Την απάντηση δίνει ο διεθνούς φήμης συνθέτης Constantine Skourlis, στο loaded.gr
03 Μαρτίου 2020Με αφορμή την παράσταση μουσικού θεάτρου βασισμένου σε ύμνους της μεσαιωνικής συνθέτριας Hildegard von Bingen που θα παρουσιαστεί στις 4 και 5 Μαρτίου στο Μέγαρο Μουσικής.
Στην Αφροδίτη Παπακαλού
Τι ήταν αυτό που σας παρακίνησε να συνεργαστείτε στο project «Splendidissima gemma – Recomposing Hildegard»;
Η μουσική της Hildegard όπως και η προσωπικότητα της είναι τόσο διαχρονική όσο και επίκαιρη. Θεωρώ απαραίτητη την ανάδειξη μιας τέτοιας γυναικείας μορφής και μεγάλη πρόκληση την προσέγγιση της και ειδικότερα την δημιουργία ενός νέου έργου με καταλύτη αυτή. Σε ένα μεγάλο ποσοστό η σύμπραξη του παλαιού και του τώρα βρίσκεται στον πυρήνα της εργασίας μου κάνοντας την συνεργασία για το συγκεκριμένο έργο οργανική και αναπόφευκτη. Κάτι ακόμα που με παρακίνησε και μου φαίνεται ενδιαφέρον είναι η σύγκρουση μεταξύ της αιθέριας κατάστασης που θέτει η μουσική της Hildegard και του ακραίου ηλεκτρονικού ήχου. Αυτή η συνύπαρξη - σύγκρουση πάντα βρίσκει τον δρόμο της μέσα στη δουλειά μου και πάντα αποτελεί μια ευπρόσδεκτη πρόκληση.
Τι θα δούμε στην παράσταση –ή μήπως ο όρος δεν περιγράφει σωστά αυτό που ετοιμάζετε;
Θεωρώ ανούσιο να περιγράφει κανείς ένα έργο. Δημιουργεί προσδοκίες οι οποίες τείνουν να μην πληρούνται. Ένα έργο τέχνης έχει την εκάστοτε συγκεκριμένη μορφή γιατί αυτός είναι ο τρόπος που υπάρχει και επικοινωνείται. Επομένως δεν ανήκει απαραίτητα σε κατηγορίες, δεν αντικαθίσταται από κείμενο η λόγια και δεν τα χρειάζεται για να γίνει κατανοητό. Αντιθέτως έχει την δυνατότητα να είναι μια βιωματική εμπειρία μοναδική για τον καθένα. Συνεπώς το έργο μου θέλω να δρα ως αισθητηριακός καταλύτης ενεργοποιώντας όλες τις αισθήσεις του παρατηρητή. Ο ήχος σωματοποιείται και η εικόνα βιώνεται ως μέρος ενός γεγονότος.
Θα πρέπει κάποιος να είναι εξοικειωμένος με το έργο της Χίλντεγκαρντ του Μπίνγκεν για να κατανοήσει το project;
Ένα έργο τέχνης το οποίο απαιτεί εγκυκλοπαιδικές γνώσεις για να γίνει κατανοητό είναι ένα αποτυχημένο έργο. Νιώθω ότι σε κάθε μου έργο ανακαλύπτω μια νέα γλώσσα η οποία εμπεριέχει θραύσματα από αυτές που ήδη γνωρίζω αλλά ταυτόχρονα έχει και την πρόκληση της δημιουργίας, την πρόκληση να μετατρέψω κάτι χαοτικό σε κάτι συγκεκριμένο. Λέγοντας αυτά δεν είναι απαραίτητο κάποιος να έρθει γνωρίζοντας το έργο της Hildegard, θα μπορούσε να μην το έχει ακούσει ποτέ.
Από την ηλεκτρονική μουσική στους θρησκευτικούς ύμνους –πόσο εύκολο ή δύσκολο ήταν το «άλμα»;
Δεν πρόκειται περί άλματος. Αντιθέτως, η διαδικασία οδηγεί σε ένα αμάλγαμα αυτών των δύο κόσμων. Απορρίπτοντας την γραμμική αντίληψη του χρόνου μιλάμε για δυο κόσμους που είναι πάντα συνδεδεμένοι. Αν θέλετε θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι κομμάτια από το ίδιο πάζλ. Η μεγαλύτερη πρόκληση σε τέτοια εγχειρήματα είναι ίσως η δυναμική που αναπτύσσεται μεταξύ των συντελεστών, δηλαδή στην πραγματικότητα οι ανθρώπινες σχέσεις.
Μιλήστε μας λίγο για τους συνεργάτες σας στο «Splendidissima gemma – Recomposing Hildegard».
Διατηρώ μια πολύ σημαντική σχέση και συνεργασία με την σοπράνο Μάιρα Μηλολιδάκη η οποία έχει μπολιάσει τις περισσότερες δουλειές μου για σύγχρονο χορό, θέατρο αλλά και για το επερχόμενο μου album. Η Μάιρα είναι μέλος του συνόλου Canto Soave τα μέλη του οποίου είχαν και την αρχική ιδέα για την δημιουργία αυτού του έργου. Κάπου στην πορεία συναντηθήκαμε με τον σκηνοθέτη Θέμελη Γλυνάτση ο οποίος με βαθιά κατανόηση της Hildergard και ύστερα από εκτενή έρευνα προσέδωσε στο έργο μια σκηνική υπόσταση, φέρνοντας μαζί με τους δικούς του συνεργάτες μια επιπλέον διάσταση.
Photo credits by Georg Gatsas
Περισσότερα ΕΔΩ
