Ακολουθήστε μας στο Google news
Αναδημοσιεύω ένα ενδιαφέρον σχόλιο, ενός αναγνώστη...
10 Ιουνίου 2010update
Άναψε για τα καλά η κουβέντα περί μουσικής από χθες στο e-tetRadio. Και δεν είναι μόνο όσα ενδιαφέροντα διαβάζουμε εδώ. Για Μηλάτο, Πετρίδη και άλλους.
Είναι και η καινούργια στήλη μας, η ΦΛΟΥΔΕΣ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ - εδώ. Του Νίκου Παπαδογιάννη, του γνωστού αθλητικογράφου της Ελευθεροτυπίας και του NOVA Σπορ 94,6 που, για όσους δεν το γνωρίζουν, είναι φανατικός φίλος της μουσικής. Μου θυμίζει τον Γιάννη Διακογιάννη, μέγα λάτρη της όπερας. Στο Μουντιάλ της Ιταλίας, προτίμησε να παρακολουθήσει το live των τριών τενόρων -Παβαρότι, Καρέρας, Ντομίνγκο- από το να δει τον ανούσιο μικρό τελικό της διοργάνωσης. Ο Νίκος σας προσφέρει και προσκλήσεις για την παρουσίαση του καινούργιου dvd από τον Bruce Springsteen τη Δευτέρα, στο Θέατρο Βράχων.
Αλλά η κόντρα ξεσπάει και με τον Άρη Καραμπεάζη και αυτά που γράφει για την Peaches - εδώ. Διαφωνώ και το έγραψα στο Other Side (Alter Ego). Εμένα μου άρεσε η Peaches στο Synch. Αναγνωρίζω πως από μουσικής απόψεως δεν λέει τίποτε εδώ και χρόνια, ωστόσο, το live της ήταν εξαιρετικό. Δεν είναι τυχαίο που μάζεψε μπροστά στη σκηνή όλο το κοινό του φεστιβάλ εκείνη την ώρα. Όσο για τα εθνικοπατριωτικά, δεν με ενδιαφέρουν καν. Αυτά είναι για άλλους, φανατικούς...
* Μια και είμαστε σε μουσικό mood. Διαβάστε και τις καινούργιες δισκοκριτικές του Κωνσταντίνου Δημόπουλου στο Spin The Black Circle
________________________________________________________________
Αναδημοσιεύω ένα ενδιαφέρον σχόλιο, ενός αναγνώστη:
Τον άκουγα τον Μηλάτο χθες το μεσημέρι. Ήταν 4μμ και λίγο πριν είχε επιλέξει κάποιο συγκρότημα το οποίο παρομοίαζε με beatles ενώ είχε αμερικάνικο flower power pop ήχο. (εντάξει κατ αυτή την έννοια όλα τα αμερικάνικα group μετά το 63 αντέγραφαν τους Beatles στο ύφος, από Monkeys μέχρι τους 1910 Fruitgum company και την ποπ ψυχεδέλια τους). Στη συνέχεια έβαλε ένα πραγματικά καλοενορχηστρωμενο κομμάτι από νέο ελληνικό συγκρότημα που θα κάνει συναυλία τον Ιούνιο και άρχισε να κλείνει τον ήχο συνεχώς και να βγάζει τα απωθημένα του με το δήθεν κατεστημένο του θεάτρου. Κάτι σαν Lyrians ήταν το όνομα που ψέλιζε, κρίμα για την φρεσκότατη μουσική που έπαιζε. Αν ξέρει κάποιος ας γράψει το όνομα. Ωραία ριφς χωρίς τις κλασσικές αγριεμένες με το κατεστημένο Ελληνικές αγριοφωνάρες. Ακούστηκαν κάποια δευτερόλεπτα. Απόλυτη ασέβεια για τη μουσική. Δυστυχώς η άρθρωση του είναι ανύπαρκτη και αυτό ναι μεν στις μέρες μας είναι cult-εμπορικό αλλά δεν άκουσα τίποτα για το συγκρότημα. Οι υποχθόνιες φωνές παρουσιαστών είναι μία μανία που ξεκίνησε από τον rock fm τα βράδια πριν πολλά χρόνια. Κουλτουρέ βαθυστόχαστος τύπος που μιλάει με φωνή υποτονική και μπάσα ή τραυλίζουσα. Αν είσαι στο αυτοκίνητο στην Εθνική δεν ακούς τίποτα και δυστυχώς χάνεις κάποιες φορές πολύτιμες πληροφορίες. Θυμάμαι χρόνια πίσω Κυριακή βράδυ κάποιες εκπομπές για ψυχεδέλια από Rock fm στα νιάτα του και ονόματα group που παρά την έντονη ενασχόληση μου με μουσική από το 1963 δεν είχα ακούσει. Η φωνή με λίγη επεξεργασία σε υπολογιστή και πρόγραμμα τύπου soundfor! ge της sonic foundry μπορεί να βελτιωθεί ώστε να ξεχωρίζει από το θόρυβο. Και κάτι που συμβαίνει στις μέρες μας και στον Μηλάτο και στον Πετρίδη με την υπέροχη ραδιοφωνική φωνή που μπορεί να σου πουλήσει για κουλτούρα την οποιαδήποτε μπούρδα και που σε εντυπωσιάζει με τις γνώσεις του για την προγιαγιά του τρίτου μπασίστα των Deep Purple και όχι για την ανάλυση και εξήγηση των συγγενειών και επηρεασμών μεταξύ μουσικών ρευμάτων και της δημιουργικής τους εξέλιξης. Αυτό ίσως το κάνω εγώ αν βρω ποτέ το χρόνο και τις συνθήκες για να ασχοληθώ. Με δικαιολογία λοιπόν το νέο και παρεξηγημένο αυτοί οι τόσο καταξιωμένοι και σεβαστοί παρουσιαστές ουσιαστικά προτείνουν κάποια συγκροτήματα και αναλύουν πόσο σπουδαία είναι που δεν θα ήθελε να τα ξέρει ούτε η μάνα τους. Κάνω αυτό το σχόλιο σαν δημιουργική κριτική για αυτούς με τους οποίους συμπορεύθηκα όλα αυτά τα χρόνια και έμαθα πολλά. Διότι ακόμα και οι σοφότεροι χάνουν κάποιες φορές το στόχο τους και χρειάζονται κάποια κριτική όσο ψηλά κι αν βρίσκονται. Προσοχή φίλοι μου, έχετε τόσο εθιστεί στα άπειρα ακούσματα που δεν μπορείτε να ξεχωρίσετε τα αριστουργήματα του παρελθόντος και του παρόντος από τα παντελώς βαρετά; Σημειωτέον είναι η πρώτη φορά που γράφω κάποιο σχόλιο στο internet παρόλο που είμαι χρήστης από την πρώτη ημέρα στη Ελλάδα.
Αυτά. Τι λέτε κι εσείς;
Αναδημοσιεύω ένα ενδιαφέρον σχόλιο, ενός αναγνώστη...
update
10 Ιουνίου 2010updateΆναψε για τα καλά η κουβέντα περί μουσικής από χθες στο e-tetRadio. Και δεν είναι μόνο όσα ενδιαφέροντα διαβάζουμε εδώ. Για Μηλάτο, Πετρίδη και άλλους. Είναι και η καινούργια στήλη μας, η ΦΛΟΥΔΕΣ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ - εδώ. Του Νίκου Παπαδογιάννη, του γνωστού αθλητικογράφου της Ελευθεροτυπίας και του NOVA Σπορ 94,6 που, για όσους δεν το γνωρίζουν, είναι φανατικός φίλος της μουσικής. Μου θυμίζει τον Γιάννη Διακογιάννη, μέγα λάτρη της όπερας. Στο Μουντιάλ της Ιταλίας, προτίμησε να παρακολουθήσει το live των τριών τενόρων -Παβαρότι, Καρέρας, Ντομίνγκο- από το να δει τον ανούσιο μικρό τελικό της διοργάνωσης. Ο Νίκος σας προσφέρει και προσκλήσεις για την παρουσίαση του καινούργιου dvd από τον Bruce Springsteen τη Δευτέρα, στο Θέατρο Βράχων.
Αλλά η κόντρα ξεσπάει και με τον Άρη Καραμπεάζη και αυτά που γράφει για την Peaches - εδώ. Διαφωνώ και το έγραψα στο Other Side (Alter Ego). Εμένα μου άρεσε η Peaches στο Synch. Αναγνωρίζω πως από μουσικής απόψεως δεν λέει τίποτε εδώ και χρόνια, ωστόσο, το live της ήταν εξαιρετικό. Δεν είναι τυχαίο που μάζεψε μπροστά στη σκηνή όλο το κοινό του φεστιβάλ εκείνη την ώρα. Όσο για τα εθνικοπατριωτικά, δεν με ενδιαφέρουν καν. Αυτά είναι για άλλους, φανατικούς...
* Μια και είμαστε σε μουσικό mood. Διαβάστε και τις καινούργιες δισκοκριτικές του Κωνσταντίνου Δημόπουλου στο Spin The Black Circle
________________________________________________________________
Αναδημοσιεύω ένα ενδιαφέρον σχόλιο, ενός αναγνώστη:
Τον άκουγα τον Μηλάτο χθες το μεσημέρι. Ήταν 4μμ και λίγο πριν είχε επιλέξει κάποιο συγκρότημα το οποίο παρομοίαζε με beatles ενώ είχε αμερικάνικο flower power pop ήχο. (εντάξει κατ αυτή την έννοια όλα τα αμερικάνικα group μετά το 63 αντέγραφαν τους Beatles στο ύφος, από Monkeys μέχρι τους 1910 Fruitgum company και την ποπ ψυχεδέλια τους). Στη συνέχεια έβαλε ένα πραγματικά καλοενορχηστρωμενο κομμάτι από νέο ελληνικό συγκρότημα που θα κάνει συναυλία τον Ιούνιο και άρχισε να κλείνει τον ήχο συνεχώς και να βγάζει τα απωθημένα του με το δήθεν κατεστημένο του θεάτρου. Κάτι σαν Lyrians ήταν το όνομα που ψέλιζε, κρίμα για την φρεσκότατη μουσική που έπαιζε. Αν ξέρει κάποιος ας γράψει το όνομα. Ωραία ριφς χωρίς τις κλασσικές αγριεμένες με το κατεστημένο Ελληνικές αγριοφωνάρες. Ακούστηκαν κάποια δευτερόλεπτα. Απόλυτη ασέβεια για τη μουσική. Δυστυχώς η άρθρωση του είναι ανύπαρκτη και αυτό ναι μεν στις μέρες μας είναι cult-εμπορικό αλλά δεν άκουσα τίποτα για το συγκρότημα. Οι υποχθόνιες φωνές παρουσιαστών είναι μία μανία που ξεκίνησε από τον rock fm τα βράδια πριν πολλά χρόνια. Κουλτουρέ βαθυστόχαστος τύπος που μιλάει με φωνή υποτονική και μπάσα ή τραυλίζουσα. Αν είσαι στο αυτοκίνητο στην Εθνική δεν ακούς τίποτα και δυστυχώς χάνεις κάποιες φορές πολύτιμες πληροφορίες. Θυμάμαι χρόνια πίσω Κυριακή βράδυ κάποιες εκπομπές για ψυχεδέλια από Rock fm στα νιάτα του και ονόματα group που παρά την έντονη ενασχόληση μου με μουσική από το 1963 δεν είχα ακούσει. Η φωνή με λίγη επεξεργασία σε υπολογιστή και πρόγραμμα τύπου soundfor! ge της sonic foundry μπορεί να βελτιωθεί ώστε να ξεχωρίζει από το θόρυβο. Και κάτι που συμβαίνει στις μέρες μας και στον Μηλάτο και στον Πετρίδη με την υπέροχη ραδιοφωνική φωνή που μπορεί να σου πουλήσει για κουλτούρα την οποιαδήποτε μπούρδα και που σε εντυπωσιάζει με τις γνώσεις του για την προγιαγιά του τρίτου μπασίστα των Deep Purple και όχι για την ανάλυση και εξήγηση των συγγενειών και επηρεασμών μεταξύ μουσικών ρευμάτων και της δημιουργικής τους εξέλιξης. Αυτό ίσως το κάνω εγώ αν βρω ποτέ το χρόνο και τις συνθήκες για να ασχοληθώ. Με δικαιολογία λοιπόν το νέο και παρεξηγημένο αυτοί οι τόσο καταξιωμένοι και σεβαστοί παρουσιαστές ουσιαστικά προτείνουν κάποια συγκροτήματα και αναλύουν πόσο σπουδαία είναι που δεν θα ήθελε να τα ξέρει ούτε η μάνα τους. Κάνω αυτό το σχόλιο σαν δημιουργική κριτική για αυτούς με τους οποίους συμπορεύθηκα όλα αυτά τα χρόνια και έμαθα πολλά. Διότι ακόμα και οι σοφότεροι χάνουν κάποιες φορές το στόχο τους και χρειάζονται κάποια κριτική όσο ψηλά κι αν βρίσκονται. Προσοχή φίλοι μου, έχετε τόσο εθιστεί στα άπειρα ακούσματα που δεν μπορείτε να ξεχωρίσετε τα αριστουργήματα του παρελθόντος και του παρόντος από τα παντελώς βαρετά; Σημειωτέον είναι η πρώτη φορά που γράφω κάποιο σχόλιο στο internet παρόλο που είμαι χρήστης από την πρώτη ημέρα στη Ελλάδα.Αυτά. Τι λέτε κι εσείς;
