Οι Opera Chaotique γράφουν στο loaded.gr με αφορμή το τραγούδι τους «Αποδομητικά Πουλιά»
30 Απριλίου 2020Πριν λίγες ημέρες οι Opera Chaotique, παρουσίασαν τη διασκευή του τραγουδιού των Λουίζα Δολόξα, Χάρη Ζόφου-Σταυρακάκη και Αλίνας Αντωνίου το οποίο θα περιλαμβάνεται στο νέο τους δίσκο με τίτλο «Στων Διακαμένων σας Χειλιών την Άκρη» που θα κυκλοφορήσει από το Ogdoo Music Group.
Με αφορμή τη νέα κυκλοφορία, το συγκρότημα του Γιώργου Τζιουβάρα, φωνή/αφήγηση/πιάνο και του Χρήστου Κουτσογιάννη στα ντραμς, μας χαρίζει μια σουρεάλ ανάλυση του τραγουδιού «Αποδομητικά Πουλιά».
«Έλα ν’ αγαπηθούμε σε πεδιάδες ανάλυσης μηδενικής…»
Ποιος άραγε δεν χάθηκε σε έναν κυκεώνα υπερανάλυσης των συναισθημάτων του; Ποιον δεν τον βρήκε το ξημέρωμα συζητώντας με το ταίρι του για πράγματα ανάρμοστα, ή όχι; Πώς θα ήταν αν απλά αγαπούσαμε δίχως να αναλύουμε τους λόγους;
«…χωρίς το στίγμα της ντροπής των μικροαστικών των ενοχών μας…»
Νιώθουμε ΝΤΡΟΠΗ και ΕΝΟΧΕΣ για τις αμαρτίες μας και μάρτυρας μας ο Διάολος, έχουμε πέσει σε πολλές (συμπεριλαμβανομένων και των 7 θανάσιμων, προπάντων αυτό του Ασμοδαίου!!!).
Τι κρίμα που συχνά νιώθουμε έτσι για λάθος λόγους και ίσως για λάθος ανθρώπους!!
Αν σκεφτείς βέβαια ότι δεν υπάρχει σωστό και λάθος, τότε έχεις μπροστά σου ξεκάθαρη την απάντηση. Και φυσικά δεν έχει καμία σημασία ποια ήταν η ερώτηση.
«Έλα ν’ αγαπηθούμε στις παρυφές της ηθικής…»
Κάποτε, πριν “αποδομήσουμε” εις τους ουρανούς, θα δώσουμε λόγο άραγε για ό,τι ανήθικο έχουμε κάνει;
«Αποδομητικά πουλιά θα πει αγάπη στο περίπου, κι αν έψαχνες το ακριβώς κουκλίτσα μου διαφωτισμός…»
Θα υπερασπιστούμε μέχρι θανάτου το δικαίωμα όποιας κουκλίτσας ψάχνει το ακριβώς, κι ας μη διαφωνούμε μαζί της. Η αποδόμηση «παίζει» πολύ στις μέρες μας, η αγάπη όμως, είναι πράγματι το ζητούμενο; Μάλλον στο περίπου…
«…έλα ν’ αγαπηθούμε αλλά όχι και πάρα πολύ…»
Για άλλους η αγάπη έρχεται μια φορά στη ζωή τους, για μας τόσες πολλές που είναι ύποπτο, αν όχι σατανικό, το ότι δεν έχει υπάρξει ούτε μία που ανταποκρίθηκε!! Φανταζόμαστε τους εαυτούς μας, αν σπάσει ο διάολος το ποδάρι του και έρθει η στιγμή αυτή, να ξεστομίζουμε αυτό το «ΟΧΙ ΚΑΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ».
Και τότε επανέρχονται ξανά στο φως, η ντροπή και οι ενοχές.
«…Έλα ν’ αγαπηθούμε, στο κλείσιμο μιας εποχής…»
Ζούμε πρωτόγνωρες εμπειρίες για την γενιά μας, μια γενιά ευνοημένη από τις παγκόσμιες συνθήκες. Τώρα πια, θα προσαρμόσουμε τις ανάγκες μας σε μια νέα εποχή. Είναι όμως η αγάπη ανάγκη; Τα συμπεράσματα δικά σας.
