεταδίδει τους αγώνες της Εθνικής μας στο Epsilon TV για τα επόμενα χρόνια. Λαμπρή είδηση)
