Ακολουθήστε μας στο Google news
Ακολούθησε ο εξής διάλογος που είναι πέρα για πέρα πραγματικός:
-“Έλα ρε τι νέα. Mου είπε κάποιος φίλος χθες ότι πέθανε ο Dio, είναι αλήθεια;”
(σημείωση: o φίλος μου δεν έχει internet, υπάρχει και τέτοιο είδος ακόμα στην Ελλάδα) .
“Δεν ξέρω ρε Γιώργο, το Σαββατοκύριακο είχα κάτι δουλειές και δεν μπήκα καθόλου στον internet, πραγματικά δεν έχω ακούσει κάτι, θα πάω σε λίγο στο γραφείο και θα κοιτάξω”.
-“Καλά, άμα είναι πάρε με, γιατί το άκουσα χθες βράδυ και πάγωσα πραγματικά. Κρίμα, πολύ κρίμα, να πεθάνει ο Dio, ήταν και μεγάλη φωνή και ενεργός τραγουδιστής, δεν το χωράει το μυαλό μου”.
“Aσε να το τσεκάρω πρώτα και τα λέμε αργότερα” η απάντηση μου.
Γνωρίζαμε τους τελευταίους μήνες την περιπέτεια με την υγεία του και τις χημειοθεραπείες που έκανε. Πριν λίγες εβδομάδες είχαν ακυρωθεί οι προγραμματισμένες καλοκαιρινές συναυλίες των ΗΕΑVEN & HELL, αλλά δεν φανταζόμαστε ότι ο μεγάλος κοντός με την τεράστια φωνή θα έχανε τελικά την μάχη. Ο ίδιος ήταν αισιόδοξος και αυτά τα μηνύματα περνούσε όλο αυτό το διάστημα στους οπαδούς του. Ήταν τεράστιο σοκ για την μεταλλική κοινότητα σε όλον τον κόσμο ο ξαφνικός χαμός του.
Η πορεία του είναι γνωστή και έχει γραφτεί με χρυσά γράμματα στην ιστορία της rock και metal μουσικής. Η καριέρα του απογειώθηκε με την συμμετοχή του στους RAINBOW και τους τρείς εξαιρετικούς studio δίσκους που κυκλοφόρησε μαζί τους στο δεύτερο μισό των 70’s.
H ανοδική του πορεία συνεχίσθηκε και με την συμμετοχή του στους BLACK SABBATH, τους οποίους κυριολεκτικά ανέστησε μετά από μια περίοδο τέλματος που είχαν φθάσει με τα τελευταία δύο studio album τους Technical ecstasy και Never say die, με το πρώτο να είναι απλά καλό και το δεύτερο κυριολεκτικά απαράδεκτο.
Το άστρο του έλαμψε σε δίσκους σαν τα Heaven & Hell και Mob Rules, δίνοντας στους BLACK SABBATH την δύναμη να ξανα-ανακαλύψουν τον καλύτερο εαυτό τους και να πιστέψουν ξανά στις δυνατότητες τους, ενώ ο Ronnie μετά την αποχώρηση του θα δημιουργήσει τους DIO, έχοντας πια καθιερωθεί σαν ένας από τους πιο σημαντικούς τραγουδιστές στον χώρο του metal.
H έκρηξη του heavy metal στην δεκαετία του ‘80 και η μεγάλη δημοτικότητα του είδους, τον βρήκε στην πρώτη γραμμή με την προσωπική του μπάντα, με την οποία ηχογραφούσε μέχρι και το τέλος αλλά κυρίως τα τρία πρώτα album τους Holy diver, The last in line και Sacred heart είναι ήδη κλασσικά στον χώρο.
Στο δεύτερο μισό των 00’s ξανασυναντήθηκε με τα φιλαράκια του από τους BLACK SABBATH, με τους οποίους ηχογράφησε ένα εξαιρετικό studio album το The devil you know το 2009 και ένα live, με το όνομα HEAVEN & HELL και όχι BLACK SABBATH λόγω εμποδίων για το όνομα που είχε θέσει η πλευρά του Ozzy Osbourne.
H δισκογραφία του είναι εξαιρετικά πλούσια, η συμμετοχή του σε δίσκους άλλων είναι και αυτή μεγάλη, τον φιλανθρωπικό του χαρακτήρα τον έκανε πράξη το 1986 όταν οργάνωσε όλη αυτή την καμπάνια για να κυκλοφορήσει το τραγούδι Stars με την συμμετοχή της elite των metal μουσικών της εποχής, για να βοηθήσει τα παιδία της Αφρικής παρακινούμενος από το ανάλογο εγχείρημα Usa for Africa.
Είχαμε την τύχη να τον δούμε αρκετές φορές την χώρα μας, η τελευταία ήταν πέρσι τον Ιούλιο στο κατάμεστο κλειστό γήπεδο του Tae Kwon Do του Φαλήρου με τους HEAVEN &HELL.
Tα παρακάτω γράφθηκαν για την ανταπόκριση μου για το e-tetRadio:
Μετά από μικρή καθυστέρηση και υπό τους ήχους της εισαγωγής του Mob Rules ανεβαίνουν στην σκηνή οι HEAVEN AND HELL, οι καλύτερα για να είμαστε σωστοί οι BLACK SABBATH με τον Dio στα φωνητικά.
Ο ορισμός της σεμνότητας είναι αυτοί οι μουσικοί που απαρτίζουν το σχήμα. Οι Iommi και Butler, ζωντανοί θρύλοι του metal ήχου, ο μεγάλος Dio, ο μεγαλύτερος σε ηλικία τραγουδιστής στον χώρο(65 ετών παρακαλώ) που ακόμα και σήμερα διατηρεί αναλλοίωτη την τεράστια φωνή του και ο Vinnie Appice στα τύμπανα, βράχος όπως πάντα.
Αν και τους είχαμε ξαναδεί πριν από μερικά χρόνια στην Μαλακάσα, αυτήν την φορά ήταν καλύτεροι με διαφορά. Με τρομερή διάθεση και κέφι, έπαιξαν πάνω από μιάμιση ώρα κομμάτια τόσο από τον καινούργιο τους δίσκο The devil you know (Bible Black, Fear, Follow the tears, The turn of the screw), από το Dehumanizer( I, Time machine) αλλά και τα κλασικά από τα δύο πρώτα τους albums όπως τα Children of the sea, Die young(σε αυτό το κομμάτι έγινε ο απόλυτος χαμός της βραδιάς), Falling off the edge of the world, για να κλείσουν με μια εικοσάλεπτη(!!) εκτέλεση του απόλυτου ύμνου Heaven and Hell μέσα σε κλίμα αποθέωσης. Αυτό τους ανάγκασε να ξαναβγούν για encore και να ξεκινήσουν με το Country girl που θα δώσει την σκυτάλη στο Neon Knights.
Ο κόσμος έδειξε την λατρεία του σε αυτή την μπάντα και γενικότερα στα θρυλικά κομμάτια του metal που αυτοί οι μουσικοί αφήνουν παρακαταθήκη. To ευχάριστο είναι ότι τα νέα παιδιά που ήταν η πλειοψηφία του κοινού, δείχνουν να αναγνωρίζουν τις σταθερές αξίες αυτού του χώρου και αυτό στις μέρες μας είναι θετικό.
Πράγματι ο Dio ήταν στην ζωή του, σύμφωνα με τις μαρτυρίες αυτών που τον γνώρισαν από κοντά, ένας σεμνός τύπος, ευγενικός και πάντα πρόσχαρος με τους οπαδούς του.
Στο blog του, skylos.gr, o Στάθηs Παναγιωτόπουλος γράφει τα εξής που δείχνουν την στόφα του καλλιτέχνη και ανθρώπου από το οποίο ήταν φτιαγμένος ο Ronnie James Dio:
Μέσα Ιουνίου 1999, και με τον κουμπάρο μου το Χρήστο είμαστε στο Balingen της Γερμανίας, φεστιβάλ Bang Your Head, όπου παίζουν οι Deep Purple και αμέσως πριν οι Dio. Τελειώνει το σετ των Dio, κατεβαίνουν από τη σκηνή και υπό βροχούλα κατευθύνονται προς τα καμαρίνια. Περιμένουν καμμιά 15ριά φανς για αυτόγραφα, φωτο κλπ, τους κρατάνε οι σεκιουριτάδες, εμείς οι τσάτσοι έχουμε πάρει αυτόγραφα απο πριν, οπότε απλώς παρακολουθούμε. Ο Ρόνι τους βλέπει, κατευθύνεται προς το μέρος τους, μιλάει, υπογράφει, βγαίνει φωτο, άνετος αν και ιδρωμένος από το λαιβ. Η βροχή φορτώνει, έρχονται κι άλλοι φανς, οι σεκιουριτάδες του λένε να πάει προς τα καμαρίνια, αυτός διστάζει αν και γίνεται μούσκεμα. Λέει στους φανς, "μισό λεπτό να πάω να αλλάξω, κι έρχομαι, μη φύγετε". Και καλά. Όπως λένε όλοι, και μην τον είδατε τον Παναή. Σε λιγότερο από πέντε λεπτά ξανάρχεται μόνος του, ντυμένος ρούχα με λίγο πιο ζεστά από αυτά της σκηνής, και όσα μπουκάλια μπίρες μπορούσε να κρατήσει, από το ψυγείο των καμαρινιών. Υπογράφει, κουβεντιάζει, ποζάρει για φωτό, μιλάει σε κινητά, δεν αρνείται τίποτε σε κανέναν... Υπό βροχή, πολλή ώρα. Εμείς βαρεθήκαμε και φύγαμε, κι ο Ronnie ήταν ακόμη εκεί.
Αυτός ήταν ο Ronnie James Dio.
Πολλά θα γραφούν για αυτόν και την ιστορία του τους επόμενους μήνες, και δικαίως.
Ήταν μια από τις μεγαλύτερες φωνές στον χώρο του metal και ο μόνος από τους- σχεδόν- συνομήλικους του που διατηρούσε την φωνή του σε άριστη φόρμα. Ενώ όλοι οι ανάλογοι τραγουδιστές έχουν απωλέσει πλέον ένα μεγάλο μέρος των φωνητικών τους δυνατοτήτων- και είναι λογικό, αυτός ήταν φαινόμενο. Η φωνή του ακουγόταν στις συναυλίες ακριβώς όπως και στους δίσκους, αναλλοίωτη, έτσι όπως τον γνωρίζαμε, και για όλα αυτά τα χρόνια.
Ήταν ένας εξαιρετικός ερμηνευτής, από αυτούς που βγαίνει μια φορά στα χίλια χρόνια.
Η απώλειά του είναι τεράστια και το κενό που αφήνει είναι σίγουρα ανεκπλήρωτο.
Η παρακαταθήκη του στην μουσική είναι σπουδαία, αποτέλεσε και θα αποτελεί για πάντα ένα κεφάλαιο για κάθε νεαρό τραγουδιστή που θα καταπιαστεί με το είδος.
Η φωνή του θα λάμπει για πάντα, όπως λάμπουν κάθε βράδυ τα αστέρια στον Ουρανό.
Τα τραγούδια του θα ακούγονται εσαεί, για να μας τον θυμίζουν.
To Stargazer των RAINBOW αποτελεί για τον γράφοντα ένα από τα τρία καλύτερα κομμάτια όλων των εποχών.
Rip Ronnie, thank you for the music…
Ήταν πρωί Δευτέρας 17 Μαΐου, κατά τις 10, όταν μου τηλεφώνησε ένα φίλος.
20 Μαΐου 2010Ήταν πρωί Δευτέρας 17 Μαΐου, κατά τις 10, όταν μου τηλεφώνησε ένα φίλος.Ακολούθησε ο εξής διάλογος που είναι πέρα για πέρα πραγματικός:
-“Έλα ρε τι νέα. Mου είπε κάποιος φίλος χθες ότι πέθανε ο Dio, είναι αλήθεια;”
(σημείωση: o φίλος μου δεν έχει internet, υπάρχει και τέτοιο είδος ακόμα στην Ελλάδα) .
“Δεν ξέρω ρε Γιώργο, το Σαββατοκύριακο είχα κάτι δουλειές και δεν μπήκα καθόλου στον internet, πραγματικά δεν έχω ακούσει κάτι, θα πάω σε λίγο στο γραφείο και θα κοιτάξω”.
-“Καλά, άμα είναι πάρε με, γιατί το άκουσα χθες βράδυ και πάγωσα πραγματικά. Κρίμα, πολύ κρίμα, να πεθάνει ο Dio, ήταν και μεγάλη φωνή και ενεργός τραγουδιστής, δεν το χωράει το μυαλό μου”.
“Aσε να το τσεκάρω πρώτα και τα λέμε αργότερα” η απάντηση μου.
Γνωρίζαμε τους τελευταίους μήνες την περιπέτεια με την υγεία του και τις χημειοθεραπείες που έκανε. Πριν λίγες εβδομάδες είχαν ακυρωθεί οι προγραμματισμένες καλοκαιρινές συναυλίες των ΗΕΑVEN & HELL, αλλά δεν φανταζόμαστε ότι ο μεγάλος κοντός με την τεράστια φωνή θα έχανε τελικά την μάχη. Ο ίδιος ήταν αισιόδοξος και αυτά τα μηνύματα περνούσε όλο αυτό το διάστημα στους οπαδούς του. Ήταν τεράστιο σοκ για την μεταλλική κοινότητα σε όλον τον κόσμο ο ξαφνικός χαμός του.
Η πορεία του είναι γνωστή και έχει γραφτεί με χρυσά γράμματα στην ιστορία της rock και metal μουσικής. Η καριέρα του απογειώθηκε με την συμμετοχή του στους RAINBOW και τους τρείς εξαιρετικούς studio δίσκους που κυκλοφόρησε μαζί τους στο δεύτερο μισό των 70’s. H ανοδική του πορεία συνεχίσθηκε και με την συμμετοχή του στους BLACK SABBATH, τους οποίους κυριολεκτικά ανέστησε μετά από μια περίοδο τέλματος που είχαν φθάσει με τα τελευταία δύο studio album τους Technical ecstasy και Never say die, με το πρώτο να είναι απλά καλό και το δεύτερο κυριολεκτικά απαράδεκτο.
Το άστρο του έλαμψε σε δίσκους σαν τα Heaven & Hell και Mob Rules, δίνοντας στους BLACK SABBATH την δύναμη να ξανα-ανακαλύψουν τον καλύτερο εαυτό τους και να πιστέψουν ξανά στις δυνατότητες τους, ενώ ο Ronnie μετά την αποχώρηση του θα δημιουργήσει τους DIO, έχοντας πια καθιερωθεί σαν ένας από τους πιο σημαντικούς τραγουδιστές στον χώρο του metal.
H έκρηξη του heavy metal στην δεκαετία του ‘80 και η μεγάλη δημοτικότητα του είδους, τον βρήκε στην πρώτη γραμμή με την προσωπική του μπάντα, με την οποία ηχογραφούσε μέχρι και το τέλος αλλά κυρίως τα τρία πρώτα album τους Holy diver, The last in line και Sacred heart είναι ήδη κλασσικά στον χώρο.
Στο δεύτερο μισό των 00’s ξανασυναντήθηκε με τα φιλαράκια του από τους BLACK SABBATH, με τους οποίους ηχογράφησε ένα εξαιρετικό studio album το The devil you know το 2009 και ένα live, με το όνομα HEAVEN & HELL και όχι BLACK SABBATH λόγω εμποδίων για το όνομα που είχε θέσει η πλευρά του Ozzy Osbourne.
H δισκογραφία του είναι εξαιρετικά πλούσια, η συμμετοχή του σε δίσκους άλλων είναι και αυτή μεγάλη, τον φιλανθρωπικό του χαρακτήρα τον έκανε πράξη το 1986 όταν οργάνωσε όλη αυτή την καμπάνια για να κυκλοφορήσει το τραγούδι Stars με την συμμετοχή της elite των metal μουσικών της εποχής, για να βοηθήσει τα παιδία της Αφρικής παρακινούμενος από το ανάλογο εγχείρημα Usa for Africa.
Είχαμε την τύχη να τον δούμε αρκετές φορές την χώρα μας, η τελευταία ήταν πέρσι τον Ιούλιο στο κατάμεστο κλειστό γήπεδο του Tae Kwon Do του Φαλήρου με τους HEAVEN &HELL. Tα παρακάτω γράφθηκαν για την ανταπόκριση μου για το e-tetRadio:
Μετά από μικρή καθυστέρηση και υπό τους ήχους της εισαγωγής του Mob Rules ανεβαίνουν στην σκηνή οι HEAVEN AND HELL, οι καλύτερα για να είμαστε σωστοί οι BLACK SABBATH με τον Dio στα φωνητικά.
Ο ορισμός της σεμνότητας είναι αυτοί οι μουσικοί που απαρτίζουν το σχήμα. Οι Iommi και Butler, ζωντανοί θρύλοι του metal ήχου, ο μεγάλος Dio, ο μεγαλύτερος σε ηλικία τραγουδιστής στον χώρο(65 ετών παρακαλώ) που ακόμα και σήμερα διατηρεί αναλλοίωτη την τεράστια φωνή του και ο Vinnie Appice στα τύμπανα, βράχος όπως πάντα.
Αν και τους είχαμε ξαναδεί πριν από μερικά χρόνια στην Μαλακάσα, αυτήν την φορά ήταν καλύτεροι με διαφορά. Με τρομερή διάθεση και κέφι, έπαιξαν πάνω από μιάμιση ώρα κομμάτια τόσο από τον καινούργιο τους δίσκο The devil you know (Bible Black, Fear, Follow the tears, The turn of the screw), από το Dehumanizer( I, Time machine) αλλά και τα κλασικά από τα δύο πρώτα τους albums όπως τα Children of the sea, Die young(σε αυτό το κομμάτι έγινε ο απόλυτος χαμός της βραδιάς), Falling off the edge of the world, για να κλείσουν με μια εικοσάλεπτη(!!) εκτέλεση του απόλυτου ύμνου Heaven and Hell μέσα σε κλίμα αποθέωσης. Αυτό τους ανάγκασε να ξαναβγούν για encore και να ξεκινήσουν με το Country girl που θα δώσει την σκυτάλη στο Neon Knights.
Ο κόσμος έδειξε την λατρεία του σε αυτή την μπάντα και γενικότερα στα θρυλικά κομμάτια του metal που αυτοί οι μουσικοί αφήνουν παρακαταθήκη. To ευχάριστο είναι ότι τα νέα παιδιά που ήταν η πλειοψηφία του κοινού, δείχνουν να αναγνωρίζουν τις σταθερές αξίες αυτού του χώρου και αυτό στις μέρες μας είναι θετικό.
Πράγματι ο Dio ήταν στην ζωή του, σύμφωνα με τις μαρτυρίες αυτών που τον γνώρισαν από κοντά, ένας σεμνός τύπος, ευγενικός και πάντα πρόσχαρος με τους οπαδούς του. Στο blog του, skylos.gr, o Στάθηs Παναγιωτόπουλος γράφει τα εξής που δείχνουν την στόφα του καλλιτέχνη και ανθρώπου από το οποίο ήταν φτιαγμένος ο Ronnie James Dio:
Μέσα Ιουνίου 1999, και με τον κουμπάρο μου το Χρήστο είμαστε στο Balingen της Γερμανίας, φεστιβάλ Bang Your Head, όπου παίζουν οι Deep Purple και αμέσως πριν οι Dio. Τελειώνει το σετ των Dio, κατεβαίνουν από τη σκηνή και υπό βροχούλα κατευθύνονται προς τα καμαρίνια. Περιμένουν καμμιά 15ριά φανς για αυτόγραφα, φωτο κλπ, τους κρατάνε οι σεκιουριτάδες, εμείς οι τσάτσοι έχουμε πάρει αυτόγραφα απο πριν, οπότε απλώς παρακολουθούμε. Ο Ρόνι τους βλέπει, κατευθύνεται προς το μέρος τους, μιλάει, υπογράφει, βγαίνει φωτο, άνετος αν και ιδρωμένος από το λαιβ. Η βροχή φορτώνει, έρχονται κι άλλοι φανς, οι σεκιουριτάδες του λένε να πάει προς τα καμαρίνια, αυτός διστάζει αν και γίνεται μούσκεμα. Λέει στους φανς, "μισό λεπτό να πάω να αλλάξω, κι έρχομαι, μη φύγετε". Και καλά. Όπως λένε όλοι, και μην τον είδατε τον Παναή. Σε λιγότερο από πέντε λεπτά ξανάρχεται μόνος του, ντυμένος ρούχα με λίγο πιο ζεστά από αυτά της σκηνής, και όσα μπουκάλια μπίρες μπορούσε να κρατήσει, από το ψυγείο των καμαρινιών. Υπογράφει, κουβεντιάζει, ποζάρει για φωτό, μιλάει σε κινητά, δεν αρνείται τίποτε σε κανέναν... Υπό βροχή, πολλή ώρα. Εμείς βαρεθήκαμε και φύγαμε, κι ο Ronnie ήταν ακόμη εκεί.
Αυτός ήταν ο Ronnie James Dio.
Πολλά θα γραφούν για αυτόν και την ιστορία του τους επόμενους μήνες, και δικαίως.
Ήταν μια από τις μεγαλύτερες φωνές στον χώρο του metal και ο μόνος από τους- σχεδόν- συνομήλικους του που διατηρούσε την φωνή του σε άριστη φόρμα. Ενώ όλοι οι ανάλογοι τραγουδιστές έχουν απωλέσει πλέον ένα μεγάλο μέρος των φωνητικών τους δυνατοτήτων- και είναι λογικό, αυτός ήταν φαινόμενο. Η φωνή του ακουγόταν στις συναυλίες ακριβώς όπως και στους δίσκους, αναλλοίωτη, έτσι όπως τον γνωρίζαμε, και για όλα αυτά τα χρόνια.
Ήταν ένας εξαιρετικός ερμηνευτής, από αυτούς που βγαίνει μια φορά στα χίλια χρόνια.
Η απώλειά του είναι τεράστια και το κενό που αφήνει είναι σίγουρα ανεκπλήρωτο.
Η παρακαταθήκη του στην μουσική είναι σπουδαία, αποτέλεσε και θα αποτελεί για πάντα ένα κεφάλαιο για κάθε νεαρό τραγουδιστή που θα καταπιαστεί με το είδος.
Η φωνή του θα λάμπει για πάντα, όπως λάμπουν κάθε βράδυ τα αστέρια στον Ουρανό.
Τα τραγούδια του θα ακούγονται εσαεί, για να μας τον θυμίζουν.
To Stargazer των RAINBOW αποτελεί για τον γράφοντα ένα από τα τρία καλύτερα κομμάτια όλων των εποχών.
Rip Ronnie, thank you for the music…
