Ακολουθήστε μας στο Google news
Παρά τις αρνητικές κριτικές για την μουσική του, το Black Sabbath πήγε στο Νο 8 της Βρετανίας και στο Νο 23 στην Αμερική (στην οποία κυκλοφόρησε του Ιούλιο του 1970).
Πριν από μερικούς μήνες, μέσα από αυτή εδώ την στήλη, είχαμε γράψει για τις σπουδαίες deluxe επανακυκλοφορίες των δίσκων των SABBATH. Το Black Sabbath φυσικά και είναι απαραίτητο για κάθε σοβαρή rock δισκοθήκη, μάλιστα το περιοδικό Rolling Stone στο τεύχος τις 11ης Δεκεμβρίου του 2003 που δημοσίευσε τα 500 καλύτερα albums όλων των εποχών το είχε στην θέση 241.
Σε αυτή την λίστα υπήρχαν επίσης και τα Paranoid (Νο130) και Master Of Reality (Νο 298) των ιδίων. Η μουσική της μπάντας αποτελούσε κύρια επιρροή για κάθε
μουσικό παρακλάδι του σκληρού ήχου από τα μέσα των 70's και μετά.
Ας περάσουμε όμως στα καινούργια albums, που σιγά σιγά αρχίζουν να κυκλοφορούν.
Οι OVERKILL είναι ένα σχήμα που ξεκίνησε από το New Jersey στις αρχές των 80's και εντάχθηκαν και αυτοί στο thrash metal ιδίωμα που ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας εκείνης.
Στην δεκαετία του '80 δημιούργησαν εξαιρετικούς δίσκους που έμειναν κλασικοί στον χώρο του thrash metal, στα 90's κράτησαν παρά το πείσμα των καιρών εκείνων τον ήχο τους και (σε αντίθεση με πολλούς άλλους) δεν τα έβαλαν κάτω ούτε απουσίασαν ούτε μια στιγμή από την δισκογραφία.
Στα 00's συνέχισαν παρά τις συχνές αλλαγές σε δισκογραφικές εταιρίες να κυκλοφορούν αξιόλογους δίσκους και φέτος, μπαίνοντας στην τέταρτη δεκαετία τους, επιστρέφουν με μια νέα κυκλοφορία που έχει τίτλο Ironbound.
Προσωπικά θα έλεγα ότι αποτελεί έναν από τους καλύτερους δίσκους για την μπάντα εδώ και πολλά χρόνια, ίσως ότι καλύτερο από το Horrorscope του 1991 και μετά.
Τα αυθεντικά μέλη (D.D Verni στο μπάσο και Bobby "Blitz" Ellsworth) είναι υπεύθυνα για την μουσική της μπάντας, μάλιστα ο Bobby είναι και τρομερό άτομο.
Τον είχα συναντήσει στην Γερμανία, στο Wacken festival το 2007 και τον πλησίασα για μια φωτογραφία. Όταν του συστήθηκα και του ανέφερα την τρομερή συναυλία τους στο Ρόδον του 2003, θυμόταν πολλά πράγματα από εκείνη την βραδιά και κάτι ακόμα που εγώ δεν θυμόμουν.
Ότι έπαιζαν μαζί με τους DESTRUCTION εκείνη την βραδιά!
Ωραίος τύπος με φοβερό χιούμορ επίσης.
Όσοι έχετε δει το ντοκιμαντέρ για το thrash "Get Thrashed" πριν από δύο χρόνια, ίσως θυμάστε τα εύστοχα σχόλια του Bobby σε αυτό.
Το Ironbound είναι ένας δίσκος που περιέχει μερικά εξαιρετικά thrash metal κομμάτια, και σε αυτό το είδος σίγουρα είναι ότι καλύτερο κυκλοφορεί αυτήν την εποχή. Οι γερόλυκοι του thrash παραδίδουν σεμινάρια σοβαρού thrash metal, ένας δίσκος που έρχεται σε μια εποχή αναβίωσης του είδους, μπορεί επίσης να διδάξει πολλά πράγματα στους πολυπληθείς νεόκοπους thrashers που υπάρχουν εκεί έξω τα τελευταία χρόνια.
Από τις πρώτες κυκλοφορίες του νέου έτους είναι και το καινούργιο album των Ουαλλών LOSTPROPHETS που έχει τίτλο The Betrayed και επιστρέφουν μετά από 4 χρόνια αποχής.
Οι LOSTPROPHETS είναι από τις λίγες μπάντες της προηγούμενης δεκαετίας που οι δίσκοι τους καταφέρνουν να έχουν επιτυχία και στην Αμερική.
Με τον τέταρτο κατά σειρά δίσκο τους που διαδέχεται το Liberation Transmission του 2006, το συγκρότημα αντιμετώπισε πολλά προβλήματα, γεγονός που καθυστέρησε και την τελική του κυκλοφορία.
Τι συνέβη όμως.. Στις αρχές του 2008, και ενώ είχαν ολοκληρώσει αρκετά νέα κομμάτια και είχαν δαπανήσει χιλιάδες δολάρια για τις ηχογραφήσεις, το αποτέλεσμα δεν ήταν το επιθυμητό και αποφάσισαν να διαγράψουν όλες τις συνθέσεις. Επόμενο βήμα, η συνεργασία με τον παραγωγό των METALLICA, Bob Rock (o οποίος είχε κάνει επίσης την παραγωγή στο Liberation Transmission) αλλά μετά από 10 ημέρες συνεργασίας, αποφάσισαν ότι δεν ήταν αυτό που ήθελαν (και πάλι). Τελικά αποφάσισαν να αναθέσουν στον μπασίστα τους Stuart Richardson την δουλειά, μιας και είχε τις κατάλληλες γνώσεις πάνω στο θέμα των ηχογραφήσεων, και όλα τελικά πήγαν μια χαρά με αποτέλεσμα να βρει ο δίσκος τον δρόμο για την αγορά.
Αυτό που είναι σίγουρό είναι ότι το album είναι εξαιρετικό, σίγουρα ο καλύτερος δίσκος της μπάντας μετά το εξαιρετικό ντεμπούτο τους. Αν θέλετε μια αξιολόγηση, το "Start something" ήταν μέτριο, ενώ στο Liberation Transmission τα πράγματα ήταν καλύτερα.
Μου αρέσουν πολύ σαν σχήμα και ας έχουν αλλάξει από τις μέρες του The fakesoundof progress, τότε που η μπάντα ήταν full στις FAITH NO MORE επιρροές και πραγματικά ήταν κάτι το νέο την εποχή εκείνη για την Βρετανία.
Τους παρακολουθώ λοιπόν από τις πρώτες κιόλας ημέρες τους, ένας λόγος επίσης που τους συμπαθώ ιδιαίτερα είναι ότι μαζί τους έκανα την πρώτη μου συνέντευξη ever (Μάρτιος 2002), την εποχή του ντεμπούτου τους, για λογαριασμό του babylon.gr που γράφαμε τότε! Ωραίες εποχές!!
Στο The Betrayed, έχω την αίσθηση ότι οι LOSTPROPHETS έχουν καταφέρει να ενσωματώσουν στα κομμάτια τους όλες αυτές τις επιρροές, παλιές και νέες, και το έχουν κάνει με έναν τρόπο που το κάθε κομμάτι είναι διαφορετικό από το άλλο. Και τα 11 κομμάτια του δίσκου είναι ένα κι ένα, και ακούγοντας το νοιώθεις να κυλά ο δίσκος σαν σύνολο, χωρίς fillers.
Το repeat στο cd- player είναι αναμενόμενη κίνηση.
Συγχαρητήρια boys, καταφέρατε να με ξανακερδίσετε με το The Betrayed.
ΥΓ: Ο ΑΠΙΣΤΕΥΤΟΣ drummer που είδαμε το καλοκαίρι να κάθεται πίσω από το drum kit των NINE INCH NAILS, δεν ήταν άλλος από τον Ilan Rubin, πρώην Lostprophets το παλικάρι.
Αυτά τα ολίγα, τα λέμε την επόμενη εβδομάδα. Take care!
Ακριβώς πριν από 40 χρόνια, συγκεκριμένα στις 13 Φεβρουαρίου του 1970 κυκλοφόρησε στην Βρετανία, ο πρώτος ομώνυμος δίσκος των BLACK SABBATH.
12 Φεβρουαρίου 2010Ακριβώς πριν από 40 χρόνια, συγκεκριμένα στις 13 Φεβρουαρίου του 1970 κυκλοφόρησε στην Βρετανία, ο πρώτος ομώνυμος δίσκος των BLACK SABBATH. Ο δίσκος δεν έλαβε και πολύ θετικές αντιδράσεις από τους μουσικοκριτικούς της εποχής, προφανώς σοκαρίσθηκαν τόσο από την μουσική όσο και από το image της μπάντας, αλλά έμελλε να αποτελέσει τον ακρογωνιαίο λίθο για την δημιουργία ενός μουσικού είδους που θα ονομαζόταν από εδώ και στο εξής heavy metal.Παρά τις αρνητικές κριτικές για την μουσική του, το Black Sabbath πήγε στο Νο 8 της Βρετανίας και στο Νο 23 στην Αμερική (στην οποία κυκλοφόρησε του Ιούλιο του 1970).
Πριν από μερικούς μήνες, μέσα από αυτή εδώ την στήλη, είχαμε γράψει για τις σπουδαίες deluxe επανακυκλοφορίες των δίσκων των SABBATH. Το Black Sabbath φυσικά και είναι απαραίτητο για κάθε σοβαρή rock δισκοθήκη, μάλιστα το περιοδικό Rolling Stone στο τεύχος τις 11ης Δεκεμβρίου του 2003 που δημοσίευσε τα 500 καλύτερα albums όλων των εποχών το είχε στην θέση 241.
Σε αυτή την λίστα υπήρχαν επίσης και τα Paranoid (Νο130) και Master Of Reality (Νο 298) των ιδίων. Η μουσική της μπάντας αποτελούσε κύρια επιρροή για κάθε
μουσικό παρακλάδι του σκληρού ήχου από τα μέσα των 70's και μετά.
Ας περάσουμε όμως στα καινούργια albums, που σιγά σιγά αρχίζουν να κυκλοφορούν.
Οι OVERKILL είναι ένα σχήμα που ξεκίνησε από το New Jersey στις αρχές των 80's και εντάχθηκαν και αυτοί στο thrash metal ιδίωμα που ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας εκείνης. Στην δεκαετία του '80 δημιούργησαν εξαιρετικούς δίσκους που έμειναν κλασικοί στον χώρο του thrash metal, στα 90's κράτησαν παρά το πείσμα των καιρών εκείνων τον ήχο τους και (σε αντίθεση με πολλούς άλλους) δεν τα έβαλαν κάτω ούτε απουσίασαν ούτε μια στιγμή από την δισκογραφία.
Στα 00's συνέχισαν παρά τις συχνές αλλαγές σε δισκογραφικές εταιρίες να κυκλοφορούν αξιόλογους δίσκους και φέτος, μπαίνοντας στην τέταρτη δεκαετία τους, επιστρέφουν με μια νέα κυκλοφορία που έχει τίτλο Ironbound.
Προσωπικά θα έλεγα ότι αποτελεί έναν από τους καλύτερους δίσκους για την μπάντα εδώ και πολλά χρόνια, ίσως ότι καλύτερο από το Horrorscope του 1991 και μετά.
Τα αυθεντικά μέλη (D.D Verni στο μπάσο και Bobby "Blitz" Ellsworth) είναι υπεύθυνα για την μουσική της μπάντας, μάλιστα ο Bobby είναι και τρομερό άτομο.
Τον είχα συναντήσει στην Γερμανία, στο Wacken festival το 2007 και τον πλησίασα για μια φωτογραφία. Όταν του συστήθηκα και του ανέφερα την τρομερή συναυλία τους στο Ρόδον του 2003, θυμόταν πολλά πράγματα από εκείνη την βραδιά και κάτι ακόμα που εγώ δεν θυμόμουν.
Ότι έπαιζαν μαζί με τους DESTRUCTION εκείνη την βραδιά!
Ωραίος τύπος με φοβερό χιούμορ επίσης.
Όσοι έχετε δει το ντοκιμαντέρ για το thrash "Get Thrashed" πριν από δύο χρόνια, ίσως θυμάστε τα εύστοχα σχόλια του Bobby σε αυτό.
Το Ironbound είναι ένας δίσκος που περιέχει μερικά εξαιρετικά thrash metal κομμάτια, και σε αυτό το είδος σίγουρα είναι ότι καλύτερο κυκλοφορεί αυτήν την εποχή. Οι γερόλυκοι του thrash παραδίδουν σεμινάρια σοβαρού thrash metal, ένας δίσκος που έρχεται σε μια εποχή αναβίωσης του είδους, μπορεί επίσης να διδάξει πολλά πράγματα στους πολυπληθείς νεόκοπους thrashers που υπάρχουν εκεί έξω τα τελευταία χρόνια. Από τις πρώτες κυκλοφορίες του νέου έτους είναι και το καινούργιο album των Ουαλλών LOSTPROPHETS που έχει τίτλο The Betrayed και επιστρέφουν μετά από 4 χρόνια αποχής.Οι LOSTPROPHETS είναι από τις λίγες μπάντες της προηγούμενης δεκαετίας που οι δίσκοι τους καταφέρνουν να έχουν επιτυχία και στην Αμερική.
Με τον τέταρτο κατά σειρά δίσκο τους που διαδέχεται το Liberation Transmission του 2006, το συγκρότημα αντιμετώπισε πολλά προβλήματα, γεγονός που καθυστέρησε και την τελική του κυκλοφορία.
Τι συνέβη όμως.. Στις αρχές του 2008, και ενώ είχαν ολοκληρώσει αρκετά νέα κομμάτια και είχαν δαπανήσει χιλιάδες δολάρια για τις ηχογραφήσεις, το αποτέλεσμα δεν ήταν το επιθυμητό και αποφάσισαν να διαγράψουν όλες τις συνθέσεις. Επόμενο βήμα, η συνεργασία με τον παραγωγό των METALLICA, Bob Rock (o οποίος είχε κάνει επίσης την παραγωγή στο Liberation Transmission) αλλά μετά από 10 ημέρες συνεργασίας, αποφάσισαν ότι δεν ήταν αυτό που ήθελαν (και πάλι). Τελικά αποφάσισαν να αναθέσουν στον μπασίστα τους Stuart Richardson την δουλειά, μιας και είχε τις κατάλληλες γνώσεις πάνω στο θέμα των ηχογραφήσεων, και όλα τελικά πήγαν μια χαρά με αποτέλεσμα να βρει ο δίσκος τον δρόμο για την αγορά.
Αυτό που είναι σίγουρό είναι ότι το album είναι εξαιρετικό, σίγουρα ο καλύτερος δίσκος της μπάντας μετά το εξαιρετικό ντεμπούτο τους. Αν θέλετε μια αξιολόγηση, το "Start something" ήταν μέτριο, ενώ στο Liberation Transmission τα πράγματα ήταν καλύτερα.
Μου αρέσουν πολύ σαν σχήμα και ας έχουν αλλάξει από τις μέρες του The fakesoundof progress, τότε που η μπάντα ήταν full στις FAITH NO MORE επιρροές και πραγματικά ήταν κάτι το νέο την εποχή εκείνη για την Βρετανία.
Τους παρακολουθώ λοιπόν από τις πρώτες κιόλας ημέρες τους, ένας λόγος επίσης που τους συμπαθώ ιδιαίτερα είναι ότι μαζί τους έκανα την πρώτη μου συνέντευξη ever (Μάρτιος 2002), την εποχή του ντεμπούτου τους, για λογαριασμό του babylon.gr που γράφαμε τότε! Ωραίες εποχές!!
Στο The Betrayed, έχω την αίσθηση ότι οι LOSTPROPHETS έχουν καταφέρει να ενσωματώσουν στα κομμάτια τους όλες αυτές τις επιρροές, παλιές και νέες, και το έχουν κάνει με έναν τρόπο που το κάθε κομμάτι είναι διαφορετικό από το άλλο. Και τα 11 κομμάτια του δίσκου είναι ένα κι ένα, και ακούγοντας το νοιώθεις να κυλά ο δίσκος σαν σύνολο, χωρίς fillers. Το repeat στο cd- player είναι αναμενόμενη κίνηση.
Συγχαρητήρια boys, καταφέρατε να με ξανακερδίσετε με το The Betrayed.
ΥΓ: Ο ΑΠΙΣΤΕΥΤΟΣ drummer που είδαμε το καλοκαίρι να κάθεται πίσω από το drum kit των NINE INCH NAILS, δεν ήταν άλλος από τον Ilan Rubin, πρώην Lostprophets το παλικάρι.
Αυτά τα ολίγα, τα λέμε την επόμενη εβδομάδα. Take care!
