Ακολουθήστε μας στο Google news
Σαφώς θα ακούσεις Χατζιδάκι ή Ξυλούρη ή Μαρκόπουλο που δεν θα βρεις πουθενά αλλού, αλλά για να τους πετύχεις θα πρέπει να σου έχει κληρώσει το λαχείο. Η έλλειψη του παλιού – καλού ρεπερτορίου έγινε σταδιακά και οφείλεται, πρώτον, στην λήξη συνεργασιών με παραγωγούς που ήξεραν το σύνολο του ρεπερτορίου και, δεύτερον, την επιβολή παραγωγών οι οποίοι με το ζόρι μπορούν να διαχειριστούν την τελευταία 20ετία. Έφυγαν δηλαδή άνθρωποι με προσωπικότητα (Λάμπρος Λιάβας, Δέσποινα Μαυρογένη, Δημήτρης Χατζόπουλος, Νίκος Μωραϊτης…) για να αντικατασταθούν με ανθρώπους τζουκ μποξ.
Ευτυχώς που παραμένουν από την παλιά καλή εποχή και οι: Οδυσσέας Ιωάννου, Ξενοφώντας Ραράκος, Κώστας Θωμαϊδης, Διονυσία Μπάκα οπότε στις εκπομπές τους ακούς «ψαγμένα» τραγούδια. Κι ευτυχώς που από την καινούργια φουρνιά την κατάσταση σώζουν ο Χρήστος Παπαμιχάλης και ο Δημήτρης Βραχνός. Και κρίμα που τα Σαββατοκύριακα δεν μπορούν να σε κρατήσουν στην ίδια συχνότητα κυρίως αν «πέσεις» πάνω στον Βασίλη Κριμπά που επαναλαμβάνει συνεχώς τα ίδια συμπτώματα παλιμπαιδισμού (αυτός ο μικρός ακροατής Ιάσονας σύνταξη θα πάρει από την εκπομπή) απευθυνόμενος στην παρεούλα του. Ή, στην Όλγα Λασκαράτου, η οποία ενώ παίζει εξαιρετικές μουσικές, δεν έχει καθόλου μέτρο στο λόγο της.
Ο Μελωδία του 2010 σου δίνει την εντύπωση ότι ενώ έχει ξεχάσει ένα μεγάλο μέρος του ρεπερτορίου του δεν έχει ανακαλύψει ένα άλλο σημαντικό περιβάλλον μουσικής. Ούτε νέες τάσεις ακούς (πλην του Παπαμιχάλη), ούτε εναλλακτικά ακούσματα. Απ την άλλη νιώθεις πως θεοποιούνται καλλιτέχνες των οποίων η αντίστοιχη επιρροή στην κοινωνία είναι ανύπαρκτη. Υπάρχει όλο και περισσότερο η αίσθηση ενός εφησυχασμού στις δεδομένες προσωπικές σχέσεις. Σαφώς δεν υπάρχει η αθωότητα των πρώτων χρόνων, και δεν θα μπορούσε άλλωστε, άλλο όμως η έλλειψη αθωότητας κι άλλο η μονομέρεια. Παρ ότι ο σταθμός κάνει χρήση του μίνιμουμ των δυνατοτήτων του (μη ξεχνάμε ότι το έντεχνο παραμένει πολύ ισχυρό αφού η άλλη πλευρά του τραγουδιού δεν βγάζει πια σουξέ), ξέρεις πως αν συντονιστείς σε αυτή την συχνότητα θα ακούσεις μουσική που δεν σε προσβάλλει και αν είσαι τυχερός θα ακούσεις πολύ καλή μουσική.
Ο Μελωδία σήμερα φαίνεται πως τρέχει πίσω απ τον Δίεση, πως αλλιώς να εξηγήσει κανείς τα τόσα ξένα κομμάτια, ενώ ήταν ο σταθμός – ηγέτης του έντεχνου τραγουδιού. Μην ξεχνάμε πως με ευφυή τρόπο κυριάρχησε σε μια εποχή που ο Φοίβος και ο Καρβέλας ήταν στην πρώτη γραμμή και δεν κατάφερε να κρατήσει την επιρροή του σε εποχές, όπως τώρα, που το εμπορικό δεν υπάρχει. Ο Μελωδία νίκησε, στο παρελθόν, δύσκολες μάχες (προφανώς γιατί ήταν στο τιμόνι του ο Γιώργος Θαλασσινός) και φαίνεται να τις χάνει σήμερα που οι άνεμοι είναι ούριοι.
Ο Μελωδία σήμερα φαίνεται πως τρέχει πίσω απ τον Δίεση, πως αλλιώς να εξηγήσει κανείς τα τόσα ξένα κομμάτια, ενώ ήταν ο σταθμός – ηγέτης του έντεχνου τραγουδιού. Μην ξεχνάμε πως με ευφυή τρόπο κυριάρχησε σε μια εποχή που ο Φοίβος και ο Καρβέλας ήταν στην πρώτη γραμμή και δεν κατάφερε να κρατήσει την επιρροή του σε εποχές, όπως τώρα, που το εμπορικό δεν υπάρχει.
18 Φεβρουαρίου 2010Ο Μελωδία στους 99,2 είναι μια ολόκληρη ιστορία στην μπάντα των FM. Ήταν ο μουσικός σταθμός που είχε ένα πολύ ισχυρό χαρτί στα… πικ απ του. Την ώρα που οι άλλοι έπαιζαν τις επιτυχίες του τελευταίου εξαμήνου, εκείνος είχε να διαχειριστεί ένα τεράστιο υλικό 50 χρόνων ελληνικού τραγουδιού. Το υλικό των 30 χρόνων από αυτά τα 50 δεν θα τα ακούσεις στον Μελωδία σήμερα. Γιατί; Γιατί πλέον είναι ένας σταθμός που έχει ξεχάσει τη βάση του ρεπερτορίου του και την θυμάται μόνο για λόγους αναμνησιολογικούς.Σαφώς θα ακούσεις Χατζιδάκι ή Ξυλούρη ή Μαρκόπουλο που δεν θα βρεις πουθενά αλλού, αλλά για να τους πετύχεις θα πρέπει να σου έχει κληρώσει το λαχείο. Η έλλειψη του παλιού – καλού ρεπερτορίου έγινε σταδιακά και οφείλεται, πρώτον, στην λήξη συνεργασιών με παραγωγούς που ήξεραν το σύνολο του ρεπερτορίου και, δεύτερον, την επιβολή παραγωγών οι οποίοι με το ζόρι μπορούν να διαχειριστούν την τελευταία 20ετία. Έφυγαν δηλαδή άνθρωποι με προσωπικότητα (Λάμπρος Λιάβας, Δέσποινα Μαυρογένη, Δημήτρης Χατζόπουλος, Νίκος Μωραϊτης…) για να αντικατασταθούν με ανθρώπους τζουκ μποξ. Ευτυχώς που παραμένουν από την παλιά καλή εποχή και οι: Οδυσσέας Ιωάννου, Ξενοφώντας Ραράκος, Κώστας Θωμαϊδης, Διονυσία Μπάκα οπότε στις εκπομπές τους ακούς «ψαγμένα» τραγούδια. Κι ευτυχώς που από την καινούργια φουρνιά την κατάσταση σώζουν ο Χρήστος Παπαμιχάλης και ο Δημήτρης Βραχνός. Και κρίμα που τα Σαββατοκύριακα δεν μπορούν να σε κρατήσουν στην ίδια συχνότητα κυρίως αν «πέσεις» πάνω στον Βασίλη Κριμπά που επαναλαμβάνει συνεχώς τα ίδια συμπτώματα παλιμπαιδισμού (αυτός ο μικρός ακροατής Ιάσονας σύνταξη θα πάρει από την εκπομπή) απευθυνόμενος στην παρεούλα του. Ή, στην Όλγα Λασκαράτου, η οποία ενώ παίζει εξαιρετικές μουσικές, δεν έχει καθόλου μέτρο στο λόγο της.
Ο Μελωδία του 2010 σου δίνει την εντύπωση ότι ενώ έχει ξεχάσει ένα μεγάλο μέρος του ρεπερτορίου του δεν έχει ανακαλύψει ένα άλλο σημαντικό περιβάλλον μουσικής. Ούτε νέες τάσεις ακούς (πλην του Παπαμιχάλη), ούτε εναλλακτικά ακούσματα. Απ την άλλη νιώθεις πως θεοποιούνται καλλιτέχνες των οποίων η αντίστοιχη επιρροή στην κοινωνία είναι ανύπαρκτη. Υπάρχει όλο και περισσότερο η αίσθηση ενός εφησυχασμού στις δεδομένες προσωπικές σχέσεις. Σαφώς δεν υπάρχει η αθωότητα των πρώτων χρόνων, και δεν θα μπορούσε άλλωστε, άλλο όμως η έλλειψη αθωότητας κι άλλο η μονομέρεια. Παρ ότι ο σταθμός κάνει χρήση του μίνιμουμ των δυνατοτήτων του (μη ξεχνάμε ότι το έντεχνο παραμένει πολύ ισχυρό αφού η άλλη πλευρά του τραγουδιού δεν βγάζει πια σουξέ), ξέρεις πως αν συντονιστείς σε αυτή την συχνότητα θα ακούσεις μουσική που δεν σε προσβάλλει και αν είσαι τυχερός θα ακούσεις πολύ καλή μουσική. Ο Μελωδία σήμερα φαίνεται πως τρέχει πίσω απ τον Δίεση, πως αλλιώς να εξηγήσει κανείς τα τόσα ξένα κομμάτια, ενώ ήταν ο σταθμός – ηγέτης του έντεχνου τραγουδιού. Μην ξεχνάμε πως με ευφυή τρόπο κυριάρχησε σε μια εποχή που ο Φοίβος και ο Καρβέλας ήταν στην πρώτη γραμμή και δεν κατάφερε να κρατήσει την επιρροή του σε εποχές, όπως τώρα, που το εμπορικό δεν υπάρχει. Ο Μελωδία νίκησε, στο παρελθόν, δύσκολες μάχες (προφανώς γιατί ήταν στο τιμόνι του ο Γιώργος Θαλασσινός) και φαίνεται να τις χάνει σήμερα που οι άνεμοι είναι ούριοι.
