Ακολουθήστε μας στο Google news
- (Το Ράδιο Άρης ασφαλώς και δεν συμμετέχει στα ανωτέρω δρώμενα)
- Έχω αναφερθεί και παλιότερα στη στήλη Station To Station, που υπογράφει κάθε μήνα ο Giles Smith στο πολύ καλό (το καλύτερο αυτή τη στιγμή) μουσικό περιοδικό The Word, προσπαθώντας –με μεγάλη επιτυχία- να προσδιορίσει το ρόλο του ραδιοφώνου σε μία εποχή που πολλοί προσπαθούν να πείσουν ότι αυτό έχει δήθεν ξεπεραστεί. Στο τεύχος Φεβρουαρίου το θέμα του είναι τα ραδιοφωνικά quiz και τα –συνήθως- ευτελή δώρα που δίνους στους ακροατές τους, τους οποίους κάποιες φορές υποχρεώνουν σε κάθε άλλο παρά ευτελή «κατορθώματα». Σχολιάζεται μάλιστα πολύ εύστοχα και η τακτική πολλών Ρ/Σ να μοιράζουν φράγκα που αντιστοιχούν στη συχνότητα που εκπέμπουν. 908 ευρώ για τους ακροατές του Kiss 90.8 κ.λ.π. χαριτωμένα. Πάντα με εκνεύριζε αυτό. Θα πρέπει να κάτσω μια μέρα να συγκεντρώσω όλα τα μέχρι στιγμής τεύχη και να κάνω κάτι σαν περίληψη-σύνοψη των όσων γράφει ο Smith. Έχει ενδιαφέρον νομίζω.
- Περί του επερχόμενου Σαββατοκύριακου της Λιλιπούπολης, που θα μας έρθει από παντού, σας προετοίμασε και ο Κανελλόπουλος. Την Δευτέρα το πρωί μας βλέπω άπαντες να πηγαίνουμε στο γραφείο μουρμουρίζοντας χαζοχαρούμενα το Χοντρό Μπιζέλι... Συνιστώ πάντως να προμηθευτείτε την Καθημερινή και την επόμενη Κυριακή, καθότι η προσφορά (καλών) παιδικών CD συνεχίζεται με τον Μορμόλη , σε μουσική του Γιάννη Σπανού. Χωρίς την αίγλη της Λιλιπούπολης ασφαλώς και σχεδόν ξεχασμένο πλέον, αλλά πριν από 25-27 χρόνια που ήμασταν πιτσιρίκια αποτελούσε must άκουσμα και θεατρική παράσταση. Και στη συνέχεια ακολουθούν και διάφορα άλλα, ωστόσο δεν μου κίνησε κάτι το ενδιαφέρον ειδικά.
- Όσοι τυχόν είστε φανατικοί του Σωκράτη Μάλαμα ή του Θανάση Παπακωνσταντίνου, στο επόμενο τριήμερο ή έστω και το επόμενο Σ/Κ αν βολεύεστε, φροντίστε οπωσδήποτε να κάνετε μια βόλτα μέχρι το χωριό Κισσός στο Πήλιο. Αν δεν το ξέρετε ήδη, στην κεντρική πλατεία του χωριού, κυριολεκτικά μέσα στην αυλή της τοπικής εκκλησίας κατοικοεδρεύει το Σχολαρχείο, που τρόπον τινά αποτελεί το αποκεντρωμένο σκληροπυρηνικό fun club των παραπάνω δύο τραγουδοποιών. Στο you tube κυκλοφορεί θρυλικό video με τον Μάλαμα να τραγουδάει το Όταν Χαράζει του Παπακωνσταντίνου εντός του Σχολαρχείου...
- Ιδιοκτήτης και ψυχή του μαγαζιού ο Βασίλης, ο οποίος ούτε στιγμή –μέρα / νύχτα- δεν αφήνει στην τύχη τη μουσική που ακούγεται στο μαγαζί του. Ταγμένος στο έντεχνο και τα περί αυτού, χωρίς να αποκλείονται οι Nick Cave, Archive, Leonard Cohen και λοιπές αλλοδαπές δυνάμεις που σέβονται οι έντεχνοι. Κατά καιρούς οργανώνει σημαντικές συναυλίες, ενώ τόσο ο Σωκράτης, όσο και ο Θανάσης έχουν περάσει πολλές φορές από το μαγαζί, που αυτοπροσδιορίζεται ως καφεοινοποτείον.
- Ο Βασίλης θα πίνει μαζί σας μέχρι να ξημερώσει, θα σας διηγηθεί ιστορίες για και από τους αγαπημένους του –και φίλους του- τραγουδοποιούς, θα σας πει για μια Κυριακή των Απόκρεων που το Εξ Αδοκήτω των Άβατον δεν σταμάτησε να παίζει όλη μέρα στο μαγαζί και αν δεν σηκωθείτε να πάτε για ύπνο από μόνοι σας, αποκλείεται να σας πει «καιρός να πηγαίνετε / κλείνουμε». Ένα από τα πιο αυθεντικά μπαρ αυτή τη στιγμή σε όλη τη χώρα, που το τρέχει ένας άνθρωπος με άποψη και κυρίως με εμμονή στην άποψη του. Και αυτό σας το λέει κάποιος που σε νορμάλ φάση δεν αντέχει πάνω από δύο έντεχνα τραγούδια στη σειρά.
- Ακούσαμε και την μεγάλη ατάκα «μπαρ που δεν έχει στη δισκοθήκη του Χατζιδάκι, είναι σαν εκκλησία που δεν έχει το βιβλίο με τα ευαγγέλια». Αν έλειπε και εκείνο το εκνευριστικό τραγούδι του Δημήτρη Μητσοτάκη (των Ενδελέχεια) με τα αλλεπάλληλα «Αν....αν... σαμπουάν... κρουσάν... αν.... πιαν’»!
- Καθώς πλησιάζει –σχετικό είναι αυτό δηλαδή...- ο καιρός για το Primavera Sound 2010 συντονιζόμαστε ολοένα και περισσότερο στο Primavera Radio, που εκπέμπει μέσα από το official site του φεστιβάλ και μεταδίδει τραγούδια από όλα ανεξαιρέτως τα συγκροτήματα και τους καλλιτέχνες που έχουν ανακοινωθεί για το φετινό –ονειρικό – line up. Αν έχετε ήδη αποφασίσει να πάτε, θα πορώνεστε ολοένα και περισσότερο ακούγοντας το. Αν ακόμη το σκέφτεστε, είναι σίγουρο ότι θα ψηθείτε τελεσίδικα και θα κάνετε κι εσείς- όπως και εμείς- τις κρατήσεις σας. Στα περί Primavera Sound 10 θα επανέλθουμε αναλυτικότερα ασφαλώς.
- Σήμερα έχουμε και τη συναυλία του Μιχάλη Ρακιντζή στο Gagarin. Δεν ξέρω τι θα γίνει και τι δεν θα γίνει. Θα είμαι στη Θεσσαλονίκη την Παρασκευή το βράδυ και θα παρακολουθώ τους Herbaliser. Αλλά και Αθήνα να ήμουν, δύσκολο να τραβηχτώ στον Ρακιντζή. Ενώ το όλο πράγμα ξεκίνησε σαν μία φυσιολογική προέκταση των ετήσιων cult δρώμενων που λαμβάνουν χώρα στο συναυλιακό χώρο της Λιοσίων (το οποίο σαν ιδέα κατ’ αρχήν δεν είναι κακή), ξαφνικά μας την έκαναν γυριστή και μας παρουσιάζεται πλέον ο Ρακιντζής ως πρωτοποριακός, αδικημένος, παραγνωρισμένος, ανεξάρτητος και σπουδαίος μουσουργός. Όχι απαραίτητα με αυτή τη σειρά τα κοσμητικά επίθετα.
- Συνεντεύξεις με βαρυσήμαντο περιεχόμενο σε έγκριτα μουσικά portal και ραδιόφωνα, εκκλήσεις να αντιληφθούμε το μεγαλείο του και να μην πάμε στη συναυλία για να σπάσουμε πλάκα, αναδρομές που τον συγκρίνουν με τον Brian Eno και καταλήγουν στο ότι ο Ρακιντζής ήταν μάλλον πιο σημαντικός. Και άλλα τέτοια παράλογα που αγγίζουν τα όρια της κακοστημένης σαχλαμάρας και ούτε καν να το ευχαριστηθείς το πράγμα δεν σε αφήνουν, αν τέλος πάντων είχες την όρεξη για ολίγον τι από καριcultούρα του παρελθόντος. Ελπίζω τουλάχιστον στην επερχόμενη εμφάνιση του Νίκου Καρβέλα στον ίδιο χώρο να μας επιτραπεί να τραγουδήσουμε χωρίς τύψεις και ενοχές την σέξυ θεία Λόλα και να μην μετατραπεί σε βραδιά ποίησης και ανάγνωσης των σχετικών συλλογών του καλού δημιουργού.
- Με τη νίκη αδέλφια!
H θεωρία του χάους επιβεβαιώθηκε αυτή την εβδομάδα στο ραδιοφωνικό γίγνεσθαι της Θεσσαλονίκης. Μία νίκη της Καβάλας επί του Παναθηναϊκού είχε ως αποτέλεσμα όχι μόνο τα αθλητικά, αλλά και τα μουσικά, και τα ειδησεογραφικά ραδιόφωνα της πόλης να ζήσουν σε κλίμα έντασης, αγωνίας και ενθουσιασμού «μέρες του 1985»...
19 Φεβρουαρίου 2010H θεωρία του χάους επιβεβαιώθηκε αυτή την εβδομάδα στο ραδιοφωνικό γίγνεσθαι της Θεσσαλονίκης. Μία νίκη της Καβάλας επί του Παναθηναϊκού είχε ως αποτέλεσμα όχι μόνο τα αθλητικά, αλλά και τα μουσικά, και τα ειδησεογραφικά ραδιόφωνα της πόλης να ζήσουν σε κλίμα έντασης, αγωνίας και ενθουσιασμού «μέρες του 1985», έστω και μέχρι την Κυριακή. Για τους αδαείς θυμίζω ότι αυτή ήταν η τελευταία χρονιά κατά την οποία ο ΠΑΟΚ κατέκτησε το πρωτάθλημα Ελλάδος. Κατά τα λοιπά δεν μπορώ να περιγράψω το τι γίνεται και το τι ακούγεται. Και που να έρθει και η νίκη δηλαδή... Επιφυλάσσομαι για τότε (και αν...).- (Το Ράδιο Άρης ασφαλώς και δεν συμμετέχει στα ανωτέρω δρώμενα)
- Έχω αναφερθεί και παλιότερα στη στήλη Station To Station, που υπογράφει κάθε μήνα ο Giles Smith στο πολύ καλό (το καλύτερο αυτή τη στιγμή) μουσικό περιοδικό The Word, προσπαθώντας –με μεγάλη επιτυχία- να προσδιορίσει το ρόλο του ραδιοφώνου σε μία εποχή που πολλοί προσπαθούν να πείσουν ότι αυτό έχει δήθεν ξεπεραστεί. Στο τεύχος Φεβρουαρίου το θέμα του είναι τα ραδιοφωνικά quiz και τα –συνήθως- ευτελή δώρα που δίνους στους ακροατές τους, τους οποίους κάποιες φορές υποχρεώνουν σε κάθε άλλο παρά ευτελή «κατορθώματα». Σχολιάζεται μάλιστα πολύ εύστοχα και η τακτική πολλών Ρ/Σ να μοιράζουν φράγκα που αντιστοιχούν στη συχνότητα που εκπέμπουν. 908 ευρώ για τους ακροατές του Kiss 90.8 κ.λ.π. χαριτωμένα. Πάντα με εκνεύριζε αυτό. Θα πρέπει να κάτσω μια μέρα να συγκεντρώσω όλα τα μέχρι στιγμής τεύχη και να κάνω κάτι σαν περίληψη-σύνοψη των όσων γράφει ο Smith. Έχει ενδιαφέρον νομίζω.- Περί του επερχόμενου Σαββατοκύριακου της Λιλιπούπολης, που θα μας έρθει από παντού, σας προετοίμασε και ο Κανελλόπουλος. Την Δευτέρα το πρωί μας βλέπω άπαντες να πηγαίνουμε στο γραφείο μουρμουρίζοντας χαζοχαρούμενα το Χοντρό Μπιζέλι... Συνιστώ πάντως να προμηθευτείτε την Καθημερινή και την επόμενη Κυριακή, καθότι η προσφορά (καλών) παιδικών CD συνεχίζεται με τον Μορμόλη , σε μουσική του Γιάννη Σπανού. Χωρίς την αίγλη της Λιλιπούπολης ασφαλώς και σχεδόν ξεχασμένο πλέον, αλλά πριν από 25-27 χρόνια που ήμασταν πιτσιρίκια αποτελούσε must άκουσμα και θεατρική παράσταση. Και στη συνέχεια ακολουθούν και διάφορα άλλα, ωστόσο δεν μου κίνησε κάτι το ενδιαφέρον ειδικά.
- Όσοι τυχόν είστε φανατικοί του Σωκράτη Μάλαμα ή του Θανάση Παπακωνσταντίνου, στο επόμενο τριήμερο ή έστω και το επόμενο Σ/Κ αν βολεύεστε, φροντίστε οπωσδήποτε να κάνετε μια βόλτα μέχρι το χωριό Κισσός στο Πήλιο. Αν δεν το ξέρετε ήδη, στην κεντρική πλατεία του χωριού, κυριολεκτικά μέσα στην αυλή της τοπικής εκκλησίας κατοικοεδρεύει το Σχολαρχείο, που τρόπον τινά αποτελεί το αποκεντρωμένο σκληροπυρηνικό fun club των παραπάνω δύο τραγουδοποιών. Στο you tube κυκλοφορεί θρυλικό video με τον Μάλαμα να τραγουδάει το Όταν Χαράζει του Παπακωνσταντίνου εντός του Σχολαρχείου...- Ιδιοκτήτης και ψυχή του μαγαζιού ο Βασίλης, ο οποίος ούτε στιγμή –μέρα / νύχτα- δεν αφήνει στην τύχη τη μουσική που ακούγεται στο μαγαζί του. Ταγμένος στο έντεχνο και τα περί αυτού, χωρίς να αποκλείονται οι Nick Cave, Archive, Leonard Cohen και λοιπές αλλοδαπές δυνάμεις που σέβονται οι έντεχνοι. Κατά καιρούς οργανώνει σημαντικές συναυλίες, ενώ τόσο ο Σωκράτης, όσο και ο Θανάσης έχουν περάσει πολλές φορές από το μαγαζί, που αυτοπροσδιορίζεται ως καφεοινοποτείον.
- Ο Βασίλης θα πίνει μαζί σας μέχρι να ξημερώσει, θα σας διηγηθεί ιστορίες για και από τους αγαπημένους του –και φίλους του- τραγουδοποιούς, θα σας πει για μια Κυριακή των Απόκρεων που το Εξ Αδοκήτω των Άβατον δεν σταμάτησε να παίζει όλη μέρα στο μαγαζί και αν δεν σηκωθείτε να πάτε για ύπνο από μόνοι σας, αποκλείεται να σας πει «καιρός να πηγαίνετε / κλείνουμε». Ένα από τα πιο αυθεντικά μπαρ αυτή τη στιγμή σε όλη τη χώρα, που το τρέχει ένας άνθρωπος με άποψη και κυρίως με εμμονή στην άποψη του. Και αυτό σας το λέει κάποιος που σε νορμάλ φάση δεν αντέχει πάνω από δύο έντεχνα τραγούδια στη σειρά.
- Ακούσαμε και την μεγάλη ατάκα «μπαρ που δεν έχει στη δισκοθήκη του Χατζιδάκι, είναι σαν εκκλησία που δεν έχει το βιβλίο με τα ευαγγέλια». Αν έλειπε και εκείνο το εκνευριστικό τραγούδι του Δημήτρη Μητσοτάκη (των Ενδελέχεια) με τα αλλεπάλληλα «Αν....αν... σαμπουάν... κρουσάν... αν.... πιαν’»!
- Καθώς πλησιάζει –σχετικό είναι αυτό δηλαδή...- ο καιρός για το Primavera Sound 2010 συντονιζόμαστε ολοένα και περισσότερο στο Primavera Radio, που εκπέμπει μέσα από το official site του φεστιβάλ και μεταδίδει τραγούδια από όλα ανεξαιρέτως τα συγκροτήματα και τους καλλιτέχνες που έχουν ανακοινωθεί για το φετινό –ονειρικό – line up. Αν έχετε ήδη αποφασίσει να πάτε, θα πορώνεστε ολοένα και περισσότερο ακούγοντας το. Αν ακόμη το σκέφτεστε, είναι σίγουρο ότι θα ψηθείτε τελεσίδικα και θα κάνετε κι εσείς- όπως και εμείς- τις κρατήσεις σας. Στα περί Primavera Sound 10 θα επανέλθουμε αναλυτικότερα ασφαλώς.- Σήμερα έχουμε και τη συναυλία του Μιχάλη Ρακιντζή στο Gagarin. Δεν ξέρω τι θα γίνει και τι δεν θα γίνει. Θα είμαι στη Θεσσαλονίκη την Παρασκευή το βράδυ και θα παρακολουθώ τους Herbaliser. Αλλά και Αθήνα να ήμουν, δύσκολο να τραβηχτώ στον Ρακιντζή. Ενώ το όλο πράγμα ξεκίνησε σαν μία φυσιολογική προέκταση των ετήσιων cult δρώμενων που λαμβάνουν χώρα στο συναυλιακό χώρο της Λιοσίων (το οποίο σαν ιδέα κατ’ αρχήν δεν είναι κακή), ξαφνικά μας την έκαναν γυριστή και μας παρουσιάζεται πλέον ο Ρακιντζής ως πρωτοποριακός, αδικημένος, παραγνωρισμένος, ανεξάρτητος και σπουδαίος μουσουργός. Όχι απαραίτητα με αυτή τη σειρά τα κοσμητικά επίθετα.
- Συνεντεύξεις με βαρυσήμαντο περιεχόμενο σε έγκριτα μουσικά portal και ραδιόφωνα, εκκλήσεις να αντιληφθούμε το μεγαλείο του και να μην πάμε στη συναυλία για να σπάσουμε πλάκα, αναδρομές που τον συγκρίνουν με τον Brian Eno και καταλήγουν στο ότι ο Ρακιντζής ήταν μάλλον πιο σημαντικός. Και άλλα τέτοια παράλογα που αγγίζουν τα όρια της κακοστημένης σαχλαμάρας και ούτε καν να το ευχαριστηθείς το πράγμα δεν σε αφήνουν, αν τέλος πάντων είχες την όρεξη για ολίγον τι από καριcultούρα του παρελθόντος. Ελπίζω τουλάχιστον στην επερχόμενη εμφάνιση του Νίκου Καρβέλα στον ίδιο χώρο να μας επιτραπεί να τραγουδήσουμε χωρίς τύψεις και ενοχές την σέξυ θεία Λόλα και να μην μετατραπεί σε βραδιά ποίησης και ανάγνωσης των σχετικών συλλογών του καλού δημιουργού.- Με τη νίκη αδέλφια!
