Ακολουθήστε μας στο Google news
Μπορώ να σας μεταφέρω λοιπόν το εξής από τη συνομιλία μου με τον Μ.Μηλάτο: Ο Ρόδον FM, ο καλύτερος ροκ ραδιοσταθμός ever, δεν αντιμετώπιζε οικονομικά προβλήματα. Το αντίθετο μάλιστα. Ήταν κερδοφόρος. Και όπως πιστεύει ο Μάκης, όσο θα περνούσαν τα χρόνια, ο σταθμός θα ανέβαινε και άλλο. Και σε ακροαματικότητες.
Όταν έβαλε λουκέτο, είχε 3,5%, ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσοστό ακροαματικότητας. Και σε καιρούς μάλιστα, λιγότερο χαλεπούς στο πάντοτε φλέγον ζήτημα της διαφήμισης.
Δεν ήταν επομένως θέμα επιβίωσης. Απλώς, η ιδιοκτησία του, αποφάσισε να πουλήσει τη συχνότητα. Είχε μία πιο συμφέρουσα οικονομική πρόταση και την αποδέχθηκε. Έτσι είναι οι επιχειρηματίες, άλλο το συναίσθημα και άλλο το κέρδος. Το δεύτερο, συνήθως, υπερισχύει του πρώτου. Τι να κάνουμε...
Έστω κι αν ο σταθμός ανήκε στον Φώτη Μπόμπολα. Τον υϊό Μπόμπολα. Έναν τύπο που άκουγε (και πιθανόν ακούει και σήμερα) ροκ. Δικό του ήταν και το Ρόδον, ο συναυλιακός χώρος. Δεν ξέρω, ίσως να προχώρησε στην πώληση με πόνο ψυχής. Να μην ήθελε να τον δώσει το σταθμό. Όπως και να έχει πάντως, το έκανε.
Μπορεί και να μην είναι... ροκάς πια. Συνήθως, όσο μεγαλώνει ο άνθρωπος, αλλάζει μουσική ρότα. Λίγοι είναι εκείνοι που ροκάρουν μέχρι τα στερνά τους... Ελπίζω να ακούω τους κάθε καινούργιους These New Puritans ακόμα και όταν φτάσω στα εβδομήντα. Αν μου το επιτρέψει βέβαια ο κυρ Λοβέρδος με το ληστρικό, ασφαλιστικό του νομοσχέδιο.
Χθες το απόγευμα μίλησα στο τηλέφωνο με τον Μάκη Μηλάτο.
26 Μαΐου 2010Χθές το απόγευμα μίλησα στο τηλέφωνο με τον Μάκη Μηλάτο. Τον τότε διευθυντή του Ρόδον 94,4. Αφορμή, όσα είχαμε πει πριν από μερικές ημέρες για το ροκ στα ραδιόφωνα - διαβάστε εδώ το κείμενο, διαβάστε και τα άκρως ενδιαφέροντα σχόλια των αναγνωστών.Μπορώ να σας μεταφέρω λοιπόν το εξής από τη συνομιλία μου με τον Μ.Μηλάτο: Ο Ρόδον FM, ο καλύτερος ροκ ραδιοσταθμός ever, δεν αντιμετώπιζε οικονομικά προβλήματα. Το αντίθετο μάλιστα. Ήταν κερδοφόρος. Και όπως πιστεύει ο Μάκης, όσο θα περνούσαν τα χρόνια, ο σταθμός θα ανέβαινε και άλλο. Και σε ακροαματικότητες. Όταν έβαλε λουκέτο, είχε 3,5%, ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσοστό ακροαματικότητας. Και σε καιρούς μάλιστα, λιγότερο χαλεπούς στο πάντοτε φλέγον ζήτημα της διαφήμισης.
Δεν ήταν επομένως θέμα επιβίωσης. Απλώς, η ιδιοκτησία του, αποφάσισε να πουλήσει τη συχνότητα. Είχε μία πιο συμφέρουσα οικονομική πρόταση και την αποδέχθηκε. Έτσι είναι οι επιχειρηματίες, άλλο το συναίσθημα και άλλο το κέρδος. Το δεύτερο, συνήθως, υπερισχύει του πρώτου. Τι να κάνουμε...Έστω κι αν ο σταθμός ανήκε στον Φώτη Μπόμπολα. Τον υϊό Μπόμπολα. Έναν τύπο που άκουγε (και πιθανόν ακούει και σήμερα) ροκ. Δικό του ήταν και το Ρόδον, ο συναυλιακός χώρος. Δεν ξέρω, ίσως να προχώρησε στην πώληση με πόνο ψυχής. Να μην ήθελε να τον δώσει το σταθμό. Όπως και να έχει πάντως, το έκανε.
Μπορεί και να μην είναι... ροκάς πια. Συνήθως, όσο μεγαλώνει ο άνθρωπος, αλλάζει μουσική ρότα. Λίγοι είναι εκείνοι που ροκάρουν μέχρι τα στερνά τους... Ελπίζω να ακούω τους κάθε καινούργιους These New Puritans ακόμα και όταν φτάσω στα εβδομήντα. Αν μου το επιτρέψει βέβαια ο κυρ Λοβέρδος με το ληστρικό, ασφαλιστικό του νομοσχέδιο.
