Ακολουθήστε μας στο Google news
Πολλά και καλά δισκάκια έπεσαν στα χέρια μου τον τελευταίο καιρό, με πρώτο και καλύτερο το τελευταίο πόνημα των αγαπημένων Black Keys. Το Brothers συνεχίζει από εκεί που μας άφησαν ο Dan Auerbach και o Patrick Carney με το προηγηθέν περσινό τους project Blacroc, όπου πάντρεψαν το lo-fi γκαραζιάρικο ροκ που χαρακτηρίζει τον ήχο τους με το hip-hop και τα indie παρακλάδια του. Με σαφέστερα πιο funky διάθεση και soul αριστουργήματα όπως το Tighten Up, το Brothers θα γράψει πολλές ώρες στο player της αρεσκείας σας.
Πολλές ώρες όμως θα γράψει και το High Violet των National.To πέμπτο άλμπουμ της λατρεμένης μπάντας των ντόπιων indieανων έσκασε σαν κεραυνός εν αιθρία στα λιμνάζοντα νερά της παγκόσμιας δισκογραφίας, ή τουλάχιστον έτσι μας έκαναν να πιστεύουμε οι ημεδαποί (και μη - για να λέμε και την αλήθεια) ειδήμονες του χώρου... Σταγόνα στον ήρεμο (θα συμφωνήσω) ωκεανό κατά την ταπεινή μου άποψη. Συμπαθείς και αρκούντως καλοδουλεμένες μελωδίες από μια μπάντα που σίγουρα κατέχει την έννοια αυτής της λέξης, οι οποίες όμως δεν αντέχουν στη σύγκριση με τις -πολλές- καλές στιγμές του παρελθόντος της. Εν ολίγοις, τραγούδια σαν το Available μια φορά γράφονται...
Τη μεγαλύτερη εντύπωση όλων όσων άκουσα αυτές τις μέρες όμως μου την έκανε το Queen Of Denmark του John Grant. O πρώην τραγουδιστής των Czars μαζέψε τους κολλητούς του Midlake και δημιούργησε ένα ιλουστρασιόν art-pop κομψοτέχνημα, που παρά τις ιδιαίτερες μουσικές φόρμες που χρησιμοποιεί και τους άφθονους ηχητικούς πειραματισμούς που το χαρακτηρίζουν, καταφέρνει να παραμένει προσβάσιμο και επί της ουσίας POP καθ' όλη τη διάρκεια του.
Για το λόγου το αληθές απολαύστε το Marz κάνοντας κλικ εδώ.
Καινούργιοι δίσκοι από Black Keys, National και John Grant.
09 Ιουνίου 2010Η χώρα πτωχεύει ελεγχόμενα. Οι πολίτες της πτωχεύουν ανεξέλεγκτα κι εμείς εδώ, στον δικό μας τον χαβά, έστω και με μια εβδομάδα καθυστέρηση...Πολλά και καλά δισκάκια έπεσαν στα χέρια μου τον τελευταίο καιρό, με πρώτο και καλύτερο το τελευταίο πόνημα των αγαπημένων Black Keys. Το Brothers συνεχίζει από εκεί που μας άφησαν ο Dan Auerbach και o Patrick Carney με το προηγηθέν περσινό τους project Blacroc, όπου πάντρεψαν το lo-fi γκαραζιάρικο ροκ που χαρακτηρίζει τον ήχο τους με το hip-hop και τα indie παρακλάδια του. Με σαφέστερα πιο funky διάθεση και soul αριστουργήματα όπως το Tighten Up, το Brothers θα γράψει πολλές ώρες στο player της αρεσκείας σας.Πολλές ώρες όμως θα γράψει και το High Violet των National.To πέμπτο άλμπουμ της λατρεμένης μπάντας των ντόπιων indieανων έσκασε σαν κεραυνός εν αιθρία στα λιμνάζοντα νερά της παγκόσμιας δισκογραφίας, ή τουλάχιστον έτσι μας έκαναν να πιστεύουμε οι ημεδαποί (και μη - για να λέμε και την αλήθεια) ειδήμονες του χώρου... Σταγόνα στον ήρεμο (θα συμφωνήσω) ωκεανό κατά την ταπεινή μου άποψη. Συμπαθείς και αρκούντως καλοδουλεμένες μελωδίες από μια μπάντα που σίγουρα κατέχει την έννοια αυτής της λέξης, οι οποίες όμως δεν αντέχουν στη σύγκριση με τις -πολλές- καλές στιγμές του παρελθόντος της. Εν ολίγοις, τραγούδια σαν το Available μια φορά γράφονται...Τη μεγαλύτερη εντύπωση όλων όσων άκουσα αυτές τις μέρες όμως μου την έκανε το Queen Of Denmark του John Grant. O πρώην τραγουδιστής των Czars μαζέψε τους κολλητούς του Midlake και δημιούργησε ένα ιλουστρασιόν art-pop κομψοτέχνημα, που παρά τις ιδιαίτερες μουσικές φόρμες που χρησιμοποιεί και τους άφθονους ηχητικούς πειραματισμούς που το χαρακτηρίζουν, καταφέρνει να παραμένει προσβάσιμο και επί της ουσίας POP καθ' όλη τη διάρκεια του.Για το λόγου το αληθές απολαύστε το Marz κάνοντας κλικ εδώ.
