Ακολουθήστε μας στο Google news
Κακώς το είχαμε ξεχάσει βέβαια. Οι ίδιοι κάνανε πολλά και διάφορα να μας το θυμίσουν. Το 2004 υποδέχτηκαν θριαμβευτικά τους «νοικοκυραίους» της Νέας Δημοκρατίας ως τους μόνους σωτήρες! Το 2007 τους στήριξαν ρητά και έμπρακτα και το έκαναν και για κανά χρόνο ακόμη, μέχρι που έφτασε η Ν.Δ.
να μην τη στηρίζουν ούτε τα μέλη του κόμματος. Σήμερα βέβαια τους
κυνηγάνε κι αυτούς, αλλά τέσσερα χρονάκια το έκαναν το παιχνίδι τους…
Πώς μου ήρθαν τώρα όλα αυτά ,ε; Είναι που άκουγα προχθές την άποψη του Πορτοσάλτε για το δεύτερο πακέτο μέτρων της κυβέρνησης. Που έπρεπε λέει να τα πάρουν αυτούσια από την πρώτη ημέρα που βγήκανε. Χωρίς κανένα σχολιασμό επί του περιεχομένου των μέτρων. Απλά πάρτε τα. Τιμωρήστε το λαό, που δύο φορές έβγαλε τη Νέα Δημοκρατία και διέλυσε τη χώρα. Και πριν είχε βγάλει δύο και τρεις φορές εσάς και πράξατε ομοίως. Σκίστε τον , διαλύστε τον, κανονίστε να πληρώσει εδώ και τώρα! Χωρίς να αφήνει ίχνος περιθωρίου για τυχόν συζήτηση επί της ποιότητας και της αναγκαιότητας των μέτρων! Μια βαθειά συντηρητική άποψη βάσει της οποίας η πολιτική είναι μαθηματικά και τίποτε περισσότερο. Που πλασάρεται ως μάθημε ηθικής και ως δήθεν υπόμνηση ευθύνης. Μια δασκαλίστικη νοοτροπία, που όσο την τινάζεις, τόσο εμφανίζεται η ναφθαλίνη.
Αμέσως μετά βέβαια, οι νεοφερμένοι Λυριτζής- Οικονόμου καλούνται να κρατήσουν τα μπόσικα και να κάνουν «ντα» τους πολιτικούς
που μας έφεραν σε αυτή την κατάσταση. Αλλά από τον πρώτο και τον πιο
έγκυρο ενημερωτικό σταθμό της χώρας δεν περιμένουμε το παιχνίδι «κρύο-ζεστό». Απόψεις ουσίας περιμένουμε και όχι διαγγέλματα χριστομάθειας, ηθικής και ευπρεπούς συμπεριφοράς, σαν κι αυτά που καθημερινά ακούμε δια στόματος Πορτοσάλτε, μπας και γίνουμε επιτέλους άνθρωποι.
Ως προς το αδελφό σωματείο της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ δεν το συζητώ καν. Εκεί από την συντήρηση, περνάμε στην κατάψυξη. Τελικά όλη αυτή η ιστορία με τα ένθετα περιοδικά μας κάνει να αγοράζουμε άκριτα τις εφημερίδες ξεχνώντας το ουσιαστικό ποιόν αυτών. Διαβάζεις μια συνέντευξη ή ένα όντως αξιόλογο άρθρο πολιτιστικού περιεχομένου στο Κ και ξεγελιέσαι νομίζοντας ότι κρατάς την Guardian. Για άνοιξε και λίγο τα δύσχρηστα τεράστια φύλλα να δεις την διαφορά…
Μη θέλοντας να χαλάσω τη γενική θετική αίσθηση που συνειδητά ήθελα να δοθεί στην παρουσίαση του προγράμματος του Φοίβου Δεληβοριά στο Μετρό (διαβάστε εδώ το review), δεν έγινε καμία αναφορά στην τιμολόγηση του μαγαζιού, για την οποία ήδη έχω διαβάσει διαμαρτυρίες σε πλείονα του ενός έντυπα, site, εφημερίδες κ.λ.π. Δεν τίθεται θέμα αν είναι ακριβά, φθηνά ή πανάκριβα. Το ορθό και το λογικό θα ήταν οι τιμές στο Μετρό (και στο κάθε Μετρό, παντού έτσι είναι δυστυχώς με ελάχιστες εξαιρέσεις) να είναι ακριβώς στο μισό από τις υπάρχουσες. Οτιδήποτε άλλο λέμε είναι σαχλαμάρες…
Αυτό λέει η λογική, η πραγματική κατάσταση γύρω μας, αλλά, θα προσθέσω, αυτό επιτάσσει και η εξυπηρέτηση του προγράμματος, βάσει του κοινού στο οποίο απευθύνεται . Όταν έχεις αναγκαστικά τα 4/5 του μαγαζιού με ένα μπουκάλι κρασί για τρεις ώρες, τι κέφι περιμένεις να γίνει και τι κλίμα να δημιουργηθεί; Οι μισοί φεύγουν τρέχοντας με την αγωνία να βρουν κανά μπαρ με 5 ευρώ το ποτό για το λαρύγγι τους που στέγνωσε…
Το ότι χάνεις κόσμο λόγω των τιμών αυτών είναι επίσης σίγουρο. Για κάποιον λόγο θεωρείται εδώ και χρόνια από όλους πιο ασφαλές να πάρεις 100 ευρώ από τους 200 που αποκλείεται να γίνουν 300. Και όχι 50 ή λιγότερα ευρώ από 400 που μπορεί να γίνουν και 500… (τυχαία τα νούμερα). Ας συμμορφωθούμε. Όλοι μας!
Αλλαγές τιμών όμως έχουμε και αλλού. Μέχρι πέρσι το εισιτήριο του Primavera Sound Festival στη Βαρκελώνη έφτανε τα 150 ευρώ το τριήμερο στο ταμείο. Φέτος είναι ήδη στα 150, θα πάει 170 από 15 Μαρτίου και μετά και ‘κύριος οίδε’ πόσο όταν έρθει η ώρα του ταμείου. Ξεκινάει από 90 βέβαια κάπου τον Σεπτέμβριο, αλλά το θεωρώ μάλλον απίθανο να κλείσει κάποιος εισιτήρια χωρίς να έχει ανακοινωθεί μισό όνομα. Σε σχετική ερώτηση, για συνέντευξη σε επερχόμενο τεύχος του Sonik, υπεύθυνη του φεστιβάλ μου απάντησε, εμμέσως πλην σαφώς, ότι θεωρούν τις τιμές (και του εισιτηρίου και των ποτών/ φαγητών εντός του χώρου, που επίσης «τσιμπάνε» εδώ και δύο χρόνια) απόλυτα λογικές. Δεν έχει χαθεί μόνο στα μέρη μας η λογική το λοιπόν. Βέβαια το Primavera συνεχίζει να έχει υψηλό δείκτη τιμής/απόδοσης, ειδικά αν το συγκρίνεις ας πούμε με τα 30 ευρώ για σόλο Vassiliko στο Παλλάς, αλλά αυτό είναι άλλη συζήτηση.
Παίρνω τη σκυτάλη από τον Κανελλόπουλο (εδώ) για να θυμίσω και πάλι ότι κάποτε τα μουσικά ραδιόφωνα στήριζαν πραγματικά τα συναυλιακά δρώμενα, συμμετείχαν ενεργά στην διοργάνωση και δεν υποδύονταν τον άχαρο ρόλο του «χορηγού επικοινωνίας». Επίσης οργάνωναν μουσικές εκδηλώσεις με περιεχόμενο ανώτερο του «ελάτε να φωτογραφηθείτε με τον αγαπημένο σας καλλιτέχνη». Και όχι απαραίτητα μόνο τα ψαγμένα ραδιόφωνα, αλλά και τα mainstream, ακόμη και τα ελληνικού ρεπερτορίου.
Τώρα πλέον όπου βλέπεις εκδήλωση ραδιοφώνου μακριά! Άρπα-κόλλα, τζαμπατζιλίκι, πολύ κραυγή για το τίποτα και μια… περίεργη υστερία σε όλους. Το χειρότερο μου είναι το καλοκαίρι μη βρεθώ σε κανά beach bar στη Χαλκιδική που να φιλοξενεί πάρτυ ραδιοσταθμού…. Μπρρρρ…. Κρύωσαν τα νερά!
Υπενθυμίζω ότι στη συχνότητα του Real FM Θεσσαλονίκης, έπαιζε κάποτε ο θρυλικός Ράδιο Σαφάρι. Με 24/24 αγνό ψυχεδελικό trance πριόνι και σύνδεση με όλα τα μεγάλα rave/trance club της πόλης. Ακούς τώρα τη φωνή του Τράγκα, αντί για Astral Projection, και σε πιάνει σύγκρυο…
Αν πραγματικά δεν κολλάτε σε κατηγοριοποιήσεις, χαρακτηρισμούς και στρατόπεδα για την μουσική που ακούτε και κυρίως αν κάτι σας τραβάει στην ακραία, πειραματική και ανήσυχη μουσική, κάντε μια βόλτα από το An Club των Εξαρχείων απόψε το βράδυ. Οι ζοφεροί και βαμμένοι τύποι επάνω στη σκηνή ονομάζονται Behemoth, έρχονται από την Πολωνία και έχουν ένα τουλάχιστον άλμπουμ (Satyrica -1999- Avant Garde Music), που με κάποιον τρόπο έχει αλλάξει την νεότερη ιστορία της ακραίας μουσικής δημιουργίας, ανεξαρτήτως metal επιδράσεων κ.λ.π.
Αν πάλι όλα τα παραπάνω σας τρομοκράτησαν ήδη προτιμήστε τους Next Time Passions στο Σταυρό του Νότου. Έχουμε ξαναπεί ότι η αναγέννηση της εγχώριας αγγλόφωνης indie pop σκηνής στα 00s έφερε και ένα μεγάλο κύμα επανασυνδέσεων, ακόμη και για συγκροτήματα που ποτέ δεν είχαν προλάβει να κυκλοφορήσουν ολοκληρωμένο δίσκο. Τέτοια περίπτωση είναι και οι Next Time Passions που επανεμφανίζονται λίγο καιρό μετά την περσινή εμφάνιση στο TIKI bar και πριν την κυκλοφορία του πρώτου τους άλμπουμ με καθυστέρηση 18 περίπου ετών. Ποτέ δεν είναι –τόσο αργά, δηλαδή… Στο ίδιο κλίμα το Σάββατο το βράδυ στη Μύγα στου Ψυρρή, περιμένω με περιέργεια τους Frank And The Walters, που για χρόνια τους είχα τοποθετημένους στο πίσω πίσω μέρος της pop μνήμης μου, σχεδόν ξεχασμένους δηλαδή. Λες να το έχουν ακόμη; Γιατί κάποτε όντως το είχαν!
Ήδη γίνεται λόγος σε forum (τα fora… το ξέρω), μουσικά portal και αλλού, για το μεγάλο κεντρικό άρθρο και ανάλογης βαρύτητας εξώφυλλο του (σχεδόν) καλού αμερικάνικου μουσικού περιοδικού Paste με γενικό τίτλο Is Indie Dead ? στα πρότυπα του Is God Dead ? του Time πριν από σαράντα και πλέον χρόνια… Στο άρθρο υπάρχει από τη μία μεριά μία ψύχραιμη καταγραφή της εξέλιξης της indie μουσικής (κυρίως, σε κινηματογράφο κλπ μόνο σκόρπιες αναφορές γίνονται) και από την άλλη μια αχρείαστη αγωνία να δοθεί δήθεν οριστική καταφατική απάντηση περί του θανάτου του indie. Αν το διαβάσει κανείς χωρίς να περιμένει να πάρει κάποια απάντηση (παρότι το περιοδικό παίρνει ξεκάθαρα θέση) κάτι θα κερδίσει. Άσχετα αν ακούει indie ή όχι. Διότι όπως αναφέρεται και στο άρθρο… το indie πλέον απασχολεί πολλούς περισσότερους από αυτούς που το γνωρίζουν έστω και ως έννοια.
Εδώ που φτάσαμε θα τολμήσω πρόβλεψη: έτσι και πάρουμε τον Άρη την Κυριακή το βράδυ μέσα στο «κλουβί» (καθόλου εύκολο!) την έχουμε σηκώσει την κούπα και αποχαιρέτα τον Παναθηναϊκό που χάνεται… Δεύτερη πρόβλεψη; Αν το ματς μέχρι το 25’-30’ μείνει στο μηδέν, στο τέλος θα είναι διπλό!
Και σε πέντε- έξι εβδομάδες…. Και σε πέντε- έξι εβδομάδες…
Λίγο με τις αναδασώσεις και την οικολογική συνείδηση, λίγο με τα φανάρια της Μεσογείων και τα πλάνα του ελικοπτέρου, λίγο με τους Laternative και τον Infowar… είχαμε κοντέψει να ξεχάσουμε ότι από αρχαιοτάτων χρόνων η Καθημερινή, μετέπειτα ο ΣΚΑΙ και νύν και αεί ο ΣΚΑΙ ήταν, είναι και θα είναι το πραγματικό προπύργιο της συντήρησης.
10 Μαρτίου 2010Οι παλιότεροι θα θυμούνται ένα εντελώς πρωτότυπο τεύχος του περιοδικού 01 σε συσκευασία απορρυπαντικού, που «επιτίθετο» με το γάντι (του μποξ) στην Καθημερινή και τον πάντοτε πεντακάθαρο συντηρητικό της χαρακτήρα. Είχε κάτι ωραίες ατάκες, αλλά δυστυχώς δεν τις θυμάμαι, πέρασαν και χρόνια. Σήμερα υπάρχει κανείς που να πράξει κάτι ανάλογο; Διότι ήρθε η ώρα μου φαίνεται. Λίγο με τις αναδασώσεις και την οικολογική συνείδηση, λίγο με τα φανάρια της Μεσογείων και τα πλάνα του ελικοπτέρου, λίγο με τους Laternative και τον Infowar… είχαμε κοντέψει να ξεχάσουμε ότι από αρχαιοτάτων χρόνων η Καθημερινή, μετέπειτα ο ΣΚΑΙ 100,3 και νύν και αεί ο ΣΚΑΙ ήταν, είναι και θα είναι το πραγματικό προπύργιο της συντήρησης. Με άπειρα και καθαρόαιμα ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΑ ΙΧΝΟΣΤΟΙΧΕΙΑ, όπως έλεγε και το 01 τότε (το θυμήθηκα τελικά!).Κακώς το είχαμε ξεχάσει βέβαια. Οι ίδιοι κάνανε πολλά και διάφορα να μας το θυμίσουν. Το 2004 υποδέχτηκαν θριαμβευτικά τους «νοικοκυραίους» της Νέας Δημοκρατίας ως τους μόνους σωτήρες! Το 2007 τους στήριξαν ρητά και έμπρακτα και το έκαναν και για κανά χρόνο ακόμη, μέχρι που έφτασε η Ν.Δ.
να μην τη στηρίζουν ούτε τα μέλη του κόμματος. Σήμερα βέβαια τους
κυνηγάνε κι αυτούς, αλλά τέσσερα χρονάκια το έκαναν το παιχνίδι τους…Πώς μου ήρθαν τώρα όλα αυτά ,ε; Είναι που άκουγα προχθές την άποψη του Πορτοσάλτε για το δεύτερο πακέτο μέτρων της κυβέρνησης. Που έπρεπε λέει να τα πάρουν αυτούσια από την πρώτη ημέρα που βγήκανε. Χωρίς κανένα σχολιασμό επί του περιεχομένου των μέτρων. Απλά πάρτε τα. Τιμωρήστε το λαό, που δύο φορές έβγαλε τη Νέα Δημοκρατία και διέλυσε τη χώρα. Και πριν είχε βγάλει δύο και τρεις φορές εσάς και πράξατε ομοίως. Σκίστε τον , διαλύστε τον, κανονίστε να πληρώσει εδώ και τώρα! Χωρίς να αφήνει ίχνος περιθωρίου για τυχόν συζήτηση επί της ποιότητας και της αναγκαιότητας των μέτρων! Μια βαθειά συντηρητική άποψη βάσει της οποίας η πολιτική είναι μαθηματικά και τίποτε περισσότερο. Που πλασάρεται ως μάθημε ηθικής και ως δήθεν υπόμνηση ευθύνης. Μια δασκαλίστικη νοοτροπία, που όσο την τινάζεις, τόσο εμφανίζεται η ναφθαλίνη.
Αμέσως μετά βέβαια, οι νεοφερμένοι Λυριτζής- Οικονόμου καλούνται να κρατήσουν τα μπόσικα και να κάνουν «ντα» τους πολιτικούς
που μας έφεραν σε αυτή την κατάσταση. Αλλά από τον πρώτο και τον πιο
έγκυρο ενημερωτικό σταθμό της χώρας δεν περιμένουμε το παιχνίδι «κρύο-ζεστό». Απόψεις ουσίας περιμένουμε και όχι διαγγέλματα χριστομάθειας, ηθικής και ευπρεπούς συμπεριφοράς, σαν κι αυτά που καθημερινά ακούμε δια στόματος Πορτοσάλτε, μπας και γίνουμε επιτέλους άνθρωποι.Ως προς το αδελφό σωματείο της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ δεν το συζητώ καν. Εκεί από την συντήρηση, περνάμε στην κατάψυξη. Τελικά όλη αυτή η ιστορία με τα ένθετα περιοδικά μας κάνει να αγοράζουμε άκριτα τις εφημερίδες ξεχνώντας το ουσιαστικό ποιόν αυτών. Διαβάζεις μια συνέντευξη ή ένα όντως αξιόλογο άρθρο πολιτιστικού περιεχομένου στο Κ και ξεγελιέσαι νομίζοντας ότι κρατάς την Guardian. Για άνοιξε και λίγο τα δύσχρηστα τεράστια φύλλα να δεις την διαφορά…
Μη θέλοντας να χαλάσω τη γενική θετική αίσθηση που συνειδητά ήθελα να δοθεί στην παρουσίαση του προγράμματος του Φοίβου Δεληβοριά στο Μετρό (διαβάστε εδώ το review), δεν έγινε καμία αναφορά στην τιμολόγηση του μαγαζιού, για την οποία ήδη έχω διαβάσει διαμαρτυρίες σε πλείονα του ενός έντυπα, site, εφημερίδες κ.λ.π. Δεν τίθεται θέμα αν είναι ακριβά, φθηνά ή πανάκριβα. Το ορθό και το λογικό θα ήταν οι τιμές στο Μετρό (και στο κάθε Μετρό, παντού έτσι είναι δυστυχώς με ελάχιστες εξαιρέσεις) να είναι ακριβώς στο μισό από τις υπάρχουσες. Οτιδήποτε άλλο λέμε είναι σαχλαμάρες…Αυτό λέει η λογική, η πραγματική κατάσταση γύρω μας, αλλά, θα προσθέσω, αυτό επιτάσσει και η εξυπηρέτηση του προγράμματος, βάσει του κοινού στο οποίο απευθύνεται . Όταν έχεις αναγκαστικά τα 4/5 του μαγαζιού με ένα μπουκάλι κρασί για τρεις ώρες, τι κέφι περιμένεις να γίνει και τι κλίμα να δημιουργηθεί; Οι μισοί φεύγουν τρέχοντας με την αγωνία να βρουν κανά μπαρ με 5 ευρώ το ποτό για το λαρύγγι τους που στέγνωσε…
Το ότι χάνεις κόσμο λόγω των τιμών αυτών είναι επίσης σίγουρο. Για κάποιον λόγο θεωρείται εδώ και χρόνια από όλους πιο ασφαλές να πάρεις 100 ευρώ από τους 200 που αποκλείεται να γίνουν 300. Και όχι 50 ή λιγότερα ευρώ από 400 που μπορεί να γίνουν και 500… (τυχαία τα νούμερα). Ας συμμορφωθούμε. Όλοι μας!
Αλλαγές τιμών όμως έχουμε και αλλού. Μέχρι πέρσι το εισιτήριο του Primavera Sound Festival στη Βαρκελώνη έφτανε τα 150 ευρώ το τριήμερο στο ταμείο. Φέτος είναι ήδη στα 150, θα πάει 170 από 15 Μαρτίου και μετά και ‘κύριος οίδε’ πόσο όταν έρθει η ώρα του ταμείου. Ξεκινάει από 90 βέβαια κάπου τον Σεπτέμβριο, αλλά το θεωρώ μάλλον απίθανο να κλείσει κάποιος εισιτήρια χωρίς να έχει ανακοινωθεί μισό όνομα. Σε σχετική ερώτηση, για συνέντευξη σε επερχόμενο τεύχος του Sonik, υπεύθυνη του φεστιβάλ μου απάντησε, εμμέσως πλην σαφώς, ότι θεωρούν τις τιμές (και του εισιτηρίου και των ποτών/ φαγητών εντός του χώρου, που επίσης «τσιμπάνε» εδώ και δύο χρόνια) απόλυτα λογικές. Δεν έχει χαθεί μόνο στα μέρη μας η λογική το λοιπόν. Βέβαια το Primavera συνεχίζει να έχει υψηλό δείκτη τιμής/απόδοσης, ειδικά αν το συγκρίνεις ας πούμε με τα 30 ευρώ για σόλο Vassiliko στο Παλλάς, αλλά αυτό είναι άλλη συζήτηση.Παίρνω τη σκυτάλη από τον Κανελλόπουλο (εδώ) για να θυμίσω και πάλι ότι κάποτε τα μουσικά ραδιόφωνα στήριζαν πραγματικά τα συναυλιακά δρώμενα, συμμετείχαν ενεργά στην διοργάνωση και δεν υποδύονταν τον άχαρο ρόλο του «χορηγού επικοινωνίας». Επίσης οργάνωναν μουσικές εκδηλώσεις με περιεχόμενο ανώτερο του «ελάτε να φωτογραφηθείτε με τον αγαπημένο σας καλλιτέχνη». Και όχι απαραίτητα μόνο τα ψαγμένα ραδιόφωνα, αλλά και τα mainstream, ακόμη και τα ελληνικού ρεπερτορίου.
Τώρα πλέον όπου βλέπεις εκδήλωση ραδιοφώνου μακριά! Άρπα-κόλλα, τζαμπατζιλίκι, πολύ κραυγή για το τίποτα και μια… περίεργη υστερία σε όλους. Το χειρότερο μου είναι το καλοκαίρι μη βρεθώ σε κανά beach bar στη Χαλκιδική που να φιλοξενεί πάρτυ ραδιοσταθμού…. Μπρρρρ…. Κρύωσαν τα νερά!
Υπενθυμίζω ότι στη συχνότητα του Real FM Θεσσαλονίκης, έπαιζε κάποτε ο θρυλικός Ράδιο Σαφάρι. Με 24/24 αγνό ψυχεδελικό trance πριόνι και σύνδεση με όλα τα μεγάλα rave/trance club της πόλης. Ακούς τώρα τη φωνή του Τράγκα, αντί για Astral Projection, και σε πιάνει σύγκρυο…Αν πραγματικά δεν κολλάτε σε κατηγοριοποιήσεις, χαρακτηρισμούς και στρατόπεδα για την μουσική που ακούτε και κυρίως αν κάτι σας τραβάει στην ακραία, πειραματική και ανήσυχη μουσική, κάντε μια βόλτα από το An Club των Εξαρχείων απόψε το βράδυ. Οι ζοφεροί και βαμμένοι τύποι επάνω στη σκηνή ονομάζονται Behemoth, έρχονται από την Πολωνία και έχουν ένα τουλάχιστον άλμπουμ (Satyrica -1999- Avant Garde Music), που με κάποιον τρόπο έχει αλλάξει την νεότερη ιστορία της ακραίας μουσικής δημιουργίας, ανεξαρτήτως metal επιδράσεων κ.λ.π.
Αν πάλι όλα τα παραπάνω σας τρομοκράτησαν ήδη προτιμήστε τους Next Time Passions στο Σταυρό του Νότου. Έχουμε ξαναπεί ότι η αναγέννηση της εγχώριας αγγλόφωνης indie pop σκηνής στα 00s έφερε και ένα μεγάλο κύμα επανασυνδέσεων, ακόμη και για συγκροτήματα που ποτέ δεν είχαν προλάβει να κυκλοφορήσουν ολοκληρωμένο δίσκο. Τέτοια περίπτωση είναι και οι Next Time Passions που επανεμφανίζονται λίγο καιρό μετά την περσινή εμφάνιση στο TIKI bar και πριν την κυκλοφορία του πρώτου τους άλμπουμ με καθυστέρηση 18 περίπου ετών. Ποτέ δεν είναι –τόσο αργά, δηλαδή… Στο ίδιο κλίμα το Σάββατο το βράδυ στη Μύγα στου Ψυρρή, περιμένω με περιέργεια τους Frank And The Walters, που για χρόνια τους είχα τοποθετημένους στο πίσω πίσω μέρος της pop μνήμης μου, σχεδόν ξεχασμένους δηλαδή. Λες να το έχουν ακόμη; Γιατί κάποτε όντως το είχαν!
Ήδη γίνεται λόγος σε forum (τα fora… το ξέρω), μουσικά portal και αλλού, για το μεγάλο κεντρικό άρθρο και ανάλογης βαρύτητας εξώφυλλο του (σχεδόν) καλού αμερικάνικου μουσικού περιοδικού Paste με γενικό τίτλο Is Indie Dead ? στα πρότυπα του Is God Dead ? του Time πριν από σαράντα και πλέον χρόνια… Στο άρθρο υπάρχει από τη μία μεριά μία ψύχραιμη καταγραφή της εξέλιξης της indie μουσικής (κυρίως, σε κινηματογράφο κλπ μόνο σκόρπιες αναφορές γίνονται) και από την άλλη μια αχρείαστη αγωνία να δοθεί δήθεν οριστική καταφατική απάντηση περί του θανάτου του indie. Αν το διαβάσει κανείς χωρίς να περιμένει να πάρει κάποια απάντηση (παρότι το περιοδικό παίρνει ξεκάθαρα θέση) κάτι θα κερδίσει. Άσχετα αν ακούει indie ή όχι. Διότι όπως αναφέρεται και στο άρθρο… το indie πλέον απασχολεί πολλούς περισσότερους από αυτούς που το γνωρίζουν έστω και ως έννοια.Εδώ που φτάσαμε θα τολμήσω πρόβλεψη: έτσι και πάρουμε τον Άρη την Κυριακή το βράδυ μέσα στο «κλουβί» (καθόλου εύκολο!) την έχουμε σηκώσει την κούπα και αποχαιρέτα τον Παναθηναϊκό που χάνεται… Δεύτερη πρόβλεψη; Αν το ματς μέχρι το 25’-30’ μείνει στο μηδέν, στο τέλος θα είναι διπλό!
Και σε πέντε- έξι εβδομάδες…. Και σε πέντε- έξι εβδομάδες…
