Ακολουθήστε μας στο Google news
FELA! Πρόκειται για την ιστορία του θρυλικού νιγηριανού μουσικού και πολιτικού ακτιβιστή, Fela Anikulapo Kuti (15 Οκτωβρίου 1938 - 2 Αυγούστου 1997), του οποίου το πνεύμα και οι εκφραστικοί afro-beat ρυθμοί έγιναν αιτία για την “ανάφλεξη” μιας θεατρικής μουσικής παραγωγής. Κάθε στίχος μια διαμαρτυρία και κάθε νότα μια παρακίνηση. Μέσα από jazz, funk και παραδοσιακούς Αφρικανικούς ρυθμούς, ο Kuti ερμήνευε με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο τις πολιτικές απόψεις του, την ιδεολογία και την αμέριστη αγάπη που έτρεφε για το λαό του.
Γεννημένος στη περιοχή Abeokuta της Νιγηρίας (βόρεια του Λάγος) από γονείς της φυλής Yoruba, ο Fela Kuti, έμαθε από νωρίς να μάχεται για τα δικαιώματα των ταλαιπωρημένων ανδρών και γυναικών σε ένα σκληρό και αδιάλλακτο καθεστώς και σε μια εποχή όπου ο λαός της Νιγηρίας διψούσε για έναν ήρωα. Επηρεασμένος από τη βαθύτατα πολιτικοποιημένη μητέρα του, ο Fela, γαλουχήθηκε ως ένας πρωτοπόρος υπερασπιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων προκαλώντας με τους πύρινους λόγους, τους υπεύθυνους μιας διεφθαρμένης και καταπιεστικής στρατιωτικής κυβέρνησης.
Βοή της βροντής, ρωγμή της αστραπής!
Ο Fela Kuti, φυλακίσθηκε πάνω από διακόσιες φορές για τις ιδέες του και αφιέρωσε τη ζωή του στη μουσική και στην προσπάθεια για την ελευθερία και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Δεδομένων των παρενοχλήσεων που είχε κάθε λίγο και λιγάκι από όργανα της στρατιωτικής εξουσίας, μπορούσε -αν ήθελε- να απομακρυνθεί οριστικά από τη Νιγηρία και να ζήσει τη ζωή ενός μουσικού ειδώλου. Όμως, προτίμησε να περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του εκεί, μαχόμενος για τα δικαιώματα των συμπολιτών του. Χαρακτηριστικός είναι ο τρόπος με τον οποίο περιγράφεται η σκηνική παρουσία του Fela Kuti, σε ένα απόσπασμα σημειώματος που έγραψε γι αυτόν, ο επιστήθιος φίλος και μάνατζερ του, Rikki Stein: «…Ίσως, ο Pavarotti, μπορούσε να σπάσει ένα γυαλί κρασιού σε εξήντα φωνητικούς παλμούς… ίσως ο Bono, μπορεί να κάνει τα κορίτσια να υγραίνουν τα εσώρουχά τους και μετά να τα εκτινάσσουν με τον ιδρώτα της τρίχας τους, στη σκηνή, αλλά, κανείς τους δεν έχει τα αρχίδια να συγκριθεί με την καθαρή κυριαρχία, το κορυφαίο ύφος αυτού του τύπου στη σκηνή!...».
Σε άλλο μέρος του σημειώματος του, o Stein, περιγράφει κάποια γεγονότα και το πώς αυτά ισχυροποίησαν την προσωπικότητα του Fela: «…Συχνά και μπροστά από το στήθος του, υπήρχαν οι άκρες τουφεκιών των στρατιωτών με το επιχείρημα ότι, οι ενέργειες του δυσφημούσαν την εξουσία. Ήταν μια περίοδος που η κοινωνία των αστών, άρχιζε να περιφρονεί το καθεστώς, και οι κόρες και οι γιοί, να γοητεύονται από τον παλμό του Fela. Η μαζική αλλαγή της κοινωνικής συμπεριφοράς προς την εξουσία, εκτός από τα προβλήματα που έφερε στις αρχές, μεγιστοποίησε και τα προβλήματα του ίδιου με αυτές. Μια φορά κάηκε το σπίτι του από χίλιους περίπου στρατιώτες οι οποίοι προηγουμένως είχαν βιάσει και είχαν κτυπήσει τους οπαδούς του. Κατά την εισβολή τους στο σπίτι, έριξαν τη μητέρα και τον αδελφό του από ένα παράθυρο, με αποτέλεσμα να υποστούν βαριά κατάγματα. Η μητέρα του υπέκυψε στα τραύματα της. Από τότε, κάθε φορά που επρόκειτο να τον απειλήσουν, αναπηδούσε πίσω τους με μια εκδίκηση, ισχυρότερη από πριν. Πιστεύω ότι το μόνο πράγμα που τον κράτησε ζωντανό και ισχυρό, ήταν η αγάπη που είχαν οι άνθρωποι για αυτόν, η οποία ήταν η τελευταία πηγή δύναμής του».
Ο Fela Kuti, έχασε την μάχη με τη ζωή μετά από μακροχρόνια πάλη τού οργανισμού του με τον ιό του AIDS. Η κηδεία έγινε στη Νιγηρία και παρευρέθηκαν ένα εκατομμύριο άνθρωποι. Δέκα ημέρες μετά, ο γιος του Femi, έπαιξε ένα θρηνώδες σόλο, συνοδεία μιας ψιλής βροχής η οποία έπεφτε σαν σταγονίδια αρώματος.
FELA! Παράσταση και Άλμπουμ
Σε κέντρο οπτικοακουστικής γιορτής των αισθήσεων μετατράπηκε η σκηνή του θεάτρου Broadway με το ανέβασμα της παράστασης, FELA! Μια θεατρική, μουσική παράσταση, αφιερωμένη στη θριαμβευτική ιστορία του θάρρους. η οποία καταγράφει την ζωή του Νιγηριανού συνθέτη και πολιτικού επαναστάτη. Χαρακτηριστικό αυτής της παράστασης, η οποία ξεκίνησε και παίχθηκε για ένα μήνα το 2008 και από τον περασμένο μήνα παίζεται ξανά στο θέατρο Eugene O'Neill, είναι ο τρόπος με τον ο οποίο προσέγγισε το θέμα ο βραβευμένος με Tony 2007, συγγραφέας, σκηνοθέτης και χορογράφος Bill T. Jones του οποίου οι κατευθύνσεις μαζί με τις ενορχηστρώσεις από τους Aaron Johnson και Antibalas, δημιούργησαν ένα μοναδικό υβρίδιο συναυλίας, χορού και μουσικού θεάτρου σε συνδυασμό με τη καταγραφή μιας θριαμβευτικής ιστορίας του θάρρους, του πάθους και της αγάπη ενός ανθρώπου.
Η παράσταση η οποία προτάθηκε και διεκδικεί έντεκα (11) από τα βραβεία Tony τα οποία προβλέπεται να απονεμηθούν στις 13 Ιουνίου, μεταφέρεται το φθινόπωρο από τους παραγωγούς, Shawn "Jay-Z" Carter - Will & Jada Pinkett Smith, σε σκηνή του Λονδίνου.
Οι κατηγορίες διεκδίκησης των βραβείων είναι:
• Best Musical
• Best Book: Jim Lewis & Bill T. Jones
• Best Performance: Sahr Ngaujah
• Best Performance: Lillias White
• Best Direction: Bill T. Jones
• Best Choreography: Bill T. Jones
• Best Orchestrations: Aaron Johnson
• Best Scenic Design: Marina Draghici
• Best Costume Design: Marina Draghici
• Best Lighting Design: Robert Wierzel
• Best Sound Design: Robert Kaplowitz
Το άλμπουμ, του οποίου οι ηχογραφήσεις ξεκίνησαν το πρώτο δεκαήμερο του Μαρτίου που μας πέρασε, θα είναι στη διάθεση του κοινού από τις 8 Ιουνίου 2010 και θα περιέχει τα κομμάτια: Everything Scatter, Yellow Fever, Trouble Sleep,Teacher Don’t Teach Me, Nonsense, Lover, Upside Down, Expensive Shit, I.T.T./Pipeline, Water Get No Enemy/Egbe, Mi O, Shuffering and Shmiling, Zombie, Na Poi, Sorrow Tears and Blood, Dance of the Orisas, Shine, Coffin For Head of State.
Τελικώς, η ιστορία επαναλαμβάνεται ποικιλοτρόπως και μας αποδεικνύει ότι η κοινωνική ταραχή δεν προκαλείται από τους πολίτες μια χώρας, αλλά από τον τρόπο με τον οποίο ασκείται η πολιτική από την ηγεσία ενός κράτους. Η κληρονομιά του Fela, εμπνέει τον κόσμο.
Για θέσεις και απόψεις εδώ: [email protected]
Πηγές: http://www.felaonbroadway.com/
Η ιστορία επαναλαμβάνεται ποικιλοτρόπως και μας αποδεικνύει ότι η κοινωνική ταραχή δεν προκαλείται από τους πολίτες μια χώρας, αλλά από τον τρόπο με τον οποίο ασκείται η πολιτική από την ηγεσία ενός κράτους. Η κληρονομιά του Fela, εμπνέει τον κόσμο.
15 Μαΐου 2010Η ιστορία του ενέπνευσε ένα έθνος. Η μουσική του ενέπνευσε τον κόσμο.FELA! Πρόκειται για την ιστορία του θρυλικού νιγηριανού μουσικού και πολιτικού ακτιβιστή, Fela Anikulapo Kuti (15 Οκτωβρίου 1938 - 2 Αυγούστου 1997), του οποίου το πνεύμα και οι εκφραστικοί afro-beat ρυθμοί έγιναν αιτία για την “ανάφλεξη” μιας θεατρικής μουσικής παραγωγής. Κάθε στίχος μια διαμαρτυρία και κάθε νότα μια παρακίνηση. Μέσα από jazz, funk και παραδοσιακούς Αφρικανικούς ρυθμούς, ο Kuti ερμήνευε με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο τις πολιτικές απόψεις του, την ιδεολογία και την αμέριστη αγάπη που έτρεφε για το λαό του.
Γεννημένος στη περιοχή Abeokuta της Νιγηρίας (βόρεια του Λάγος) από γονείς της φυλής Yoruba, ο Fela Kuti, έμαθε από νωρίς να μάχεται για τα δικαιώματα των ταλαιπωρημένων ανδρών και γυναικών σε ένα σκληρό και αδιάλλακτο καθεστώς και σε μια εποχή όπου ο λαός της Νιγηρίας διψούσε για έναν ήρωα. Επηρεασμένος από τη βαθύτατα πολιτικοποιημένη μητέρα του, ο Fela, γαλουχήθηκε ως ένας πρωτοπόρος υπερασπιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων προκαλώντας με τους πύρινους λόγους, τους υπεύθυνους μιας διεφθαρμένης και καταπιεστικής στρατιωτικής κυβέρνησης.
Βοή της βροντής, ρωγμή της αστραπής!
Ο Fela Kuti, φυλακίσθηκε πάνω από διακόσιες φορές για τις ιδέες του και αφιέρωσε τη ζωή του στη μουσική και στην προσπάθεια για την ελευθερία και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Δεδομένων των παρενοχλήσεων που είχε κάθε λίγο και λιγάκι από όργανα της στρατιωτικής εξουσίας, μπορούσε -αν ήθελε- να απομακρυνθεί οριστικά από τη Νιγηρία και να ζήσει τη ζωή ενός μουσικού ειδώλου. Όμως, προτίμησε να περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του εκεί, μαχόμενος για τα δικαιώματα των συμπολιτών του. Χαρακτηριστικός είναι ο τρόπος με τον οποίο περιγράφεται η σκηνική παρουσία του Fela Kuti, σε ένα απόσπασμα σημειώματος που έγραψε γι αυτόν, ο επιστήθιος φίλος και μάνατζερ του, Rikki Stein: «…Ίσως, ο Pavarotti, μπορούσε να σπάσει ένα γυαλί κρασιού σε εξήντα φωνητικούς παλμούς… ίσως ο Bono, μπορεί να κάνει τα κορίτσια να υγραίνουν τα εσώρουχά τους και μετά να τα εκτινάσσουν με τον ιδρώτα της τρίχας τους, στη σκηνή, αλλά, κανείς τους δεν έχει τα αρχίδια να συγκριθεί με την καθαρή κυριαρχία, το κορυφαίο ύφος αυτού του τύπου στη σκηνή!...». Σε άλλο μέρος του σημειώματος του, o Stein, περιγράφει κάποια γεγονότα και το πώς αυτά ισχυροποίησαν την προσωπικότητα του Fela: «…Συχνά και μπροστά από το στήθος του, υπήρχαν οι άκρες τουφεκιών των στρατιωτών με το επιχείρημα ότι, οι ενέργειες του δυσφημούσαν την εξουσία. Ήταν μια περίοδος που η κοινωνία των αστών, άρχιζε να περιφρονεί το καθεστώς, και οι κόρες και οι γιοί, να γοητεύονται από τον παλμό του Fela. Η μαζική αλλαγή της κοινωνικής συμπεριφοράς προς την εξουσία, εκτός από τα προβλήματα που έφερε στις αρχές, μεγιστοποίησε και τα προβλήματα του ίδιου με αυτές. Μια φορά κάηκε το σπίτι του από χίλιους περίπου στρατιώτες οι οποίοι προηγουμένως είχαν βιάσει και είχαν κτυπήσει τους οπαδούς του. Κατά την εισβολή τους στο σπίτι, έριξαν τη μητέρα και τον αδελφό του από ένα παράθυρο, με αποτέλεσμα να υποστούν βαριά κατάγματα. Η μητέρα του υπέκυψε στα τραύματα της. Από τότε, κάθε φορά που επρόκειτο να τον απειλήσουν, αναπηδούσε πίσω τους με μια εκδίκηση, ισχυρότερη από πριν. Πιστεύω ότι το μόνο πράγμα που τον κράτησε ζωντανό και ισχυρό, ήταν η αγάπη που είχαν οι άνθρωποι για αυτόν, η οποία ήταν η τελευταία πηγή δύναμής του».
Ο Fela Kuti, έχασε την μάχη με τη ζωή μετά από μακροχρόνια πάλη τού οργανισμού του με τον ιό του AIDS. Η κηδεία έγινε στη Νιγηρία και παρευρέθηκαν ένα εκατομμύριο άνθρωποι. Δέκα ημέρες μετά, ο γιος του Femi, έπαιξε ένα θρηνώδες σόλο, συνοδεία μιας ψιλής βροχής η οποία έπεφτε σαν σταγονίδια αρώματος.
FELA! Παράσταση και Άλμπουμ
Σε κέντρο οπτικοακουστικής γιορτής των αισθήσεων μετατράπηκε η σκηνή του θεάτρου Broadway με το ανέβασμα της παράστασης, FELA! Μια θεατρική, μουσική παράσταση, αφιερωμένη στη θριαμβευτική ιστορία του θάρρους. η οποία καταγράφει την ζωή του Νιγηριανού συνθέτη και πολιτικού επαναστάτη. Χαρακτηριστικό αυτής της παράστασης, η οποία ξεκίνησε και παίχθηκε για ένα μήνα το 2008 και από τον περασμένο μήνα παίζεται ξανά στο θέατρο Eugene O'Neill, είναι ο τρόπος με τον ο οποίο προσέγγισε το θέμα ο βραβευμένος με Tony 2007, συγγραφέας, σκηνοθέτης και χορογράφος Bill T. Jones του οποίου οι κατευθύνσεις μαζί με τις ενορχηστρώσεις από τους Aaron Johnson και Antibalas, δημιούργησαν ένα μοναδικό υβρίδιο συναυλίας, χορού και μουσικού θεάτρου σε συνδυασμό με τη καταγραφή μιας θριαμβευτικής ιστορίας του θάρρους, του πάθους και της αγάπη ενός ανθρώπου. Η παράσταση η οποία προτάθηκε και διεκδικεί έντεκα (11) από τα βραβεία Tony τα οποία προβλέπεται να απονεμηθούν στις 13 Ιουνίου, μεταφέρεται το φθινόπωρο από τους παραγωγούς, Shawn "Jay-Z" Carter - Will & Jada Pinkett Smith, σε σκηνή του Λονδίνου.
Οι κατηγορίες διεκδίκησης των βραβείων είναι:
• Best Musical
• Best Book: Jim Lewis & Bill T. Jones
• Best Performance: Sahr Ngaujah
• Best Performance: Lillias White
• Best Direction: Bill T. Jones
• Best Choreography: Bill T. Jones
• Best Orchestrations: Aaron Johnson
• Best Scenic Design: Marina Draghici
• Best Costume Design: Marina Draghici
• Best Lighting Design: Robert Wierzel
• Best Sound Design: Robert Kaplowitz
Το άλμπουμ, του οποίου οι ηχογραφήσεις ξεκίνησαν το πρώτο δεκαήμερο του Μαρτίου που μας πέρασε, θα είναι στη διάθεση του κοινού από τις 8 Ιουνίου 2010 και θα περιέχει τα κομμάτια: Everything Scatter, Yellow Fever, Trouble Sleep,Teacher Don’t Teach Me, Nonsense, Lover, Upside Down, Expensive Shit, I.T.T./Pipeline, Water Get No Enemy/Egbe, Mi O, Shuffering and Shmiling, Zombie, Na Poi, Sorrow Tears and Blood, Dance of the Orisas, Shine, Coffin For Head of State.
Τελικώς, η ιστορία επαναλαμβάνεται ποικιλοτρόπως και μας αποδεικνύει ότι η κοινωνική ταραχή δεν προκαλείται από τους πολίτες μια χώρας, αλλά από τον τρόπο με τον οποίο ασκείται η πολιτική από την ηγεσία ενός κράτους. Η κληρονομιά του Fela, εμπνέει τον κόσμο.
Για θέσεις και απόψεις εδώ: [email protected]
Πηγές: http://www.felaonbroadway.com/
