Ακολουθήστε μας στο Google news
Πριν από μερικά χρόνια, κατεβαίνοντας σε εκείνες τις ατελείωτες σκάλες στο Μετρό του Λονδίνου, είχα πετύχει αφίσες ταξιδιωτικών γραφείων με φεστιβαλικούς προορισμούς ανά την Ευρώπη. Πολλά φεστιβάλ σε όλη την Ευρώπη. Το συνηθίζουν αυτό βλέπετε στη Βόρεια Ευρώπη: συνδυάζουν τις διακοπές τους με ένα καλό μουσικό φεστιβάλ.
Πως και κάποιος από τους έλληνες διοργανωτές δεν το έχει σκεφτεί; Να το διαφημίσει έξυπνα: Δύο μέρες μουσική στην Αθήνα και άλλο ένα τριήμερο σε κάποιο νησί. Τόσο δύσκολο είναι; Θέλω να σημειώσω ωστόσο, πως το Synch είχε διαφήμιση στο Μετρό, τότε. Ηταν το μοναδικό ελληνικό φεστιβάλ στο κατάλογο.
Μας γράφει ένας αναγνώστης, ο Greg, αν το είδατε: Την ατάκα "you dont need any more shame in this country" της Peaches μόνο εγώ την άκουσα; Ή μόνο εμένα μου την έσπασε; Τι σκατά; Λες να ψηφίσω Καρατζαφέρη στις επόμενες εκλογές;
Δεν ξέρω αν την ακούσατε αυτή τη φράση, πιθανότατα θα την είπε η Peaches για να το λέει ο Greg. Τι εννοούσε άραγε η ποιήτρια;
Όχι πως θα πάμε στον Καρατζαφέρη κιόλας. Είναι αλήθεια πάντως πως στο εξωτερικό μας αντιμετωπίζουν με δυσπιστία. Ούτε καν τις πιστωτικές μας κάρτες δεν δέχονται πια. Ή, πιο σωστά, τις δέχονται αλλά με δυσκολία. Ευτυχώς που έχουμε στιβαρή κυβέρνηση, καλό πρωθυπουργό και αξιόπιστο υπουργό οικονομικών και όλα θα πάνε καλά από εδώ και στο εξής... Μην ανησυχείτε...
Σχόλιο που έγραφα πριν από είκοσι μέρες περίπου:
Η πρώτη ματαίωση για το φετινό συναυλιακό καλοκαίρι, αυτή, της συναυλίας του Gil Scott-Heron δεν προοιωνίζεται θετικά πράγματα για το χώρο. Είναι που είναι ζόρικα τα πράγματα ένεκα της οικονομικής κρίσης, τώρα γίνονται ακόμα δυσκολότερα. Αν μπουν οι συναυλίες του καλοκαιριού σε κουπόνι στοιχήματος για πιθανές αναβολές και ματαιώσεις, οι αποδόσεις για τους παίχτες θα είναι εξαιρετικά χαμηλές. Μοιάζουν σίγουρα χαρτιά. Και όμως, φέτος ειδικά, οι διοργανωτές πρέπει να επιδείξουν υπομονή. Δεν θα υπάρχει υψηλή προπώληση εισιτηρίων παρά για ελάχιστες συναυλίες. Κανείς δεν θα στέρξει να αγοράσει εισιτήρια από πριν. Γιατί άλλωστε; Μην γίνει sold out το live και μείνουν απ΄ έξω; Δύσκολο έως αδύνατον, ειδικά όταν μιλάμε για ανοιχτούς χώρους που χωρούν δεκάδες χιλιάδες κόσμο. Η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου λοιπόν θα περιμένει την ημέρα της συναυλίας. Να δει πως θα είναι η κατάστασή του τότε, αν θα έχει χρήματα, αν θα καταφέρει να ρυθμίσει τα αποθεματικά του για τις διακοπές, χίλια δυο «αν» μπαίνουν στο παιχνίδι. Είναι η πρώτη φορά που η προπώληση δεν θα είναι ενδεικτική για την επιτυχία ή μη μίας συναυλίας. Το ερώτημα είναι πόσοι από τους promoters θα αντέξουν μέχρι το τέλος και δεν θα λειτουργήσουν υπό το κράτος του πανικού; Αυτό είναι το στοίχημα…
Τι έχει αλλάξει, πιστεύετε; Είναι πιο στρωτά τα πράγματα τώρα που ήδη έχουν πραγματοποιηθεί κάποια live; Δεν θα το έλεγα...
Κοιτάζω το τελευταίο ΝΜΕ και βλέπω τις διαφημίσεις ενός φεστιβάλ που γίνεται στην Πορτογαλία.
09 Ιουνίου 2010Κοιτάζω το τελευταίο ΝΜΕ και βλέπω τις διαφημίσεις ενός φεστιβάλ που γίνεται στην Πορτογαλία. Lisbon. To Optimus Alive 10! Ξέρετε ποιο είναι το σλόγκαν του στις ολοσέλιδες, παρακαλώ, διαφημίσεις του; Sun Beach And Music Festival. Αυτό ακριβώς δηλαδή που δεν κάνουν οι έλληνες διοργανωτές. Πριν από μερικά χρόνια, κατεβαίνοντας σε εκείνες τις ατελείωτες σκάλες στο Μετρό του Λονδίνου, είχα πετύχει αφίσες ταξιδιωτικών γραφείων με φεστιβαλικούς προορισμούς ανά την Ευρώπη. Πολλά φεστιβάλ σε όλη την Ευρώπη. Το συνηθίζουν αυτό βλέπετε στη Βόρεια Ευρώπη: συνδυάζουν τις διακοπές τους με ένα καλό μουσικό φεστιβάλ. Πως και κάποιος από τους έλληνες διοργανωτές δεν το έχει σκεφτεί; Να το διαφημίσει έξυπνα: Δύο μέρες μουσική στην Αθήνα και άλλο ένα τριήμερο σε κάποιο νησί. Τόσο δύσκολο είναι; Θέλω να σημειώσω ωστόσο, πως το Synch είχε διαφήμιση στο Μετρό, τότε. Ηταν το μοναδικό ελληνικό φεστιβάλ στο κατάλογο.
Τι συνέβη στο φετινό Synch (και τη συναυλία του Rufus); Εδώ.
Ποια είναι η γνώμη μου για το βασικό του λάθος (Synch); Εδώ.
Ποια είναι η γνώμη μου για το βασικό του λάθος (Synch); Εδώ.
Μας γράφει ένας αναγνώστης, ο Greg, αν το είδατε: Την ατάκα "you dont need any more shame in this country" της Peaches μόνο εγώ την άκουσα; Ή μόνο εμένα μου την έσπασε; Τι σκατά; Λες να ψηφίσω Καρατζαφέρη στις επόμενες εκλογές;Δεν ξέρω αν την ακούσατε αυτή τη φράση, πιθανότατα θα την είπε η Peaches για να το λέει ο Greg. Τι εννοούσε άραγε η ποιήτρια;
Όχι πως θα πάμε στον Καρατζαφέρη κιόλας. Είναι αλήθεια πάντως πως στο εξωτερικό μας αντιμετωπίζουν με δυσπιστία. Ούτε καν τις πιστωτικές μας κάρτες δεν δέχονται πια. Ή, πιο σωστά, τις δέχονται αλλά με δυσκολία. Ευτυχώς που έχουμε στιβαρή κυβέρνηση, καλό πρωθυπουργό και αξιόπιστο υπουργό οικονομικών και όλα θα πάνε καλά από εδώ και στο εξής... Μην ανησυχείτε...
Σχόλιο που έγραφα πριν από είκοσι μέρες περίπου:
Η πρώτη ματαίωση για το φετινό συναυλιακό καλοκαίρι, αυτή, της συναυλίας του Gil Scott-Heron δεν προοιωνίζεται θετικά πράγματα για το χώρο. Είναι που είναι ζόρικα τα πράγματα ένεκα της οικονομικής κρίσης, τώρα γίνονται ακόμα δυσκολότερα. Αν μπουν οι συναυλίες του καλοκαιριού σε κουπόνι στοιχήματος για πιθανές αναβολές και ματαιώσεις, οι αποδόσεις για τους παίχτες θα είναι εξαιρετικά χαμηλές. Μοιάζουν σίγουρα χαρτιά. Και όμως, φέτος ειδικά, οι διοργανωτές πρέπει να επιδείξουν υπομονή. Δεν θα υπάρχει υψηλή προπώληση εισιτηρίων παρά για ελάχιστες συναυλίες. Κανείς δεν θα στέρξει να αγοράσει εισιτήρια από πριν. Γιατί άλλωστε; Μην γίνει sold out το live και μείνουν απ΄ έξω; Δύσκολο έως αδύνατον, ειδικά όταν μιλάμε για ανοιχτούς χώρους που χωρούν δεκάδες χιλιάδες κόσμο. Η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου λοιπόν θα περιμένει την ημέρα της συναυλίας. Να δει πως θα είναι η κατάστασή του τότε, αν θα έχει χρήματα, αν θα καταφέρει να ρυθμίσει τα αποθεματικά του για τις διακοπές, χίλια δυο «αν» μπαίνουν στο παιχνίδι. Είναι η πρώτη φορά που η προπώληση δεν θα είναι ενδεικτική για την επιτυχία ή μη μίας συναυλίας. Το ερώτημα είναι πόσοι από τους promoters θα αντέξουν μέχρι το τέλος και δεν θα λειτουργήσουν υπό το κράτος του πανικού; Αυτό είναι το στοίχημα…
Τι έχει αλλάξει, πιστεύετε; Είναι πιο στρωτά τα πράγματα τώρα που ήδη έχουν πραγματοποιηθεί κάποια live; Δεν θα το έλεγα...
