Ακολουθήστε μας στο Google news

Ο Θέμης Καραμουρατίδης μιλάει στο Loaded.gr

Συνέντευξη στον Παναγιώτη Χαραλαμπάκη

Ο Θέμης Καραμουρατίδης δεν είναι απλά ο σημαντικότερος εν ενεργεία Έλληνας συνθέτης της νέας γενιάς. Μάλιστα η ευκολία του στο να γράφει μεγάλα τραγούδια ανεβάζει τα στατιστικά ολόκληρου του ελληνικού τραγουδιού. Κυκλοφόρησε πρόσφατα και νέο άλμπουμ με τίτλο «Τα Μεγάλα Ταξίδια» που έγραψαν με τη Λήδα Ρουμάνη για την Ελευθερία Αρβανιτάκη.

Η Νατάσσα Μποφίλιου, ο Θέμης Καραμουρατίδης και ο Γεράσιμος Ευαγγελάτος ετοιμάζουν επίσης τρεις συναυλίες με τίτλο Εν λευκώ, στο Piraeus Academy 117 στις 19/12, στις 23/1 και στις 20/2 - πληροφορίες ΕΔΩ.

Αν μπορούσα να διαχωρίσω τους επαγγελματίες καλλιτέχνες, θα έλεγα πως υπάρχουν αυτοί που είναι πιο μετριοπαθείς, δηλαδή αυτοί που θέλουν να έχουν μια σχετική ανταπόκριση τα τραγούδια τους και να βιοπορίζονται απ’ την τέχνη τους, και οι πιο φιλόδοξοι, αυτοί που βάζουν συνεχώς και υψηλότερους στόχους. Εσύ σε ποια κατηγορία θα κατέτασσες τον εαυτό σου;
Εξαρτάται από το πως ορίζεις το στόχο. Αν ο στόχος είναι να προχωράς σε αυτό που κάνεις, ότι γίνεσαι όλο και καλύτερος, ότι δεν επαναλαμβάνεις αυτό που έχεις ήδη πει, ότι έχεις κάτι παραπάνω να προσφέρεις, ότι ψάχνεσαι με ήχους, ρυθμούς, με ενορχηστρώσεις και προτάσεις, τότε θα ήθελα να κατατάσσομαι στο δεύτερο. Αν ο στόχος περιέχει τη ματαιοδοξία του να βγάλω περισσότερα λεφτά, του να αισθάνομαι ότι είμαι το νούμερο ένα, φίρμα κλπ, τότε δεν με αφορά.

Αν το έλεγα με μία λέξη θα έλεγα ως ότι θέλω να είμαι ο καλύτερος σε αυτό που κάνω.

Θα έλεγα πως θέλω να είμαι η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου, διότι ο εαυτός μου είναι αυτός που είναι. Μπορεί να μην μπορώ να είμαι καλύτερος. Αυτό που θέλω πάντως είναι να δίνω πάντα το καλύτερο που μπορώ.

Για κάποιο λόγο έχω την αίσθηση, μάλλον επειδή έχεις μία σχετικά αυξημένη συχνότητα που κυκλοφορείς τραγούδια, πως γράφεις εύκολα. Αν κάνω λάθος διόρθωσέ με.
Όντως, γράφω εύκολα. Επίσης γράφω όταν έχω διάθεση και όταν μια συνεργασία ή ένας στίχος με κινητοποιεί. Τότε γράφω και γράφω εύκολα. Επίσης είμαι αρκετά τακτοποιημένος σχετικά με αυτό. Διότι αλλιώς, με τους χρόνους που τρέχουμε θα με πάρει η μπάλα. Για μια περίοδο δηλαδή που γράφω, γράφω συστηματικά.

Επίσης θα σε φανταζόμουν να γράφεις παραπάνω από μία εκδοχές για το ίδιο τραγούδι.
Το έχω κάνει και αυτό. Για να καταλάβεις το πρώτο τραγούδι που έγραψα στη Μικρή Άρκτο είχε 6 εκδοχές. Αλλά γενικά υπάρχει αυτή η μία στην οποία καταλήγω τελικά.

Νέος δίσκος με την Ελευθερία Αρβανιτάκη και τη Λήδα Ρουμάνη. Πώς προέκυψε και πως εξελίχθηκε αυτή η συνεργασία;
Ο δίσκος αυτός είναι ουσιαστικά ο καρπός μια μακροχρόνιας, πλέον, σχέσης και συνεργασίας, η οποία ξεκίνησε με ένα τηλεφώνημα της Λήδας πριν από 9 χρόνια, στο οποίο μου είπε ότι είχε ένα τραγούδι που ήθελε να γράψουμε για την Ελευθερία. Φυσικά είπα ναι, όπως καταλαβαίνεις. Και τότε γράψαμε τα πρώτα μας τραγούδια στην προηγούμενη δισκογραφική δουλειά της Ελευθερίας, τις «9 + 1 Ιστορίες». Τότε γνώρισα την Ελευθερία και τη Λήδα από την καλλιτεχνική τους πλευρά. Εκτός από αυτό, δημιουργήσαμε και μια προσωπική σχέση πολύ ζεστή και αληθινή, η οποία έφερε ως φυσικό επακόλουθο, κι έναν ολόκληρο δίσκο, που είναι «Τα μεγάλα ταξίδια». Είμαι πολύ χαρούμενος και ικανοποιημένος για αυτή τη δουλειά.

Αν δεν κάνω λάθος κάπου είδα πως έγραψες για ένα τραγούδι του δίσκου το «Κι εγώ που έλεγα», το οποίο μου τράβηξε κι εμένα την προσοχή, στις πρώτες ακροάσεις του δίσκου και ήθελα να μου πεις γιατί αυτό το τραγούδι;
Δεν υπάρχει πάντα λόγος. Είναι η αίσθηση ότι μου ταιριάζει αυτό που έχει γίνει. Και επίσης μπορώ να σου πω ότι αυτή την εβδομάδα είναι ο «Δραπέτης» το αγαπημένο μου.

Ένα δίσκο κάποιου άλλου πως σου αρέσει να τον ακούς;
Διανύουμε μια πολύ δύσκολη εποχή που έχει αλλάξει μέχρι και αυτό. Δηλαδή αν με ρώταγες πριν δέκα χρόνια θα σου έλεγα πως εγώ για να ακούσω ένα δίσκο, κλείνω τα πάντα, ανοίγω το βιβλιαράκι, διαβάζω, ακούω, ακούω ξανά. Πρώτα όλο το δίσκο, μετά αυτά που ξεχώρισα και μετά πάλι όλο το δίσκο. Και μέσα σ’ αυτά που μου τράβηξαν την προσοχή παρατηρώ ξανά και τα υπόλοιπα. Τώρα πια με τους ρυθμούς που υπάρχουν νομίζω τα πράγματα γίνονται κάπως ανάποδα. Δηλαδή όπου κι αν είμαι βάζω το τραγούδι να παίξει και αν μου τραβήξει την προσοχή κάτι γίνεται. Ξέρω πως δεν είναι σωστός αυτός ο τρόπος, αλλά είναι ο σύγχρονός μας τρόπος.

Διαβάζεις ξεχωριστά τα λόγια στα τραγούδια ή προτιμάς να αξιολογείς ένα τραγούδι ως ένα, ακούγοντας το;
Θεωρώ τον λόγο πολύ σημαντικό κομμάτι στο τραγούδι και την βασική αφορμή για να γίνει ένα τραγούδι. Είναι το σενάριο πάνω στο οποίο θα βασιστεί όλο το οικοδόμημα του τραγουδιού.

Άρα να φανταστώ ότι γράφεις πάντα πάνω σε στίχους;
Ναι, εκτός από εξαιρετικές περιπτώσεις που έχω στο μυαλό μου κάτι πολύ συγκεκριμένο που θέλω να το αποτυπώσω, αλλά συνήθως βρίσκω το στίχο πάνω στον οποίο θα μπορούσε να ταιριάξει. Δηλαδή πάλι στο στίχο καταλήγω.

Η συνεργασία σου με τον Οδυσσέα Ιωάννου αισθάνομαι πως καλύπτει κάποιες άλλες ανάγκες σου. Ενδεχομένως μια πιο λαϊκή πλευρά σου.
Ο Οδυσσέας, με τον οποίο θα συνεργαστούμε και στο δίσκο της Μελίνας Κανά, είναι ένα άλλο σύμπαν στο οποίο αισθάνομαι ότι διαχειρίζομαι άλλα κομμάτια του εαυτού μου, της διάθεσής μου και άλλα κομμάτια της καλλιτεχνικής μου έκφρασης.Τον χρειάζομαι τον Οδυσσέα, γιατί η ματιά του στον κόσμο μου δημιουργεί άλλα πράγματα από την οικειότητα που δημιουργεί στα πράγματα η ματιά του Γεράσιμου, που είναι σαν αδερφός μου και είναι σαν να τα έχω γράψει εγώ τα τραγούδια. Οπότε ο Οδυσσέας έχει μία άλλη φωνή, που με κινητοποιεί να ψάξω σε άλλους δρόμους, άλλους ήχους.

Ο ίδιος στους στίχους του προσπαθεί να περνάει όσο πιο απαρατήρητος μπορεί και δίνει χώρο στη μουσική. Εσύ πως το διαχειρίζεσαι αυτό;
Εγώ θεωρώ πως το τραγούδι είναι σαν ένα οικοδόμημα, το οποίο πρέπει να είναι σε μια απόλυτη ισορροπία και να μην πέσει. Δεν μπορεί να έχει σαθρά θεμέλια, ούτε να έχει πολύ βαρύ κτίριο, ούτε πολύ κόσμο να κατοικεί μέσα. Πρέπει να είναι όλα ρυθμισμένα. Ας πούμε δεν θα έκανα ποτέ ένα τραγούδι με πολύ καλή μουσική, αλλά κακούς στίχους ή μέτρια ερμηνεία, με σκοπό να αναδειχθώ. Δηλαδή εγώ ποτέ δεν πίστευα στους μέτριους ερμηνευτές. Είναι αρρώστια του κομπλεξικού ο μέτριος ερμηνευτής.

Ναι, αν κάποιος δεν έχει κάτι να φοβηθεί δεν έχει λόγο να θέλει μέτριους συνεργάτες.
Και άμα είναι και λίγο έξυπνος καταλαβαίνει ότι χρειάζεται ανθρώπους που θα τον πάνε μπροστά.

Θέλω να σταθώ σε ένα τραγούδι, που ήταν στο δίσκο του Βασίλη, «Τα Χέρια», το οποίο, εγώ, όταν το πρωτοάκουσα θεωρούσα πως θα είναι η επιτυχία του δίσκου. Νιώθω ότι αυτό το τραγούδι αξίζει μια επανεκτέλεση -προσωπικά θα επέλεγα τη Γιώτα Νέγκα- γιατί νομίζω πως αδικήθηκε την πρώτη φορά. Φυσικά όχι ότι δεν το είπε καλά ο Βασίλης. Απλά λόγω ύφους δεν πήρε αυτό που του άξιζε.
Γενικά, πια αυτό θα συμβαίνει. Δηλαδή θα υπάρχουν τραγούδια που είχαν όλα τα φόντα, αλλά λόγω χρόνου δεν θα ακουστούν όσο τους άξιζε. Δηλαδή αν ο δίσκος κυκλοφορούσε λίγα χρόνια πριν θα είχε πιο μεγάλη ανταπόκριση. Γιατί είναι ένας δίσκος που έχει πολύ ωραία τραγούδια. Και γιατί είναι και ο Βασίλης σε πολύ μεγάλη φόρμα. Ας πούμε αυτός ο δίσκος έχει ένα από τα αγαπημένα τραγούδια που έχω γράψει ποτέ, τις Προσευχές, που το καημένο δεν έχει ελπίδα να ακουστεί.

Αναφέρθηκες νωρίτερα στο δίσκο με την Μελίνα Κανά, που ετοιμάζεις. Πες μου πιο αναλυτικά για αυτή τη συνεργασία.
Είναι ακόμα στην διαδικασία γραψίματος. Κάποιοι στίχοι ανήκουν στον Οδυσσέα Ιωάννου, κάποιοι ανήκουν στην Λιζέτα Καλημέρη, την αδελφή της Μελίνας Κανά και σίγουρα θα συμμετέχει και η Λήδα Ρουμάνη. Είναι πολύ χαρούμενος για αυτή την συνεργασία γιατί αισθάνομαι πως με τη Μελίνα έχουμε να πούμε κάτι.

Πότε να περιμένουμε αυτό το δίσκο;
Επειδή όπως σου είπα ακόμα τα τραγούδια γράφονται, δεν ξέρουμε. Πιθανότητα μέσα στην άνοιξη.

Με τη Νατάσσα και το Γεράσιμο τι ετοιμάζετε;
Την παράσταση «Εν Λευκώ», που περιλαμβάνει τρεις συναυλίες στο Piraeus Academy. Αυτό σημαίνει πολλά για εμάς. Πέρα που το Εν Λευκώ είναι το τραγούδι της ζωής μας θέλαμε να δείξουμε πως μετά από μια περιπλάνηση, που κάναμε όλοι μας, θέλουμε να γυρίζουμε σπίτι μας. Να επιστρέφουμε στην ρίζα μας. Τα τραγούδια μας και το ρεπερτόριο μας, για εμένα, είναι το σπίτι μας.

Ετοιμάζετε και κάτι δισκογραφικά;
Αυτό είναι ακόμα πιο περίπλοκο. Γράφουμε και σβήνουμε συνέχεια, με το Γεράσιμο. Έχουν προκύψει πράγματα που εγώ ανυπομονώ να βγουν. Απ' την άλλη πρέπει να συγκρατηθώ γιατί έχουμε υποσχεθεί στους εαυτούς μας ότι θα υπάρχει λόγος που θα γίνεται και όχι απλά για να ανανεώσουμε τη σχέση μας με το κοινό. Ότι δηλαδή θα έχουμε να πούμε κάτι.

Αυτό το οποίο λέμε, ότι το έργο πρέπει να διαχωρίζεται από τον δημιουργό είναι κάτι το οποίο ισχύει ή είναι μια δική μας εφεύρεση ώστε να αντέξουμε το γεγονός ότι ο καλλιτέχνης που θαυμάζουμε δεν είναι αυτό που θα θέλαμε να είναι;
Αυτή είναι μια πολύ μεγάλη κουβέντα και δυστυχώς δεν σου έχω και εγώ κάποια ξεκάθαρη απάντηση. Την μία μέρα μπορώ να σου πω ότι πρέπει να τα αξιολογούμε ως ένα, την άλλη ότι όσο και κτήνος να είναι κάποιος τον θαυμάζω. Δεν υπάρχει ξεκάθαρη απάντηση. Τουλάχιστον στις περιπτώσεις που δεν ξεπερνούν κάποια όρια.

Θα ήθελες να γράφεις μέχρι τα βαθιά γεράματα ή όσο θα έχεις να πεις κάτι;
Θα ήθελα να καταλάβω πότε πρέπει να βάλω την τέλεια. Να είμαι παρών σε αυτή την απόφαση. Να μην παρασυρθώ.

Με την Λίνα Νικολακοπούλου θα συνεργαστείς κάποια στιγμή;
Φυσικά και θα το ήθελα. Είναι μία στιχουργός που έχω ρουφήξει το έργο της.

Αναφέρω το συγκεκριμένο όνομα γιατί αισθάνομαι ότι και εσύ είσαι συνέχεια, αν μπορούμε να πούμε ότι κάποιος είναι συνέχεια κάποιου, του Σταμάτη Κραουνάκη.
Ο Σταμάτης είναι μία από τις αναφορές μου, σαφώς. Αλλά και στο Σπανό θα βρεις αναφορές μου. Αυτός δεν είναι αρκετός λόγος για να γίνει μια συνεργασία. Πρέπει να υπάρχει κάτι μεγαλύτερο που να τροφοδοτεί αυτή τη συνεργασία.

Θέμη σε ευχαριστώ πολύ!
Κι εγώ σ' ευχαριστώ